Παρακολούθησα κι εγώ, με το ενδιαφέρον που του αρμόζει, το βιντεάκι του παπαδοπαιδιού που δηλώνει «αντάρτης πόλεων» προκειμένου να διαχωρίσει τον εαυτό του από τους «αντάρτες SUV», που μπορεί να πηγαίνουν και στο χώμα αλλά καίνε πολύ. Και το έκανα για να μπορώ κι εγώ να πω το μακρύ μου και –κυρίως– το κοντό μου, αλλά και επειδή δεν έχει κανείς πολύ συχνά τη δυνατότητα να βλέπει το home video ενός σίριαλ κίλερ, αν και νομίζω πως ο Τσαρλς ο Μάνσον μάλλον δεν θα χρειάζονταν βοηθούς με καρτέλες για να αραδιάσει σαχλές πολιτικοοικονομικές κοινοτοπίες που μπορείς να ακούσεις και να διαβάσεις στην εφημερίδα και τα κανάλια του Γιώργου του Κουρή, στην εκπομπή του Γιώργου του Τράγκα ή σε οποιαδήποτε ομιλία οποιουδήποτε μέλους της Χρυσής της Αυγής.
Ο Χριστοδουλος Ξηρός με καλυμμένη τη στάμπα του φούτερ του εν αναμονή σπόνσορα
Δυστυχώς, και παρά την όρεξη που είχα, ο Χριστόδουλος ο Ξηρός μου φάνηκε πιο βαρετός και από τραγούδι του Sting με καλεσμένους σπουδαίους μουσικούς απ’ όλο τον πλανήτη. Τόσο βαρετός που δεν ξέχασε να παπαγαλίσει και τη φράση-βρυκόλακα «όλα κατακτήθηκαν με αγώνες και ποταμούς αίματος». Μια φράση που, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, επαναλαμβάνεται από ανθρώπους οι οποίοι, επειδή η ψυχολογική τους προδιάθεση είναι πιο ισχυρή από την αντίληψή τους για την πραγματικότητα, ποτέ δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τον τρόπο με τον οποίο οι ποταμοί αίματος αντικαταστάθηκαν από εκείνη τη διαδικασία χάρη στην οποία οι άνθρωποι αλλάζουν την κοινωνία στην οποία ζουν με την ψήφο τους. Ίσως όχι τόσο γρήγορα όσο θα επιθυμούσαν οι πρόωροι εκσπερματιστές της πολιτικής, ούτε τόσο βίαια όσο θα ήθελαν οι θανατολάγνοι που ντρέπονται τόσο για το μεράκι τους για αίμα ώστε να αναγκάζονται να το καμουφλάρουν με ιδεολογικοπολιτικές αρλουμπαρίες, αλλά την αλλάζουν.
Η ρετρό ανία συμπληρώθηκε ιδανικά με τα πορτρέτα του Τσε του Γκεβάρα, του Άρη του Βελουχιώτη, του Αθανασίου του Διάκου και του Θεόδωρου του Κολοκοτρώνη, οι οποίοι, όπως λένε διάφοροι πονηροί αντεπαναστάτες, πολέμησαν σε χρόνους και τόπους στους οποίους η δυνατότητα ψήφου υπήρχε μόνο ως ιδέα. Αυτό φυσικά δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια ασήμαντη λεπτομέρεια που καθόλου –και πολύ σωστά– δεν ενοχλεί τους μίμους τους και όσους τους επικαλούνται. Κάποιοι ισχυρίστηκαν πως οι πολεμιστές του παρελθόντος τοποθετήθηκαν εκεί μπας και καταφέρει ο Χριστόδουλος ο Ξηρός να αρπάξει κάτι από τη λάμψη τους, ελλείψει δικής του. Η πραγματικότητα όμως είναι κάπως διαφορετική: Ο λόγος της δημιουργίας της ασπρόμαυρης πινακοθήκης των νεκρών πολεμιστών είναι τα όνειρα του Χριστόδουλου, ο οποίος όταν κοιμάται βλέπει ένα μέλλον στο οποίο, μια φορά το χρόνο, στα σχολεία όλης της χώρας οι μικροί μαθητές θα ντύνονται Γιωτόπουλος, Κουφοντίνας, Ξηρός, Κασιδιάρης και Ουρανία και θα λένε ποιηματάκια για το πώς οι σπουδαίες αυτές προσωπικότητες συνέβαλαν στην απελευθέρωση της Ελλάδας από......... (δεν ξέρω από ποιους να βάλω, καθώς οι κατακτητές της χώρας μας ποικίλλουν ανάλογα με την ένταση της πάθησης των κατα φαντασίαν ή κατά πονηρίαν κατακτημένων).
Ένας μεγάλος θεωρητικός της αντικατοχικής αντίστασης επί τω έργω
Όμως παρ’ όλη τη βαρεμάρα και την ανία που μου προκάλεσε το βιντεάκι που κυρίως έδειχνε ένα μεσήλικα να προσπαθεί να θυμηθεί το μάθημα ανάγνωσης του δημοτικού, υπήρχε κάτι που όχι απλώς είχε ενδιαφέρον αλλά που όταν το πρωτοείδα μου έκοψε την ανάσα. Το κορακί χρώμα των μαλλιών του Χριστόδουλου. Ένα χρώμα που όμοιό του μόνο στο κεφάλι του μεγάλου μας ποιητή του Τάσου του Κουράκη μπορεί να συναντήσει κανείς. Η συγκίνησή μου δεν είχε να κάνει μόνο με το χρώμα αυτό καθ' εαυτό. Δεν είχε να κάνει μόνο με το υπέροχο θέαμα του τρομοκράτη που έμοιαζε με καρικατούρα της Ζωζώς της Σαπουντζάκη. Η συγκίνηση μου, κυρίως, είχε να κάνει με το ότι επιτέλους είχα μπροστά μου την απόδειξη αυτού που πάντοτε υποψιαζόμουν: Την απόδειξη του ότι οι «αγωνιστές» μπορεί να γερνούν, αλλά οι τρίχες τους μένουν πάντοτε νέες.
Πέρα απο τις τρίχες του βαψομαλλιά επαναστάτη, μεγάλη συγκίνηση μου προκάλεσε και η αντίδραση της Νέας της Δημοκρατίας στις κατηγορίες σύμφωνα με τις οποίες η απόδραση του Χριστόδουλου έγινε κατόπιν συνεννόησης και βάσει σχεδίου. Και δεν κουράστηκα ούτε λεπτό να βλέπω το μονίμως σουφρωμένο στοματάκι της Άννας της Μισέλ της Ασημακοπούλου να επαναλαμβάνει πως όλα είναι ακριβώς όπως φαίνονται και πως η κυβέρνηση δεν αποτελείται από πανούργους πολιτικούς που μπορούν να συλλάβουν ένα κάπως πιο σύνθετο από το «υποσχόμαστε και διορίζουμε» σχέδιο, αλλά από παθιασμένους μίμους του επιθεωρητή Κλουζό και μπράβο τους.
13°
