Μένουμε σπίτι γιατί αυτό κρίθηκε αναγκαίο από τον Πολιτεία για την προστασία μας, όχι γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι έτσι «θα βάλουμε μυαλό».
Με βάση την τρέχουσα διεθνή εμπειρία, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, η Ελλάδα ανήκει στις χώρες που πλήττονται λιγότερο από την πανδημία του κορωνοϊού. Αν και είναι ακόμα φοβερά νωρίς για μια επιστημονική προσέγγιση της καλής επίδοσης της χώρας μας, είναι βέβαιο ότι η έγκαιρη λήψη των μέτρων περιορισμού από την κυβέρνηση αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα ανάσχεσης της διασποράς του ιού.
Σε αντίθεση με το τι έπραξαν ολίγιστοι ηγέτες ιδιαίτερα προηγμένων χωρών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδέχθηκε από νωρίς τις συστάσεις των ειδικών, επέδειξε πολιτικό σθένος ως προς την άμεση επιβολή μέτρων κι αγνόησε το σημαντικό πολιτικό κόστος που αναπάντεχα θα προκύψει από τον διαφαινόμενο νέο γύρο μερικής χρεοκοπίας της εθνικής οικονομίας. Κατά την άποψη του γράφοντος, με βάση τα σημερινά δεδομένα, οι ιδιαίτερα σοβαρές έκτακτες περιστάσεις πληρούν το κριτήριο της αναλογικότητας ως προς τον πρωτοφανή περιορισμό των ελευθεριών όλων μας.
Παρόλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια των τελευταίων ημερών, αρκετά στελέχη της σημερινής κυβέρνησης επιλέγουν έναν διαφορετικό τρόπο δικαιολόγησης των μέτρων περιορισμού των ελευθεριών μας, ο οποίος δεν είναι καθόλου συναφής ούτε με τις έκτακτες περιστάσεις αλλά ούτε και με το είδος και το εύρος της λαϊκής εντολής που διαθέτει η εκάστοτε κυβέρνηση. Ξαφνικά, τα μέτρα δικαιολογούνται γιατί είμαστε «απείθαρχοι», γιατί «δεν βάζουμε μυαλό» και γιατί σε γενικές γραμμές «ο Έλληνας θέλει βούρδουλα». Φυσικά, προς επίρρωσιν των ηθικολογικών κυβερνητικών επιχειρημάτων, σπεύδουν και διάφοροι τηλεοπτικά αναγνωρίσιμοι κύριοι οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως «δημοσιογράφοι» αλλά το πραγματικό τους επάγγελμα είναι πρόδηλα διαφορετικό.
Ξαφνικά, οι άνθρωποι που περπατούν στην Παραλία της Θεσσαλονίκης ενοχοποιούνται ως οι υπεύθυνοι της πιθανής επιβολής νέων μέτρων περιορισμού ενώ οι συνταξιούχοι στα ΑΤΜ περιγράφονται σχεδόν ως οι αδίστακτοι εχθροί του νέου ελληνικού κράτους. Άραγε, τι είδους «ατομική ευθύνη» προκύπτει για εκείνους που περπατούν στην Παραλία της Θεσσαλονίκης τηρώντας τις σχετικές οδηγίες της κυβέρνησης; Ευθύνονται οι συνετοί πολλοί για την αδυναμία των κρατικών αρχών να επιβάλουν τις προβλεπόμενες κυρώσεις στους απείθαρχους λίγους; Η Πολιτεία οφείλει να παρέμβει και να εξασφαλίσει το δικαίωμα όλων μας στην φυσική άσκηση υπό όρους, όχι να παρέμβει τιμωρητικά και ηθικοπλαστικά και να μας την στερήσει. Η Πολιτεία όφειλε από τις πρώτες μέρες της καραντίνας να έχει παρέμβει και να έχει εξασφαλίσει εναλλακτικές λύσεις για όσους έχουν ακόμα ανάγκη πρόσβασης σε ΑΤΜ, ιδανικά ασκώντας πίεση στις τράπεζες. Προς τι λοιπόν το υψωμένο δάκτυλο στους υπέργηρους συμπολίτες μας;
Ναι, μένουμε σπίτι και θα μείνουμε σπίτι για όσο κριθεί αναγκαίο από την επιστημονική κοινότητα. Μένουμε σπίτι υπέρ της δημόσιας υγείας, όχι γιατί είμαστε «κακά παιδιά». Μένουμε σπίτι γιατί αυτό κρίθηκε αναγκαίο από τον Πολιτεία για την προστασία μας, όχι γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι έτσι «θα βάλουμε μυαλό». Οι ατομικές ελευθερίες δεν αποτελούν γενναιόδωρη παραχώρηση της εκτελεστικής εξουσίας προς τους… υπηκόους της αλλά συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα όλων μας. Το δικαίωμα μας περιορίζεται λόγων των συνθηκών, όχι λόγω των προσωπικών απόψεων των κυβερνώντων περί του «ανυπάκουου χαρακτήρα» μας.
13°
