Πάλι σαματά μεγάλο προκάλεσε ο Νίκος Δήμου με το Πασχαλιάτικο άρθρο του στην ιστοσελίδα Protagon. Αναρωτιόταν αν θα συμμετέχει και το Πυροβολικό στις τιμές υπέρ του Αγίου Φωτός, το οποίο ως γνωστόν είναι Αρχηγός του Κράτους της καθ’ ημάς Ανοησίας. Μία δήλωση του κυρίου Τέρενς Κουίκ αποκατέστησε την αλήθεια των πραγμάτων. Ας τα πάρουμε, όμως, όλα από την αρχή.
Ο Νίκος Δήμου είναι ένας διακεκριμένος ευαίσθητος έφηβος, που συχνά κάνει πλάκες σε εμάς τους πανελληναράδες και γι αυτό μας είναι ούλτρα αντιπαθής. Διαβάζοντας κανείς το ευσύνοπτο επίμαχο κείμενό του δέχεται ένα αυτονόητο σκούντηγμα: συνειδητοποιεί πόσο λίγο μοιάζει η διδασκαλία του Ιησού Χριστού με την πρακτική της καθ’ ημάς κρατικοποιημένης θρησκείας. Τρία ήταν τα κύρια σημεία τριβής από το διάβημα του Νίκου Δήμου. Το αντικληρικαλιστικό του πνεύμα, η αναφορά σε «(δήθεν) Άγιο Φως» και η υπενθύμιση του κωμικοτραγικού «με τιμές Αρχηγού Κράτους».
Για το μεν πρώτο ήξερε ότι θα δεχθεί την επίθεση του εθνικού ισλάμ, στο βαθμό που οι καθ’ ημάς ιμάμηδες έχουν καταφέρει να μετατρέψουν την αποδοχή του Δόγματος ως «take it or leave it issue». Δηλαδή ή θα πάρεις όλο το πακέτο ή τίποτε, αλλιώς θα γίνει του Ροΐδη. Αν θες να λέγεσαι Χριστιανός Ορθόδοξος, μαζί με το «Αγάπα τον πλησίον σου» θα πάρεις και όλη τη βασκανική δεισιδαιμονία και τα ράσα του παπά και τα χρυσαδαμαντοποίκιλτα σκαρπίνια του Μακαριστού και το παγκάρι. Και το οικονομικό παζάρι για τα μπικικίνια, για τις ταρίφες της αμοιβής του –ότατου στα βαφτίσια, τους γάμους και τα τρισάγια. Αν αμφισβητήσεις την παραμικρή λεπτομέρεια του πακέτου, τότε θα είσαι επιεικώς ιεχωβάς ή εν γένει αιρετικός, άξιος για την πυρά, αφού ο μεσαίωνας ακόμα δεν έχει παντού τελειώσει.
Για το δεύτερο, το «(δήθεν)», έχει και η Ελληνική Εκκλησία τα δίκια της. Ξέρει και εκμεταλλεύεται την εξουσία που έχει πάνω στον παρασιτικό εθνικό πολιτικαντισμό και φροντίζει να υπερασπίζεται τα αγαθά και συμφέροντά της. Η αγιότητα του φωτός είναι ένα ζήτημα που η Φυσική το έχει λυμένο, αλλά ο μεταφυσικός σκοταδισμός του καθ’ ημάς εθνικού ισλάμ όλα τα αλέθει και έχει οριστικά γνωμοδοτήσει επ’ αυτού. Όταν η αναιδής επιστήμη διαφωνεί με την Εκκλησία, τόσο το χειρότερο για την επιστήμη. Τα ίδια άλλωστε συνέβαιναν και με κάθε άλλη Εκκλησία, όπως κάποτε το ΚΚΣΕ, πάντα το ΚΚΕ κλπ.
