Ήταν έκδηλος ο εκνευρισμός στο Προεδρείο της Βουλής αλλά και στην κυβερνητική παράταξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για την καθυστέρηση που υπήρξε στη διαδικασία της συζήτησης για τη Novartis, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός της χώρας να μιλήσει κοντά μαύρα μεσάνυχτα-και βάλε. Μπορεί όμως ο κ. Τσίπρας να στάθηκε τυχερός μέσα στην ατυχία του, γιατί οι απορίες και οι διαπιστώσεις, με την τοποθέτησή του στη Βουλή, μάλλον πολλαπλασιάστηκαν παρά αμβλύνθηκαν. Ας συνοψίσουμε ορισμένες απορίες που, σημειωτέον, σιγοψιθύριζαν στους διαδρόμους της Βουλής ακόμα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έζησαν ωστόσο το σχιζοφρενικό φαινόμενο να ρίχνουν το ψηφοδέλτιο με τη «γραμμή» στις 10 κάλπες.
1. Ο κ. Τσίπρας έριξε όλο το βάρος στην ομιλία του στο ζήτημα των πολιτικών ευθυνών για το σκάνδαλο με τα φάρμακα. Έγινε πιεστικό το ερώτημά του, αν επιτέλους θα αναλάβει η αντιπολίτευση την πολιτική ευθύνη για την υπόθεση. Την πολιτική ευθύνη! Μα στην περίπτωση αυτή, στην «προανακριτική» έπρεπε να παραπεμφθεί το σύμπαν των πολιτικά υπεύθυνων για την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης. Θα έπρεπε λόγου χάρη να παραπεμφθεί ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής, επί των ημερών του οποίου η δαπάνη έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη- και καμιά δεκαριά ακόμη υπουργοί της εποχής. Λέμε τώρα...
2. Εάν το κύριο για τον πρωθυπουργό ήταν η αποκάλυψη για την πολιτική ευθύνη, τότε υπονομεύεται πλήρως η θέση για 10 κάλπες. Ενισχύεται η άποψη ότι έπρεπε να στηθεί μια και μόνο κάλπη για τη σύσταση προανακριτικής και γίνεται ακόμα πιο ακατανόητη η «τιμωρία» καθενός από τους εμπλεκόμενους ξεχωριστά.
3. Εάν πράγματι το θέμα είναι οι πολιτικές ευθύνες για τους εκπροσώπους του «παλιού πολιτικού συστήματος» σχετικά με την αύξηση των δαπανών για την Υγεία, τότε δεν απαντάται το ερώτημα, γιατί εμπλέκονται όλοι όσοι συνέβαλαν -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- στη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, τα τελευταία χρόνια.
4. Κανείς δεν κατάλαβε -συμπεριλαμβανομένων και πολλών «ψιθυριστών» του ΣΥΡΙΖΑ- πώς συσχετίζεται με το πρωθυπουργικό καταπέλτη περί πολιτικών ευθυνών η εμπλοκή του ονόματος του κ. Πικραμμένου στην ιστορία αυτή. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι αυτό αποτέλεσε την «αχίλλειο πτέρνα» της όλης συλλογιστικής της κυβερνητικής πλειοψηφίας για το χτεσινό «υπερθέαμα».
5. Τα ερωτήματα που τέθηκαν σχετικά με την όψιμη κατάταξη των μαρτύρων σε «δημοσίου συμφέροντος», τις αντιφάσεις και ολιγωρίες, την εξαίρεση του κ. Κουρουμπλή από το σκηνικό περί πολιτικών ευθυνών, τις πολιτικές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών πριν καν μάθουμε λεπτομέρειες για το «σκάνδαλο των τριών αιώνων»-όλα, καλύφθηκαν με τις αστραπές και βροντές του πρωθυπουργού περί πολιτικών ευθυνών.
6. Παρεμπιπτόντως, έχουν περάσει δύο μήνες από τότε που μάθαμε για τις διαβουλεύσεις για το Σκοπιανό, και ο υπουργός Άμυνας κ. Καμμένος δήλωσε τα ξημερώματα στη Βουλή ότι διαφωνεί με τους χειρισμούς της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει για την ονομασία. Δύο μήνες και ακόμα δεν γνωρίζουμε την ακριβή θέση της κυβερνητικής πλειοψηφίας για το θέμα!
Όλα αυτά καθιστούν τη συνέχεια της συζήτησης εξόχως ενδιαφέρουσα το αμέσως προσεχές διάστημα. Ο πρωθυπουργός αποκάλυψε δια της ομιλίας του ότι τον ενδιαφέρει πρωτίστως το πολιτικό θέμα και όχι οι «λεπτομέρειες» της προκαταρκτικής. Με αυτήν την έννοια, ορισμένοι στην κυβέρνηση θεωρούν ότι «αποστολή εξετελέσθη». Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και ευθύγραμμα. Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα γι’ αυτό. Δεν είναι της στιγμής. Αλλά η τοποθέτηση και η εικόνα του κ. Πικραμμένου είναι κάτι που δύσκολα θα ανατρέψουν. Βλέπετε, ο κ. Πικραμμένος μίλησε νωρίς ενώ ο Πρόεδρος της Βουλής δεν συγκρατούσε τα νεύρα του για το ότι πήγε μεσάνυχτα και κάτι για να πάρει το λόγο ο κ. Τσίπρας...
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
11°
