Λαϊκισμός και εξαπάτηση

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα, εκείνον της αμφισβήτησης του τότε δικτατορικού καθεστώτος∙ κι αυτό συμβολίζει, κάθε φορά, η κάθε επέτειος μνήμης, φόρος τιμής στους νεκρούς εκείνης της αυθόρμητης εξέγερσης. Κάθε προσπάθεια, λοιπόν, από οποιονδήποτε να εκμεταλλευτεί πολιτικά, για δικούς του λόγους, αυτό το γεγονός και ακόμα περισσότερο να προσπαθήσει να κατασκευάσει ένα δικό του πολιτικό αφήγημα, είναι πρώτα και κύρια προσβολή σ’ εκείνους που συμμετείχαν, ο καθένας με τον τρόπο, σ’ εκείνη την εξέγερση.

Εδώ και χρόνια συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις που έχουν ως βάση της πολιτικής τους την ταξική πάλη και την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, επιμένουν να θέλουν να παραποιούν τη συμβολική διάσταση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και θέλουν να τη μετατρέπουν από αντιφασιστική σε ταξική. Φυσικά, κάθε πολιτικός οργανισμός έχει κάθε δικαίωμα να κατασκευάζει το δικό του πολιτικό αφήγημα και στο τέλος κρίνεται από τους πολίτες. Βέβαια υπάρχουν κι εκείνοι που δεν ενδιαφέρονται να κριθούν, αλλά ενδιαφέρονται να «φαίνονται».

Έτσι, εν μέσω πανδημίας, με βαρύγδουπους λόγους και ανακοινώσεις του στιλ «δεν κάνουμε πίσω!», αποφάσισαν, πιθανώς για να μην χαθεί ο ταξικός χαρακτήρας της εξέγερσης, να κάνουν «πορεία». Μάλλον ως κακόγουστο αστείο ακούγεται, απ’ όλους αυτούς τους φοβερούς και τρομερούς «αγκιτάτορες».

Ωστόσο, τίθεται ένα ερώτημα: Η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, δεν είναι υπεύθυνη να προασπίσει την υγεία των πολιτών; Μάλιστα η συγκεκριμένη κυβέρνηση καθημερινά κρίνεται γι’ αυτό και επίσης από τις συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, από αυστηρά έως και αυστηρότατα. Ακόμα-ακόμα η αξιωματική αντιπολίτευση ζήτησε υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής! Για ποιο λόγο αλήθεια; Για να επιτρέπει τις συγκεντρώσεις; Ή για τις απαγορεύει; 

Τελικά ο λαϊκισμός, η παραπληροφόρηση του κόσμου και η εξαπάτηση από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους, έφτασαν πλέον στην κορύφωσή τους. Μήπως όμως είναι και ο φθόνος, αναρωτιέμαι.