Και όταν λέμε ότι η Φυσική έχει λύσει το ζήτημα του φωτός (που προκαλεί η καύση οξυγόνου), τι εννοούμε; Ας δεχτούμε ότι είναι Άγιο το οξυγόνο που κάηκε στο γνωστό σημείο του Πανάγιου Τάφου, όπου το Ιερό Μυστήριο καθαγιάζει εκείνο το αναβλύζον Φως. Τότε γιατί θα είναι Άγιο και το οξυγόνο που καίμε έξω από τον Ιερό Ναό της ενορίας μας, άρα και το φως που από εκεί πάμε κατανυκτικά στο σπίτι μας; Ή μήπως δεν είναι Άγιο το οξυγόνο, αλλά το φυτίλι;
Σταματώ εδώ γιατί η βλασφημία έχει και τα ιερά όριά της, τα οποία δεν θα ήθελα να υπερβώ κι εγώ τέτοιες άγιες μέρες. Άλλωστε, το καθ’ ημάς εθνικό ισλάμ είναι πολύ νευρικό και ποτέ δεν ξέρεις η τιμωρία από πού θα σου ‘ρθει. Κάθε καλόπιστος, πάντως, μπορεί να κατανοήσει το πνεύμα του Νίκου Δήμου, αν το ερμηνεύουμε δεόντως. Η τουρκομπαρόκ θέσμιση αυτής της πρόσφατης αερομεταφορικής νεοπλουτίλας που ξεκίνησε προ ελαχίστων ετών και τη λέμε «Ιερά Παράδοση», είναι που τον ενοχλεί. Όχι το μεταφυσικό περιβάλλον ενός παγανιστικού συμβολισμού που επιζεί εδώ και δύο χιλιετίες, ως ιερό μυστήριο κάθε ενοριακής εκκλησιάς ξεχωριστά. Αλλά αυτή η ελέκτρο βλαχογκλόμπαλ έννοια της οικουμενικής τεκνο-διάχυσης του Αγίου Φωτός. Κάτι σαν τις μικροφωνικές εγκαταστάσεις των ιερών ναών με τα φωτιστικά εφφέ και τα αιρ κοντίσιον και τις θερμαινόμενες πολυθρόνες και τις wi-fi εφαρμογές.
Ως προς το τρίτο, που είναι η εμφανής υποψία της ειδωλολατρείας, μόνο στο δικό μας εικονολατρικό ισλάμ συναντάς τέτοιες ουρές για προσκύνημα και ασπασμό, όταν έρχεται η εικόνα της Παναγιάς της Φαρμακολύτρας. Μάλιστα, για όσους θέλουν να πάμε στο βάθος των πραγμάτων, το πιο αστείο είναι ότι θεωρούμε τους αρχαίους Έλληνες ειδωλολάτρεις, ενώ άλλοι έχουν αυτή τη χάρη, εμείς οι ορθόδοξοι της σήμερον. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας, λοιπόν (οι μεγάλες γιορτές των οποίων απετέλεσαν τη βάση των εορτών της χριστιανικής κουλτούρας), δεν φιλούσαν και δεν προσκυνούσαν εικόνες και αγάλματα, όπως εμείς. Και είχαν με τους θεούς τους σχέση σεβαστική, αλλά και φιλική, «ανθρώπινη», όχι ενοχοφοβική (όπως εμείς, ίσως επηρεασμένοι από την εβραϊκή κουλτούρα της Παλαιάς Διαθήκης).
Οι αρχαίοι δημιούργησαν τη βάση για τη γιορτή των Χριστουγέννων: με το πέρασμα της πιο μικρής μέρας του χρόνου είχαν ορίσει τη γιορτή της γέννησης του Θεού Ήλιου. Άλλωστε και ο Ζευς γεννήθηκε σε Σπήλαιο, όπου έλαβε δώρα, που έφτασαν εκεί με τη βοήθεια άστρου λαμπρού κλπ. Το Πάσχα, επίσης, αρχαιοελληνικό ήταν, ο θάνατος και η «Εύρεσις» (Ανάσταση) του Άδωνη την άνοιξη, αμέσως μετά την εαρινή ισημερία. Άρα θα ονόμαζε κανείς «ελληνικά» τα κίνητρα της αντιειδωλολατρικής ανάλυσης του Νίκου Δήμου…
Ο Σταύρος Θεοδωράκης (Σ.Θ.) είχε ένα αιφνίδιο «ον κάμερα» δίλημμα, όταν βρέθηκε στη γωνία και απέφυγε να υιοθετήσει την ρητορική του Νίκου Δήμου. Το πώς τοποθετείσαι στο πάγιο διακύβευμα του εκσυγχρονισμού, όταν η βαθειά πλειοψηφία του έθνους είναι υπέρ του αναχρονισμού. Λένε κάποιοι, να διώξουμε από δω το εθνικό ισλάμ. Και τότε τι θα μείνει στην έρμη τη στέρφα γη μας, αδέρφια; Άμα φύγει το ισλάμ, δεν θα μείνει σχεδόν κανείς. Άρα πάμε λάου λάου. Όταν το ακούν αυτό κάποιοι νορβηγικού τύπου Έλληνες, που μετριούνται στα δάκτυλα εκατό χεριών, εκνευρίζονται και λένε, ας πούμε τώρα τις μεγάλες αλήθειες και τότε θα σπεύσουν οι Πανέλληνες να μας ακολουθήσουν. Αμ δεν. Η συνταγή που έχουν στο νου τους οι ελιτιστές illuminati του 1% δοκιμάζεται και αστοχεί διαρκώς και ακούραστα, ως ο καλύτερος πελάτης του λαϊκισμού.
