Η άλλη μισή στην Καμπούλ βρίσκεται…

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η Καμπούλ μετράει τις τελευταίες μέρες της ελευθερίας της. Η ολοκληρωτική απόσυρση των αμερικανικών και νατοϊκών δυνάμεων, μετά από συμφωνία με τους Ταλιμπάν, ώστε «οι Αφγανοί να αποφασίσουν το μέλλον τους, τι θέλουν», όπως είπε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ στον Αφγανό ομόλογό του, σήμανε την οριστική παράδοση της τύχης του Αφγανιστάν στα χέρια αδίστακτων και σκοταδιστών ισλαμιστών. Καθώς συνεχίζεται, χωρίς ουσιαστική αντίσταση, η επέλαση των Ταλιμπάν προς την πρωτεύουσα της χώρας, η πρόσφατη δήλωση του Τζο Μπάιντεν «θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε και να δρούμε απέναντι σε κάθε απειλή που θα αναδυθεί στο Αφγανιστάν» αναφέρεται προφανώς στα αμερικανικά συμφέροντα και όχι στην τραγωδία που εξελίσσεται τις μέρες αυτές σε βάρος του Αφγανικού λαού.

Κανείς από τους ηγέτες του δυτικού κόσμου δεν μπορεί να δηλώσει έκπληκτος από τις φρικτές θηριωδίες, τους βιασμούς γυναικών, τα βασανιστήρια και τις εν ψυχρώ δολοφονίες που διαπράττουν οι Ταλιμπάν στο πέρασμά τους. Δεν είναι και τόσο μακριά οι ανατριχιαστικές εικόνες από το 1999, όταν οι ισλαμοφασίστες κυβερνούσαν το Αφγανιστάν, ανατινάζοντας ακόμα και αγάλματα-μνημεία του πολιτισμού στο όνομα του θρησκευτικού τους φανατισμού. Εγκαταλείποντας την Καμπούλ, οι Αμερικανοί φροντίζουν να καταστρέψουν απόρρητα έγγραφα και να φυγαδεύσουν το προσωπικό τους, αδιαφορώντας για την τύχη ενός λαού που παραδίδεται στο έλεος των εχθρών των αξιών του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ένα από τα επιχειρήματα της αμερικανικής διοίκησης, από τα χρόνια του Τραμπ ακόμα, είναι ότι ο αμερικανικός λαός έχει ήδη επιβαρυνθεί με 2 τρισ. δολάρια και ότι η πληγή αυτή δεν μπορεί να μένει ανοιχτή επ’ άπειρον. Προφανώς ανάλογο είναι το σκεπτικό και των άλλων νατοϊκών εταίρων. Δύσκολο, ωστόσο, να κατανοήσει κανείς γιατί η αποχώρηση έπρεπε να λάβει τη μορφή της παράδοσης της χώρας στους Ταλιμπάν αντί μιας επιτηρούμενης από διεθνή οργανισμό συμφωνίας που θα εξασφάλιζε τις στοιχειώδεις λειτουργίες ενός κοσμικού κράτους, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα όλων των πολιτών.

Κι αν, προς στιγμήν, αφήσουμε την ανθρώπινη πλευρά κατά μέρος, έχει άραγε υπολογιστεί το κόστος που θα προκαλέσει το άνευ προηγουμένου προσφυγικό κύμα που ήδη συνωστίζεται στα σύνορα για να διαφύγει; Έχει υπολογιστεί το κόστος που θα αναλάβουν οι χώρες-προορισμοί, με τις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες, Γαλλία και Γερμανία, να δηλώνουν ήδη ότι αναστέλλουν τις απελάσεις; Πώς θα μπορούσε άλλωστε να γίνουν απελάσεις προσφύγων σε χώρα που περιμένει να τους εκτελέσει. Κι όσο για τα «διπλωματικά» σενάρια, ότι δηλαδή οι ΗΠΑ προτιμούν να αφήσουν την καυτή πατάτα του Αφγανιστάν στα χέρια των δυνάμεων της περιοχής, αυτά είναι μάλλον για να χρυσώσουν το χάπι της αποτυχίας. Ο νέος ISIS, που θα βρει νέα πρόθυμη βάση εξόρμησης, θα αποτελεί μόνιμη απειλή για ολόκληρο τον πλανήτη. Οι δίδυμοι πύργοι δεν είναι και τόσο μακριά…

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η δυστυχία και τα βάσανα των ανθρώπων θα συνεχιστούν στο Αφγανιστάν. Το δράμα μιας άμοιρης χώρας που αποτελεί επί δεκαετίες το θέατρο ψυχροπολεμικών συγκρούσεων και ανταγωνισμού γεωπολιτικών συμφερόντων μοιάζει ατέλειωτο. Οι δρόμοι της προσφυγιάς θα πλημμυρίσουν ξανά, οι μανάδες θα κρύβουν απεγνωσμένα τα κορίτσια τους για να τα γλυτώσουν από τους φανατικούς ισλαμιστές και η διεθνής κοινότητα θα βρει ασφαλώς κάποιο πρόσχημα για να καλύψει μια μεγάλη τρύπα ντροπής στο χάρτη των αξιών και των κατακτήσεων του ανθρώπινου πολιτισμού.