Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες στα Μέσα Ενημέρωσης η είδηση ότι μ΄ εντολή του ΙΚΑ δεσμεύτηκαν οι τραπεζικοί λογαριασμοί του κ. Ηλία Μόσιαλου, πρώην προέδρου του ΙΣΤΑΜΕ. Αιτία είναι 170.000 ευρώ χρέος του ΙΣΤΑΜΕ προς το ΙΚΑ. Tώρα ο πρώην υπουργός δεν μπορεί να κάνει ανάληψη ούτε ενός ευρώ από τις όποιες καταθέσεις του, αφού τα χρήματά του είναι δεσμευμένα από το ΙΚΑ. Κι επειδή σε κάποιον πολίτη που δεν ξέρει το θέμα, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν παρανοήσεις, αξίζει να δούμε με λίγα λόγια πώς έχει το πράγμα:
Κάθε κόμμα που σέβεται τον εαυτό του, διαθέτει ένα τουλάχιστον think tank. Το think tank του ΠΑΣΟΚ ήταν –και είναι– το Ινστιτούτο Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών «Ανδρέας Παπανδρέου», γνωστότερο με τη βραχυγραφία «ΙΣΤΑΜΕ».
Ο Ηλίας Μόσιαλος ήταν –και είναι– καθηγητής των Οκονομικών της Υγείας στο «Londoon School of Economics», το γνωστό LSE, ενώ υπήρξε και σύμβουλος σε καμιά εικοσαριά διεθνείς οργανισμούς πρώτης γραμμής, αλλά και κυβερνήσεις. Έχοντας το μικρόβιο της πολιτικής (στα νιάτα του ήταν Ρηγάς), έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναδιοργάνωση του εκσυγχρονιστικού χώρου- τόσο, ώστε ν΄ αφήσει προσωρινά την ακαδημαϊκή του καριέρα και να μπει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας με το ΠΑΣΟΚ το 2009, έδωσε μια κατεύθυνση στη μεταρρύθμιση της Υγείας ως απλός βουλευτής (αναδεικνύοντας πρώτος τα σκάνδαλα της Υγείας ήδη από το Νοέμβριο του 2009) και τον Ιούνιο του 2011 έγινε υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος για λίγους μήνες, μέχρι το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου. Στη θέση αυτή, αν και η εποχή ήταν ιδιαίτερα οξυμμένη (έναρξη μνημονίου κλπ), είχε αποφύγει τις συνήθεις «κοκορομαχίες» και είχε προκρίνει ήρεμο πολιτικό λόγο με επιχειρήματα. Στις εκλογές του 2012 δεν έβαλε υποψηφιότητα, ενώ αργότερα δημιούργησε τη «Δυναμική Ελλάδα», που συμμετείχε στην «Ελιά».
Στο σύντομο διάστημα της βουλευτικής και στο ελάχιστο διάστημα της υπουργικής του θητείας, ο Μόσιαλος δεν έκανε κανένα ρουσφέτι, αποποιήθηκε τα βουλευτικά προνόμια ήδη από τoν Οκτώβριο του 2009 (και όχι κατόπιν εορτής, όταν πλέον όλοι μιλούσαν για την κρίση) και γι΄αυτό προπηλακίστηκε από «συναδέλφους» του στη Βουλή, ενώ κάποιος πρώην πρόεδρος της Βουλής τον αποκάλεσε «μη κανονικό βουλευτή». Ακόμα, δεν προσέλαβε κανέναν υπάλληλο σε καμιά θέση, μείωσε το κόστος λειτουργίας του υπουργικού του γραφείου κατά 70%, και των δύο Γενικών Γραμματειών που διηύθυνε κατά 40%, κατάργησε τα μυστικά κονδύλια, έκλεισε δυο ζημιογόνες ΔΕΚΟ και δεν παρενέβη πολιτικά μισή φορά σε οποιοδήποτε θέμα της ΕΡΤ.
Κορωνίδα της δράσης του, κατά τη γνώμη μου, ήταν το διορατικό «Σχέδιο Εκσυγχρονισμού της ΕΡΤ». Αυτό δεν ψηφίστηκε τότε στη Βουλή, γιατί το σαμποτάρισαν οι πάντες. Το ίδιο όμως σχέδιο αποτέλεσε το πρότυπο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε ο (πολύ καθυστερημένος, μετά δυστυχώς το «μαύρο») μετασχηματισμός της ΕΡΤ σε ανεξάρτητη ΝΕΡΙΤ- κάτι που τελευταία η κυβέρνηση το πήρε πίσω, επαναφέροντας την κυβερνητικό έλεγχο.
Ο Μόσιαλος όμως είχε δεχτεί να πάρει και μια αμισθί θέση: έγινε πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ, του think tank που λέγαμε στην αρχή. Και στο χώρο εκείνο, το πρώτο που έκανε ήταν να μειώσει 40% το κόστος: μια κατάσταση πρωτόγνωρη για το ΠΑΣΟΚ, που είχε την αρνητικότατη «ιδιότητα» να σωρεύει χρέη.