Ο Σ.Θ. αιφνιδιάστηκε, λοιπόν. Και δεν απάντησε όπως θα ήθελαν κάποιοι οπαδοί του. Είναι βέβαιο ότι επί της ουσίας δεν διαφωνεί με τις σκέψεις του φίλου του. Απλώς στάθμισε το γεγονός ότι οι ανατρεπτικές ιδέες στο ηγετικό του επίπεδο πρέπει να μην αγκρεσσάρουν το κοινό του εθνικού μας ισλάμ, που αγριεύεται εύκολα. Αλλά, ο καιρός είναι μπροστά του. Ας αργήσει λίγο, δεν χάλασε ο κόσμος, φτάνει να μην υπαναχωρήσει. Να μην χάσει την αξιοπιστία του, να μην κερδίσει την απογοήτευσή των φαν του.
Θα μπορούσε προχτές να καλύψει τον Νίκο Δήμου στο θέμα του ποιος πληρώνει την αερομεταφορά, υπενθυμίζοντας πως έρχεται η ώρα της κρίσεως. Το θέμα είναι να το κάνει, πριν τις εθνικές εκλογές. Εφόσον έχει δεσμευτεί υπέρ του διαχωρισμού κράτους - εκκλησίας, θα χρειαστεί σύντομα να διατυπώσει ευκρινώς τις εξαγγελίες του. Και να υλοποιήσει τη δέσμευση όχι πολύ αργότερα, ως κάποιας μορφής υποκείμενο ενεργής εξουσίας.
Η δυσκολία έγκειται στο ότι το πραγματικό υποκείμενο των μεγάλων μεταρρυθμίσεων μπορεί να είναι μόνο η ίδια η κοινωνία. Και ένας ηγέτης που θα επιδιώξει την διευθέτησή τους πρέπει να έχει από κοντά αυτό το υποκείμενο. Ο σκοταδισμός ξέρει να αποσπά την προσοχή των πολλών διαστρεβλώνοντας τη θέση του αντισυστημικού ανατροπέα, όπως ο Νίκος Δήμου. Η διαχείριση τέτοιων φαινομένων και η αποκατάσταση της αλήθειας, είναι λεπτό ζητούμενο για ένα νεόκοπο ηγέτη. Γι αυτό δικαιολογείται ο Σ.Θ. που κόμπιασε. Πάντως δεν θα έλεγες ότι έκανε και τη μεγάλη γκάφα.
Το εθνικό μας ισλάμ είναι πολύ δόλιο και βασίζεται στη δύναμη της μετριότητάς του. Με πολύ σκοταδιστικά τερτίπια ξέρει να πετάει τη μπάλλα στην εξέδρα. Η διαστρέβλωση των λεγομένων και εν συνεχεία η κακολόγησή τους είναι φαινόμενο αιώνιο και οικουμενικό στην επικράτεια της διαχρονίας του ελληνικού πολιτισμού. Από τον Τρωικό Πόλεμο ο αντιπαθής Θερσίτης, αυτή η φιγούρα η ανακατώστρα που έσπερνε ζιζάνια και διέχεε διχαστικά μηνύματα, βρήκε τον τρόπο να περάσει εις το διηνεκές μέχρι σήμερα.
