Ανακόνωση εξέδωσε το Ποτάμι σχετικά με τις φονικές πυρκαγιές στην Αττική:
«Σήμερα, 24 Ιουλίου, ημέρα αποκατάστασης της Δημοκρατίας, οι Έλληνες πενθούν. Οι δεκάδες νεκροί, ανάμεσά τους και ανυποψίαστα παιδιά, θα σημαδέψουν για χρόνια τη ζωή μας και θα καταγράψουν το καλοκαίρι του 2018 ως ένα από τα πιο τραγικά της ιστορίας μας.
Η βοήθεια στους τραυματίες, η συμπαράσταση στους συγγενείς των θυμάτων, όπως και στους πληγέντες της πρωτοφανούς καταστροφής είναι πράξεις αυτονόητες. Όμως, κάποια στιγμή επιτέλους, πρέπει να κινηθούμε και πέραν του αυτονόητου. Να μη ζούμε την απόλυτη καταστροφή, είτε με αφορμή ένα ακραίο φαινόμενο, είτε εξαιτίας εγκληματικών ενεργειών και παραλείψεων.
Η αυτοθυσία των πυροσβεστών, καθώς και λιμενικών, αστυνομικών, ναυτών, στρατιωτών αλλά και των εκατοντάδων εθελοντών, δεν μπορεί να καλύψει τις ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού, την απουσία σχεδίου και τα διαχρονικά σφάλματά μας. Ελλείψεις σε οχήματα και πτητικά μέσα, ανεπαρκής εκπαίδευση, παρατημένες αντιπυρικές ζώνες, υπολειτουργούντα συστήματα πυρόσβεσης, αυθαίρετες κατασκευές, κακοσυντηρημένες υποδομές, αποτελούν τις Κερκόπορτες της ανοχύρωτης τελικά πολιτείας μας. Το περιβάλλον, ενώ θα έπρεπε να είναι η μόνιμη έγνοια μας, έχει αφεθεί στην τύχη του. Από τη δόμηση και την προστασία των δασών μέχρι τα σκουπίδια και τα αντιπλημμυρικά, οι παρεμβάσεις μας είναι αλόγιστες και ασυλλόγιστες.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό τούτες τις δύσκολες ώρες ότι η χώρα θα συνεχίσει να ζει μικρές και μεγάλες καταστροφές όσο αρνούμαστε να αναλάβουμε το πολιτικό κόστος του εκσυγχρονισμού του κράτους.
Και όσο συνεχίζουμε να αναθέτουμε κρίσιμους τομείς σε ανεπαρκείς πολιτικούς. 44 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας αυτό είναι το χρέος μας. Να προχωρήσουμε άμεσα σε μεγάλες τομές που θα μετατρέψουν το κομματικό αναποτελεσματικό κράτος σε ένα αξιόπιστο σύγχρονο κράτος που προστατεύει τους πολίτες του».
Από μέρους του Ποταμιού ακολουθεί και η δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του, Γιώργου Αμυρά στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων
«Η χώρα ζει έναν εφιάλτη εδώ και ένα εικοσιτετράωρο. Σκεπτόμαστε τους νεκρούς και συμπαραστεκόμαστε στις οικογένειές τους. Υπάρχουν συμπολίτες μας αγνοούμενοι, άστεγοι και πρέπει να εργαστούμε, για να τους παράσχουμε κάθε δυνατή βοήθεια. Εκτός από σύμπνοια χρειάζεται οργάνωση και σχέδιο, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε ακόμη στη μέση του».
11°
