Η απάντηση στην απάντηση του Νικόλα

Φίλε Νικόλα γεια σου!

Άργησα λίγο να απαντήσω στην δική σου απάντηση στο πρόσφατο άρθρο μου για το Ποτάμι αλλά βρισκόμουν στο γραφικό Καρπενήσι για ένα καμπ πινγκ πονγκ. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.

Πρώτα απ’όλα έχω γράψει επανειλημμένα (βασικά έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου…) πως θεωρώ την εμφάνιση του Ποταμιού στο πολιτικό σκηνικό ως μία πολύ θετική εξέλιξη. Επίσης, τρέφω απεριόριστη εκτίμηση τόσο προς τον ίδιο τον Σταύρο Θεοδωράκη όσο και προς τα στελέχη που τον πλαισιώνουν- ανάμεσα σε αυτά και προς εσένα προσωπικά. Αν αυτά που σου αναφέρω δεν ίσχυαν πιθανότατα δεν θα είχα ασχοληθεί καθόλου.

Επειδή όμως τοποθετώ το ποτάμι στον δικό μου ευρύτερο ιδεολογικό χώρο και σε αυτόν που κινείται διαχρονικά το ΠΑΣΟΚ –το «ιδανικό» ΠΑΣΟΚ γιατί προφανώς κι εμείς έχουμε ουκ ολίγες φορές προδώσει την ιδεολογία μας- θέλησα να θίξω κάποια κακώς κείμενα που με προβλημάτισαν.

Το βασικό θέμα του εν λόγω κειμένου μου ήταν η αποπομπή του Κωνσταντίνου Πατέστου. Ένα θέμα το οποίο απέφυγες να σχολιάσεις στην -καλοπροαίρετη, δεν το αμφισβητώ- απάντησή σου. Πες μου Νικόλα, σου φαίνεται εσένα προσωπικά σωστό να διαγράφεται ένα μέλος ενός κόμματος από τον αρχηγό του με sms. Και όλο αυτό να ακολουθείται από μια δημόσια κλήση σε απολογία επειδή το μέλος αυτό έγραφε διάφορα στο Facebook; Αν αυτό ίσχυε στο ΠΑΣΟΚ ο Βαγγέλας θα με είχε εκτελέσει δια ανασκολοπισμού στην Χαριλάου Τρικούπη…

Ο Πατέστος όμως δεν ήταν ο μοναδικός πρωταγωνιστής στο κειμενό μου. Αναφέρθηκα και σε πολλές άλλες ανάλογες καταγγελίες με σημαντικότερη εκείνη του Δημήτρη Παπαδημητριάδη. Δεν πήρα καμία απάντηση.

Μίλησα επίσης για την συνεχιζόμενη αποφυγή ανάληψης ιδεολογικής ταυτότητας από το Ποτάμι. Υπάρχει Πολιτική χωρίς ιδεολογία; Και αν ναι, γιατί να επιλέξουμε το Ποτάμι και όχι λ.χ. τον Αχιλλέα Μπέο; Ούτε εδώ υπήρξε κάποια απάντηση.

Στο ερώτημά μου αν είναι φυσιολογικό το Ποτάμι να διαθέτει μια άτυπη κοινοβουλευτική ομάδα (ο ίδιος ο Σταύρος έχει μιλήσει για βουλευτές τα ονόματα των οποίων θα αποκαλυφθούν τον Σεπτέμβριο) η οποία δρα μυστικά, ψηφίζοντας ή καταψηφίζοντας νομοσχέδια που θα κρίνουν το μέλλον της χώρας επίσης δεν πήρα καμία απάντηση.Πες μου κάτι: Διαψεύδεις επίσημα τις φήμες πως πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ (προσωπικά έχω ακούσει τρία ονόματα) θα φορέσουν σύντομα τη φανέλα του Ποταμιού; Αν το κάνεις πάω πάσο. Δεν έχω φυσικά κανένα πρόβλημα με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, η λογική όμως πως το ΠΑΣΟΚ είναι ελεεινό και τρισάθλιο, όποιος όμως φεύγει από αυτό είναι άγιος και αγνός θυμίζει τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ.

Από εκεί και πέρα:

-Σε ό,τι αφορά τον Αύγουστο Κορτώ, όντως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Ο ίδιος ξεκαθάρισε πως το όνομά του αναφέρθηκε χωρίς ο ίδιος να έχει προηγουμένως ρωτηθεί.

-Κάτι ανάλογο έκανε και ο Νίκος Ξυδάκης (αλήθεια, από πού προκύπτει πως τον μπερδεύω με τον δημοσιογράφο;) και μάλιστα με πιο εμφατικό τρόπο: «Προς το Μέγα Πανελλήνιον: Δεν είμαι στο Ποτάμι. Ποταμώ ουκ εστίν εμβήναι δις τω αυτώ.»

-Ο Νίκος Δήμου αποχώρησε οικειοθελώς από το Ποτάμι δηλώνοντας: «Έστειλα την παραίτησή μου. Δεν πήρα απάντηση, άρα έγινε δεκτή».