Φεύγοντας από την κυβέρνηση κι από το ΠΑΣΟΚ, ο Μόσιαλος παραιτήθηκε βέβαια από τη θέση του στο ΙΣΤΑΜΕ (12 Απριλίου 2012). Μαζί του παραιτήθηκε και η πλειονότητα των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ). Νέος πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ έγινε ο βουλευτής κ. Κώστας Σκανδαλίδης κι αργότερα, μέχρι σήμερα, ο γιατρός κ. Χρήστος Δερβένης.
Κι εδώ αρχίζει ο τραγέλαφος. Ο Μόσιαλος προσπαθεί επί σχεδόν δυόμιση χρόνια ν΄ απεμπλακεί από το ΙΣΤΑΜΕ, αλλά δεν μπορεί, κι έτσι οι πράξεις και παραλείψεις του ΙΣΤΑΜΕ εξακολουθούν να χρεώνονται στον ίδιο- δηλαδή στο μόνο πρόεδρο που το συμμάζεψε! Γιατί;
Το ΙΣΤΑΜΕ, κατά το καταστατικό του, είναι αστική μη κερδοσκοπική εταιρία με κύριο μέτοχο (σε ποσοστό 90%) τον τωρινό διοικητή του ΙΚΑ κ. Ροβέρτο Σπυρόπουλο. Το υπόλοιπο ποσοστό το μοιράζονται οι κ. Ι. Σουλαδάκης και Ι. Παπαδάτος, στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Οι τρεις αυτοί μέτοχοι, σ΄ όλο αυτό το διάστημα, δεν διόρισαν νέο Διοικητικό ΔΣ στο ΙΣΤΑΜΕ. Έτσι το ΙΣΤΑΜΕ είναι έτσι ένας πολύ «πρωτότυπος» οργανισμός με προέδρους που αλλάζουν, αλλά χωρίς να υφίσταται ΔΣ. Παρά τη δηλωμένη urbi et orbi παραίτησή του και παρά τα εξώδικα που έστειλε, τυπικά υπόλογος για το ΙΣΤΑΜΕ προς την εφορία και το ΙΚΑ είναι λοιπόν ο Μόσιαλος, με ευθύνη των τριών μετόχων, ενώ με βάση το νόμο είναι οι ίδιοι και κατ΄ επέκταση το πολιτικό κόμμα όπου ανήκει ο συγκεκριμένος οργανισμός. Και στο μεταξύ, το κοντέρ των χρεών προς το ΙΚΑ «γράφει», προφανώς επειδή το ΠΑΣΟΚ κατακρατεί το τμήμα της χρηματοδότησής που θα έπρεπε να κατευθύνεται στο ΙΣΤΑΜΕ για την καταβολή μισθών και ασφαλίστρων.
Είναι βέβαια αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ κάλυψε πλήρως τον Μόσιαλο- αναγνωρίζοντας ότι δεν έχει ευθύνη για τα χρέη κι ότι δεν είναι πλέον πρόεδρος. Πέρα όμως από το πώς προέκυψε το χρέος προς το ΙΚΑ (οι υπάλληλοι του ΙΣΤΑΜΕ είναι έτσι κι αλλιώς απλήρωτοι, όπως και άλλοι στο ΠΑΣΟΚ), ενώ επί Μόσιαλου είχαν μειωθεί οι δαπάνες του ΙΣΤΑΜΕ, υπάρχουν τη γνώμη μου τρία ουσιώδη, ανοιχτά ερωτήματα:
Πρώτο: εφόσον το ΠΑΣΟΚ αναγνωρίζει τη μη ευθύνη Μόσιαλου, γιατί δεν αντιμετώπισε έγκαιρα το θέμα και γιατί δε διόρισε νέο ΔΣ, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται η τυπική ευθύνη του Μόσιαλου; Γιατί ολιγωρεί; Και θα το πράξει, έστω τώρα, ή θα μείνει στα λόγια;
Δεύτερο: Γιατί ο κ. Ροβέρτος Σπυρόπουλος, ταυτόχρονα μεγαλομέτοχος του ΙΣΤΑΜΕ και διοικητής του ΙΚΑ, δεν προχώρησε σε δέσμευση των δικών του καταθέσεων; Ο ίδιος δεν είναι ο ουσιαστικός ιδιοκτήτης του ΙΣΤΑΜΕ και ο γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ που είχε την ευθύνη χρηματοδότησης του ΙΣΤΑΜΕ; Γιατί δε λύνει το θέμα που τον αφορά άμεσα, και αφήνει να μετατίθενται οι ευθύνες του αλλού;
Τρίτο και σημαντικότερο: Άσχετα αν συμφωνεί ή όχι κανείς με τη σύντομη «πολιτεία» του Μόσιαλου, δεν μπορεί να έχει καμιά αντίρρηση για το «βίο» του. Άμεμπτος, αδέκαστος, καθαρός, τίμιος. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος τραβάει αυτά που τραβάει από το πολιτικό σύστημα, ποιο παράδειγμα δίνεται σε άλλους αυτοδημιούργητους πολίτες, που θα ήθελαν να μπουν στην πολιτική μας ζωή για να τη βελτιώσουν;
14°
