Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την κυβερνητική του ρητορική και πρακτική, για ένα μακρύ χρονικό διάστημα, κατάφερε να δημιουργήσει τους όρους μιας ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμονίας στην ελληνική κοινωνία.
Ο πολιτικοϊδεολογικός του λόγος διέφερε ριζικά από αυτόν της παραδοσιακής δεξιάς και άρχισε να φαντάζει ως ο νέος φορέας του εγχώριου εκσυγχρονισμού. Παρά τις πολλές απρόβλεπτες αντιξοότητες και τις αλλεπάλληλες πολλαπλές κρίσεις, η ηγεμονία του φαινόταν ακλόνητη αφού η αντιπολίτευση αδυνατούσε να αντιληφθεί τη νέα αυτή συνθήκη.
Οι μεταρρυθμιστικές επαγγελίες όμως, παρά τις κάποιες εκσυγχρονιστικές παρεμβάσεις, παρέμειναν τελικά σε ένα ρητορικό επίπεδο, ενώ η αποτυχημένη διαχείριση των φυσικών καταστροφών, έδειξε την κενότητα του πολυδιαφημισμένου επιτελικού κράτους. Οι μετέπειτα λανθασμένες κινήσεις, όπως ο ανασχηματισμός και η τρομακτική ακρίβεια αργότερα, έστω και αν είχε εξωγενή αίτια, άρχισαν να κλονίζουν το κυβερνητικό οικοδόμημα. Ο σχεδιασμός της εύκολης επανεκλογής της Νέας Δημοκρατίας, έδειχνε πλέον να ακυρώνεται. Η ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Μητσοτάκη άρχισε να τρίζει.
Οι τριγμοί όμως αυτοί έδειξαν και τα όρια της εγχώριας φιλελεύθερης αντίληψης για τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της. Γρήγορα ανασύρθηκαν οι γνωστές παρακρατικές πρακτικές, έστω και αν επενδύθηκαν με κάποια νομιμοφάνεια. Ο κ. Ανδρουλάκης, ο επικρατέστερος τότε της διεκδίκησης της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ και με κρίσιμο ρόλο στις ενδεχόμενες μετεκλογικές συμμαχίες, βρέθηκε να παρακολουθείται και μάλιστα για εθνικούς λόγους! Ο πρωθυπουργός ομολόγησε την παρακολούθηση, απέπεμψε τον διοικητή της ΕΥΠ και τον διευθυντή του πολιτικού του γραφείου, αλλά δεν έδωσε περαιτέρω εξηγήσεις. Όμως ο κ. Ανδρουλάκης εξελέγη αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και είναι πλέον ένας από τους πυλώνες του πολιτικού συστήματος. Ορθότατα αρνήθηκε την ατομική ενημέρωση και απαίτησε από τους θύτες της εις βάρος του παρακολούθησης να ανακοινώσουν αυτοί τους εθνικούς λόγους για τους οποίους ήταν ύποπτος. Οι έλληνες πολίτες είχαν δικαίωμα να πληροφορηθούν γιατί ένας πολιτικός αρχηγός, ο οποίος ζητεί την ψήφο τους, παρακολουθούνταν.
Η κυβερνητική πλειοψηφία όμως, με την πολιτικάντικη συμπεριφορά της στη σχετική Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και την προσβλητική για τον ελεγκτικό ρόλο του κοινοβουλίου επίκληση του απορρήτου από τους διοικούντες της ΕΥΠ, επέλεξε τη συσκότιση της παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη, αφήνοντας τις όποιες υποψίες εις βάρος του να πλανώνται.
Συνήθως όμως, στην πολιτική τίποτα δεν μένει χωρίς συνέπειες. Έτσι, τώρα, που με διάφορα δημοσιεύματα καταγγέλλονται νέες παρακολουθήσεις, παρόλο που δεν παρουσιάζεται ακόμα κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ουδείς δίνει σημασία στα όσα απαντά η κυβέρνηση. Και είναι βέβαια ο, απαράδεκτος χειρισμός της παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη, που κατέστησε την κυβέρνηση αναξιόπιστη και τη φέρνει πλέον αντιμέτωπη με μια ενδεχόμενη κατάρρευση της μέχρι τώρα ηγεμονίας της.
Την ίδια πρακτική όμως ακολούθησαν οι κυβερνητικοί βουλευτές και στη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής στις 28/11/ 2022 τόσο κατά την εξέταση του πρώην γραμματέα του πρωθυπουργού Γρηγόρη Δημητριάδη όσο και στην αντιμετώπιση των μαρτύρων που απουσίασαν. Η κυβερνητική πλειοψηφία κόντρα στην ελεγκτική λειτουργία της επιτροπής άπλωσαν ένα δίχτυ προστασίας στον παρόντα εξεταζόμενο Δημητριάδη και αρνήθηκαν τη σύμφωνη με το άρθρο 147 του Κανονισμού της Βουλής βίαιη προσαγωγή των απολειπομένων μαρτύρων, οι οποίοι περιφρόνησαν κυριολεκτικά τη Βουλή. Με τη συμπεριφορά τους αυτή όμως, οι ίδιοι οι βουλευτές, στο όνομα κάποιου κομματικού συμφέροντος, υπονομεύουν και ακυρώνουν το κύρος και τον ρόλο της Βουλής. Οι παρόμοιες πρακτικές των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ παλιότερα, δεν νομιμοποιούν την τωρινή συμπεριφορά.
Οι αντιθεσμικές αυτές πρακτικές έχουν ως αποτέλεσμα τη μη ουσιαστική διερεύνηση των καταγγελλόμενων υποκλοπών και μάλλον την επιβεβαίωση ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο εγχώριο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Πάντως, ανεξάρτητα από τη θέση των υποκλοπών στην κλίμακα ενδιαφέροντος των προβλημάτων που απασχολούν την κοινή γνώμη, όπως αποτυπώνεται στις κατά καιρούς δημοσκοπήσεις, η δημοκρατία και η λειτουργία της έχει τη δική της αδιαπραγμάτευτη αυταξία και πρέπει να περιφρουρηθεί και να προστατευτεί.
Παραπλεύρως και παραδόξως όμως, συνεχίζεται και ένα φαινόμενο ακραίου πολιτικού και ιδεολογικού μεταμορφισμού. Πολλοί από εκείνους τους πρώην αριστερούς και κεντρώους που στρατεύθηκαν στο πλευρό του κ. Μητσοτάκη, στο όνομα των αξιών και των αρχών της φιλελεύθερης δημοκρατίας, τώρα που αποκαλύφθηκε ότι η κυβέρνησή του καταπατά ωμά τις ίδιες αυτές αξίες και αρχές, όχι μόνο δεν σιωπούν αιδημόνως αλλά εγκαλούν όσους θέτουν το σημαντικό αυτό ζήτημα δημοκρατίας, ως υπόπτους μιας επιδιωκόμενης αποσταθεροποίησης. Νέοι καιροί φαίνεται και νέα ήθη!