Έτσι, το πνεύμα του επίμαχου κειμένου αλλοιώθηκε, συκοφαντήθηκε. Το αστείο είναι μάλιστα, ότι το χειρότερο ξεκατίνιασμα έλαβε χώραν όχι μεταξύ ποταμίστας και αντιποταμίστας. Τα σκληρότερα ακούστηκαν στον εσωτερικό εμφύλιο ανάμεσα στους ποταμίστας των σόσιαλ μήντια. Όπου μοιράστηκαν σε αυτούς που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και στους άλλους που είναι κάπως σαν μνημονιακοί δοσίλογοι ένα πράμα. Απειλήθηκαν παραιτήσεις και αποχωρήσεις από ομάδες. Μεγαλεία. Γιατί δεν φτάνει που μας ψεκάζουν, δυσκολευόμαστε και να διακρίνουμε κάθε φορά σε ποιο πεδίο διεξάγεται η συζήτηση, παίζοντας το επιτραπέζιο παίγνιο «διαφωνώ με όλους και για όλα, άρα υπάρχω».
Πάντως, οι «μικροί» του μεταρρυθμιστικού χώρου, επί τέλους σπάνε την παθογενή διχαστική παράδοση πολυκερματισμού, που τους διακατείχε τόσον καιρό και δίνουν το ενωτικό σινιάλο. Προχτές, η Δημιουργία Ξανά και η Δράση ανακοίνωσαν πως χτίζουν ενοποιητικό μεταβατικό σχήμα, με την επωνυμία «Γέφυρες». Το μήνυμα προς όλους, μικρούς και μεγάλους, του μεταρρυθμιστικού χώρου λέει ότι τώρα είναι του πολλαπλασιασμού η ώρα και της σύνθεσης μεταξύ διαφορετικοτήτων, όχι της διαίρεσης και της διάλυσης. Ο Σ.Θ. αποξαρχής μιλάει για μεγάλες συμμαχίες που θα πραγματοποιήσουν μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Οι ενδείξεις δηλούν ότι για να γίνουν πράξη τέτοιες συμμαχίες, ο δρόμος θα είναι δύσβατος.
Στο χώρο του Ανεξυριζαυγιτισμού τα πράγματα είναι πιο εύκολα και ο καλός ο σκοταδισμός όλα τα αλέθει. Ο Κύριος Τέρενς Κουίκ το ξεκαθάρισε: «Το Ποτάμι μάς είπε στην αρχή ότι συμφωνεί στο ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας μας. Τώρα το Ποτάμι λοιδορεί το Άγιο Φως της Αναστάσεως. Τι άλλο θα «ξεβράσει» μέχρι τις εκλογές;».
Όσοι έχουν καλό μνημονικό θα θυμήθηκαν ότι αυτό το «μας», κολλητό μετά από το «Μακεδονία», ήταν η σπεσιαλιτέ του κ. Σαμαρά στα χρόνια εκείνα της δόλιας «αθωότητας» του «Ούτε Μακεδονία ούτε παράγωγα». Τότε που πανεθνικώς και παροξυσμικώς μακεδονιζόμασταν. Τότε, που με όρους πατριωτικούς, προετοιμάζαμε ένθερμα, πρώτα τη σκέτη Μακεδονία για τα Σκόπια και εν συνεχεία την ευόδωση της τουρκικής εθνικής στρατηγικής, η οποία ολοκληρώθηκε με το θερμό επεισόδιο των Ιμίων και τα παρεπόμενά του. Τώρα, Κύριος οίδε, πέρα από τη διαστρέβλωση των θέσεων Του Ποταμιού, πώς συνδέεται το Άγιο Φως με την «Μακεδονία μας», που μοιάζουν όσο η Λούτσα με την Αγουλινίτσα. Άβυσσος η ψυχή του εθνολαϊκιστή...
