Yπό κυβερνητική προστασία οι κακοί δημόσιοι υπάλληλοι. Ξανά

Προχθές η κυβέρνηση έφερε τροπολογία για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό κάποιων δημοσιών υπαλλήλων. Από αυτούς απουσιάζει το κομμάτι το οποίο πληρώνεται για να μορφώσει τα παιδιά των κατοίκων αυτής της χώρας: οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Δηλαδή ένα κομμάτι υπαλλήλων που α) πρέπει να είναι παράδειγμα για τους μαθητές, β) η ομαδική τους νόσηση θα τινάξει στον αέρα την εκπαιδευτική διαδικασία, γ) κινούνται σε περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούν (λόγω ηλικίας) οι ανεμβολίαστοι και άρα ο κίνδυνος να προσβληθούν από τον ιό ή να τον μεταδώσουν είναι ιδιαιτέρως αυξημένος. 

Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση αποφάσισε πως η μισθολογική και επαγγελματική προστασία των εκπαιδευτικών που αρνούνται να εμβολιαστούν είναι προτιμότερη από την προστασία των μαθητών, της δημόσιας υγείας και της εκπαίδευσης και έτσι όχι μόνο επιτρέπει σε έναν στους τέσσερις εκπαιδευτικούς (τόσοι υπολογίζονται οι ανεμβολίαστοι) να φέρονται ανεύθυνα και αντικοινωνικά, αλλά εξακολουθεί και να τους πληρώνει για να μορφώσουν και να δώσουν το παράδειγμα σε παιδιά, στα οποία αυτό που σίγουρα θα μεταδώσουν είναι η δυσπιστία απέναντι στην επιστήμη. Οι, κατά τεκμήριο, ακατάλληλοι να διδάξουν θα εξακολουθούν να πληρώνονται για να το κάνουν.

Οι μόνοι, σύμφωνα με την τροπολογία, που υποχρεούνται να εμβολιαστούν είναι οι γιατροί, οι νοσοκόμοι και όσοι δουλεύουν σε δομές υγείας. Αυτοί πρέπει να έχουν εμβολιαστεί είτε μέχρι τις 16 Αυγούστου είτε μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου (γιατί δεν μας βιάζει τίποτα, είμαστε χαλαροί) αλλιώς θα πάρουν υποχρεωτική άδεια άνευ αποδοχών. Αυτό που δεν θα πάρουν όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν (όσοι δηλαδή αρνούνται να κάνουν το μίνιμουμ για την προστασία ασθενών και υπερήλικων) είναι η απόλυση ή έστω μια παραπομπή στο πειθαρχικό.

Δηλαδή και εδώ η κυβέρνηση έβαλε σε μια ζυγαριά από τη μια την επαγγελματική προστασία των γιατρών και νοσοκόμων που δεν εμβολιάζονται (που δεν προστατεύουν εαυτούς και ασθενείς, που δεν έχουν εμπιστοσύνη ούτε στην επιστήμη, ούτε στους διεθνείς επιστημονικούς οργανισμούς, ούτε στις επιστημονικές έρευνες) και από την άλλη τη δημόσια υγεία και την οικονομία και αποφάσισε ότι αυτό που χρειάζεται μεγαλύτερη προστασία είναι η θέση εργασίας όσων, αγνοώντας οδηγίες και μελέτες, κάνουν του κεφαλιού τους.

Όμως αυτοί κατά τεκμήριο δεν μπορεί να είναι καλοί γιατροί ή καλοί νοσηλευτές. Κάποιος που πληρώνεται για να προστατεύει ασθενείς χρησιμοποιώντας  τα όπλα της επιστήμης δεν μπορεί να είναι καλός στη δουλειά του όταν αρνείται να προστατεύσει τους ασθενείς χρησιμοποιώντας τα όπλα της επιστήμης. Όταν κάποιος που δουλεύει σε ένα γηροκομείο αρνείται να κάνει κάτι τόσο απλό όσο ένα εμβόλιο για να προστατεύσει αυτούς που υποτίθεται ότι φροντίζει, δεν μπορεί να νοιάζεται για τη φροντίδα τους.

Όλοι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι βάζουν σε κίνδυνο υγεία, ζωή, οικονομία και εκπαίδευση. Δηλαδή βάζουν σε κίνδυνο το δημόσιο συμφέρον. Είναι κακοί δημόσιοι υπάλληλοι. Προς τι λοιπόν η προστασία της θέσης τους από την κυβέρνηση; Αν η κυβέρνηση πραγματικά ενδιαφερόταν για το δημόσιο συμφέρον δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να προσπαθήσει να βρει τρόπους να απαλλάξει το δημόσιο από αυτούς που απειλούν το συμφέρον του;

Δεν γνωρίζω το νομικό ή το συνταγματικό πλαίσιο, αλλά γνωρίζω πως και τα δύο δεν είναι οι Δέκα Εντολές. Είναι κανόνες ανθρώπινοι που, όπως όλοι οι ανθρώπινοι κανόνες, αλλάζουν. Ακόμα κι αν η κυβέρνηση είναι δέσμια του νομικού και του συνταγματικού πλαισίου (που απ’ ότι καταλαβαίνω μάλλον δεν είναι) τι είναι αυτό που την εμποδίζει να ξεκινήσει, αν μη τι άλλο, έναν διάλογο προκειμένου να αλλάξουν όλα αυτά που μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε ανθρώπους που ενώ η δουλειά τους είναι να μας προστατεύουν εκείνοι αρνούνται να το κάνουν;

Δεν ξέρω γιατί η κυβέρνηση κινείται πολύ πιο αργά από όσο κινείται η κοινωνία ή γιατί δείχνει πολύ πιο φοβισμένη από όσο χρειάζεται. Μπορεί να φταίει η ψυχοσύνθεση των στελεχών της ή μπορεί να φταίει η απλή αναλογική την  οποία επέλεξαν ως εκλογικό σύστημα τα κόμματα που ελπίζουν στην καταστροφή. Ό, τι και να φταίει, θα μπορούσε η κυβέρνηση, αφού δεν είναι ιδιαιτέρως τολμηρή, να γίνει τουλάχιστον ειλικρινής και να το εξηγήσει. Να πει ότι δεν μπορεί να διώξει τους κακούς δημοσίους υπαλλήλους γιατί το σύνταγμα μπλα μπλα μπλα ή να πει ότι η απλή αναλογική μας υποχρεώνει σε ατολμία κι αν θέλετε τόλμη δώστε μας αυτοδυναμία μπλα μπλα μπλα... να πει τέλος πάντων κάτι, να εξηγήσει με ειλικρίνεια και σίγουρα να μην τρέμει από φόβο όταν π.χ. η Δόμνα η Μιχαηλίδου λέει αυτό που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο.  Αλλά από την άλλη η ειλικρίνεια μπορεί να απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη τόλμη. Και μπράβο της. 

Υ.Γ. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε την υποχρέωση εμβολιασμού οποιουδήποτε, νομίζω είναι ανάξιο λόγου. Το κόμμα του Αλέκση σαμποτάρει από την αρχή και με συνέπεια την προσπάθεια εναντίον της πανδημίας ελπίζοντας στην καταστροφή, οπότε δεν έχουμε τίποτα καινούργιο.