Η Μανίνα Ζουμπουλάκη σχολιάζει την επιστολή 160 προσωπικοτήτων που εκφράζουν τη διαφωνία τους για τους γάμους ΛΟΑΤΚΙ+, λίγο πριν το φετινό Athens Pride.
Λογικά κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να παντρεύεται όποιον θέλει, όποτε θέλει – ή έτσι θα έπρεπε να είναι: στην ΕΕ έχει θεσπιστεί και επίσημα αυτό το δικαίωμα, όπως και σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Στον μη πολιτισμένο κόσμο, η ομοφυλοφιλία θεωρείται ακόμα αμάρτημα, έγκλημα και παρανομία, άρα απαγορεύεται δια ροπάλου, στην κυριολεξία, ο γάμος ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν είναι του αντίθετου φύλου. Απαγορεύεται η σχέση, λέμε, πόσο μάλλον ο γάμος. Και είναι μη πολιτισμένες χώρες λέμε, μπανανίες, που έχουνε μείνει έναν αιώνα πίσω.
Οπουδήποτε αλλού πέρα από τις μη πολιτισμένες χώρες, το να λες «διαφωνώ με το να παντρεύονται άνθρωποι που δεν είναι του αντίθετου φύλου»… ακούγεται μπούρδα. Εκτός που ακούγεται αναχρονισμός, ντεμόντα τρελή, φασιστικο-ειδής άποψη και με παραπομπές σε θεούσες, μάλιστα περασμένων δεκαετιών: γιατί παρακαλώ διαφωνείς; Όπως έλεγε κι ο μπαμπάς μας, «Από πίτα που δεν τρως τι σε μέλει κι αν καεί;» Τι λόγος σου πέφτει για τους γάμους ομοφυλόφιλων, τρανσέξουαλ και μπαισέξουαλ ατόμων, εφόσον δεν σε αφορά προσωπικά, κι ας είσαι προσωπικότητα;
Διάβασα (όμως) τις αντιρρήσεις των 160 προσωπικοτήτων και έμεινα παγωτό, ή κόκκαλο: διακυβεύεται το μέλλον των παιδιών μας, λένε οι προσωπικότητες, τα οποία παιδιά τραυματίζονται όταν οι γονείς δεν είναι πατιτούρες/καρμπόν από τα πρότυπα των παλιών αναγνωστικών βιβλίων. Όταν ο μπαμπάς δεν έχει μουστάκι και η μαμά δεν έχει κότσο το μαλλί της, τα παιδιά μπερδεύονται, γίνονται νευρικά, εκτός που δεν ξέρουν πού να πατήσουν όσον αφορά τα πρότυπα: να αφήσουν μουστάκι; Ή κότσο; Ποια είναι η ταυτότητά τους, αν δεν υπάρχει ξεκάθαρη και καραστρέητ γονική ταυτότητα με την οποία να ταυτιστούνε; Η Ελληνική οικογένεια απειλείται από άτομα ΛΟΑΤΚΙ+, γιατί ποιος ξέρει τι είναι τελικά, Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αναποφάσιστοι…. Μήπως είναι όλοι Αναποφάσιστοι; Και αν αποκτήσουν παιδιά, θα γίνουν και αυτά Αναποφάσιστα; Και ποιος θα πηγαίνει φαντάρος μετά; Γιατί ο Αναποφάσιστος δύσκολα θα κρατήσει όπλο, άρα απειλείται και η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας εκτός από την οικογένεια, ίσως και την καθαρότητα της φυλής. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, σκέτα, ξερά και το καθένα μόνο του, δεν είναι απειλητικά. Αλλά έτσι και οργανωθούνε με γάμους και πανηγύρια, κινδυνεύει η πατρίδα.
Οποιοσδήποτε ψυχολόγος, ψυχαναλυτής, ψυχοθεραπευτής αλλά και οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος μέτριας μόρφωσης καταλαβαίνει πόσο μπούρδες είναι όλα αυτά. Τα παιδιά είναι ευτυχισμένα και ισορροπημένα όταν αισθάνονται ότι οι γονείς τους τα αγαπάνε πάρα πολύ – όχι λίγο, ούτε όσο χρειάζεται, αλλά πάααααααρα πολύ. Και η πάρα πολλή γονική αγάπη δεν είναι προνόμιο των στρέητ ατόμων. Μπορεί κανείς να γίνει χάλια γονιός ακόμα κι αν πουλάει σουγιάδες στην Ομόνοια, η στρεητ-ότητά του δεν εξασφαλίζει ικανότητες σωστού γονιού, το αντίθετο μάλιστα. Όλοι οι γκέη φίλοι, είχανε καραστρέητ μπαμπάδες που ακονίζανε μπαλτάδες και βγάζανε το ζωνάρι με κάθε ευκαιρία. Είχανε μαμάδες που κεντούσαν, μαγείρευαν καταπληκτικά και έλεγαν στον μπαλταδόρο μπαμπά «Δίκιο έχεις Νώντα», για να μην αρπάξουν καμιά ανάποδη.
Εκπλήσσομαι που οι 160 προσωπικότητες δεν τα σκέφτηκαν αυτά, είναι ελεμένταρυ πράγματα, ολόκληροι ακαδημαϊκοί, πρέσβεις, δικαστικοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι και δεν ξέρω τι άλλο. Πιστεύουν ότι μόνον οι στρέητ τα καταφέρνουν στο γονιλίκι επειδή/ότι ο θεσμός του γάμου είναι ιερός; Ο θεσμός του γάμου είναι ξεπερασμένος, επιλέγεται κυρίως για οικονομικούς, φορολογικούς, πρακτικούς λόγους – ή για ρομαντικούς λόγους, επειδή δύο άνθρωποι είναι καψούρηδες, θέλουν να καλέσουν κόσμο, να τους κεράσουν κουφέτα και να αισθανθούν κόζυ ενώ δεσμεύονται με τα δεσμά του γάμου. Μιλάμε για πολιτικό γάμο (που μπορεί να έχει ή να μην έχει κουφέτα), στον πολιτικό γάμο εναντιώνονται οι 160 προσωπικούρες. Ούτε καν στον θρησκευτικό, που λες «Δε θέλουν να έχουνε δύο νύφες ή δύο γαμπρούς για να μην νοιώσουν άβολα οι παπάδες, που δεν ξέρουν καθόλου από τέτοια, είναι αθώοι ανθρωπάκηδες».
Διάβασα την επιστολή, και μετά έτρεξα τα ονόματα: ευτυχώς Παναγία μου μόνον έναν έχω γνωρίσει προσωπικά, κι είναι δέκα χρόνια που δεν μιλάμε, μπορεί να μπερδεύτηκε, να υπέγραψε αφηρημένος. Ευτυχώς δεν ξέρω κανέναν άλλον, γιατί πολύ θα ντρεπόμουν, αν διαβάζοντας τα ονόματα ανακάλυπτα καμιά δεκαριά γνωστούς μου. Όχι ότι έχει σημασία άρα τους ξέρω άρα όχι, αν τελικά κάποιος από την κυβέρνηση λάβει σοβαρά υπόψιν του την επιστολή τους. Απλώς θα ντρεπόμουν. Όπως ντρέπεται οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος που έρχεται αντιμέτωπος με το επιχείρημα ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ δεν πρέπει να παντρεύονται.
ΛΟΑΤΚΙ+, από τα αρχικά των λέξεων Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Τρανσέξουαλ και άλλοι/ες. Στα αγγλικά είναι LGBT+ (Lesbian, Gay, Bisexual, Transexual +). Ο όρος χρησιμοποιείται από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80, επίσημα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