Εν τάξει, μας ψεκάζουν. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι περίεργοι που αντιλαμβάνονται την περίτεχνη φαιδρότητα του διαβήματος. Όποιος λέει «Μακεδονία μας» αποπειράται δολίως να ιδιοποιηθεί το αντικείμενο, εξαιρώντας τον κακό, που τον στέλνει απέναντι, με «αυτούς, τους εχθρούς, τους Άλλους, τους φιλοσκοπιανούς ανθέλληνες». Όπως καλή ώρα και ο κ. Τσίπρας, που λέει «Ή εμείς, ή αυτοί» και κλείνει ματάκι στο λαό, δείχνοντάς του ότι εμείς και ο λαός είμαστε ένα και αυτοί οι κακοί είναι απέναντι. Που κι αυτός το έμαθε από τον Αείμνηστο: «Στου Λαού την καρδιά, δεν χωράει η Δεξιά»… Εμ, τι να κάνουμε, το εθνικό μας ισλάμ έχει τα Τοτέμ του…
Στο «αντιτοκογλυφικό» εθνολαϊκισμένο ποίμνιο, βόσκουν όλων των λογιών τα μπουλούκια ΤΟΥ Συστήματος, τόσο αυτό της ψεκασμένης Δεξιάς, όσο και εκείνο της «αντισυστημικής» καθ’ ημάς «Αριστεράς». Εντός του, λοιπόν, δεν γίνονται ανεκτές οι επί της ουσίας αντισυστημικές φωνές, όπως αυτή του Νίκου Δήμου. Έτσι, στον τρέχοντα καιρό της απωλείας, βλέπει κανείς ξεβράκωτους τους ταγούς, άβουλοι να άγονται και να φέρονται από τις περιστάσεις. Και τότε εμφανίζονται αυτοί οι αντισυστημικοί τύποι που λέγαμε, υπό τη μορφή του τύπου «της γειτονιάς μας ο τρελός» και φωνάζουν «ο Βασιλιάς είναι γυμνός!».
Τότε τα μπουλούκια εξοργίζονται για την απρέπεια και παίρνουν στο κυνήγι τους τρελούς που ξεστομίζουν την ανεπίτρεπτη αλήθεια. Αυτό συμβαίνει διότι είναι όλοι τους κουρδισμένοι υπό την default ρύθμιση στο λογισμικό τους, με την οποία διαβάζουν την πραγματικότητα όπως «πρέπει». Και κυνηγούν όσους πραγματικά αντισυστημικούς έχουν ξεφύγει από το μοναδικό επιτρεπτό κούρδισμα του παρανοϊκού σοφτγουέαρ, που ορίζει ότι όλοι είμαστε «αντισυστημικοί» (για να αναπαράγεται ΤΟ Σύστημα).
Και όπου εντοπίζουμε κάποιον εκτός γραμμής, που δεν είναι πχ μακεδονισμένος, ή αντιμνημονιακός, ή «ελληνοπρεπής», τον απομονώνουμε ως τρελό ή «συνήθη αττραξιόν». Για να μην φανεί ότι αυτός είναι ο αντισυστημικός, που επισημαίνει τη στραβωμάρα ΤΟΥ Συστήματος. Που βλέπει το λάθος και προτείνει πώς να αλλάξουμε σοφτγουέαρ, προκειμένου να μπορούμε να βλέπουμε γυμνό τον Βασιλιά, όταν ξεχνάει να φορέσει το βρακάκι του. Άρα, δια ταύτα, ας προσέχουμε ως κόρην οφθαλμού τους Νίκους Δήμου. Είναι άδολοι δείκτες αλήθειας, η οποία τόσο ταλαιπωρείται και δραπετεύει με κάθε ευκαιρία από το καθ’ ημάς ισλάμ. Ο δρόμος θα είναι μακρύς, ώσπου να φτάσουμε στην ουτοπία, όπου οι Έλληνες δεν θα ψεκάζονται από συνωμότες εγκάθετους του Σιωνισμού.
Καλή Ανάσταση!
Υ.Γ. 1
Να πείτε στον κύριο Δήμου, να προσέχει να μην πολυμιλάει, γιατί στο καθ’ ημάς ισλάμ έχουμε τους τρόπους μας: αν κάποιος δεν μας πολυαρέσει και σπάει την ομοιομορφία, κοτσάρουμε ένα δημοψήφισμα εμείς οι πολλοί και αποφασίζουμε να τον εξορίσουμε.
ΥΓ 2
Κανονική ευρωπαϊκή χώρα είναι αυτή, που τους Σμπώκους της τους αναλαμβάνει η Δικαιοσύνη και όχι οι λαϊκοί τιμωροί. Αυτοί οι αυτόκλητοι τερροριστές της αυτοδικίας είναι παρακολούθημα του βαθιού ισλάμ. Γι αυτό δεν είμαστε κανονική δυτική χώρα. Αν ήμασταν, θα τους είχαμε κάνει εμετό τριάντα χρόνια τώρα, όπως πρόκαναν οι απανταχού ευρωπαίοι εταίροι μας.
8°