Αναφέρεσαι στον «άθλο» του Ποταμιού να εκλέξει δύο ευρωβουλευτές μέσα σε μόλις τρεις μήνες ύπαρξης. Δε διαφωνώ. Ας μην ξεχνάμε όμως πως το κόμμα σου έτυχε εξωφρενικής προβολής από όλα ανεξαρτήτως τα ΜΜΕ ενώ εκπρόσωποί του συμμετείχαν σχεδόν σε όλα τα προεκλογικά πάνελ παρότι επρόκειτο για ένα κόμμα που για πρώτη φορά έπαιρνε μέρος σε εκλογές. Την ίδια στιγμή, για να βρεις εκπροσώπους συγκεκριμένων κομμάτων που συμμετείχαν στην προηγούμενη ευρωβουλή, όπως το ΛΑΟΣ και οι Οικολόγοι, έπρεπε να τρελαθείς για ώρες (αν όχι μέρες) στο ζάπινγκ… Προσθέτω πως το Ποτάμι, ως νέο κόμμα, ήταν παντελώς άφθαρτο, πως απέφευγε εξοργιστικά να παίρνει θέσεις για σημαντικότατα ζητήματα και πως άλλες φορές πλασαρόταν ως σοσιαλδημοκρατικό και άλλες ως φιλελεύθερο. Παρόλα αυτά, τερμάτισε αρκετές μονάδες πιο κάτω από τα δημοσκοπικά ποσοστά του.

Και φτάνουμε στο κόμμα μου, το ΠΑΣΟΚ το οποίο καταρχήν κατηγορείς για λαϊκισμό. Το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει πολλά λάθη, κάνει ακόμα και θα συνεχίσει να κάνει. Λαϊκισμό όμως; Μιλάμε για ένα κόμμα το οποίο εδώ και τέσσερα χρόνια έχει επιλέξει έναν δρόμο- μονόδρομο κατά την άποψή μας- και τον ακολουθεί πιστά και αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος την στιγμή που όλα τα υπόλοιπα κόμματα έταζαν ή (και) τάζουν λαγούς και πετραχήλια. Ένας οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ θα σου πει πως ο δρόμος που επιλέξαμε είναι καταστροφικός. Έχω όμως την αίσθηση πως το 99,99% των μελών και των ψηφοφόρων του Ποταμιού γνωρίζουν πως άλλη επιλογή δεν υπήρχε. Και αυτή την επιλογή την έκανε το ΠΑΣΟΚ. Όταν όλοι οι άλλοι κώλωναν.

Επαναλαβάνω: Το ΠΑΣΟΚ έκανε λάθη. Διορισμοί «ημετέρων», αχαλίνωτο και ανοργάνωτο Δημόσιο, σκάνδαλα, σκάνδαλα, σκάνδαλα. Και προφανώς το ΠΑΣΟΚ φέρει τεράστια ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Το ΠΑΣΟΚ όμως εδραίωσε, το 1981, την Δημοκρατία στην Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ εξασφάλισε μια ευημερία και σταθερότητα που δεν είχε ποτέ ξαναζήσει ο Έλληνας στα χιλιάδες χρόνια της ύπαρξής του. Το ΠΑΣΟΚ έβαλε τέλος στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα (που κάποιοι πασχίζουν σήμερα να επαναφέρουν), πήρε την δεκαετία του ’80 μια σειρά από προοδευτικά μέτρα και έκανε την Ελλάδα Ευρώπη στην δεκαετία του 90 και στην αυγή του 21ου αιώνα.

Αναγνωρίζω, πως δεν υπάρχει τίποτα πιο άκομψο από έναν πολιτικό (;) που πλέκει το εγκώμιο του κόμματος στο οποίο ανήκει. Κάποια πράγματα όμως καλό είναι να ειπωθούν Και κυρίως το ότι το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ο μοναδικός εκπρόσωπος του μεσαίου χώρου για πάνω από τρεις δεκαετίες. Αν με κάποιον μαγικό τρόπο σβηνόταν από την ιστορία σήμερα δεν θα υπήρχε τίποτα απολύτως ανάμεσα στη Λαϊκή Δεξιά και την «Ριζοσπαστική» Εθνο-Αριστερά. Μόνο μια έρημος χωρίς ποτάμια.

Όλα αυτά που έγραψα σε εκείνο το άρθρο μου αλλά και όσα λέω σήμερα δεν έχουν σαν στόχο να αποδομήσουν το Ποτάμι. Δεν θέλω να κλείσω το μάτι στον αναγνώστη και να του πω: «Άστους αυτούς μωρέ και έλα στην ΠΑΣΟΚάρα που είναι σούπερ γουάου». Ούτε φυσικά απαιτούμε το Ποτάμι να «στηρίξει το ΠΑΣΟΚ»¨όπως γράφεις στην δική σου απάντησή. Τόσο εγώ, όσο και πολλοί άλλοι στο κόμμα μου αλλά και στη ΔΗΜΑΡ πιστεύουμε πως έχει έρθει η ώρα μια ενωμένης Κεντροαριστεράς (ενός ενωμένου Κέντρου, ενός ενωμένου Μεσαίου Χώρου- όπως θες πες το). Η ώρα μιας συνεργασίας όλων των κομμάτων που βρίσκονται ανάμεσα σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ- προφανώς με σημαιοφόρους ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, με κάθε κόμμα να διατηρεί την αυτονομία του και να μάχεται για το γενικό καλό.

Άρα, το Ποτάμι έχει δύο επιλογές:

Α. Να πορευτεί μόνο του, αντιμετωπίζοντας τα όμορα κόμματα ως τους βασικότερους αντιπάλους του και φιλοδοξώντας να εξελιχθεί σε μια νέα ΔΗΜΑΡ που με ένα ποσοστό της τάξης του 6-7% θα παίξει το ρόλο του ρυθμιστή ανάμεσα σε Αντώνη και Αλέξη.

Β. Να συμμετάσχει σε μια κοινή προσπάθεια δημιουργίας ενός πανίσχυρου τρίτου πόλου που θα αποτελέσει μια διέξοδο για τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ασφυκτιούν ανάμεσα στις συμπληγάδες της σαμαρικής Δεξιάς και του ανεύθυνου ΣΥΡΙΖΑ. Η μπάλα είναι στο γήπεδό σας.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

Θου Χου.