Η Ελλάδα κερδίζει το στοίχημα! Αυτό σφύριξε ο κ. Σαμαράς από το Πεκίνο, για να το ακούσουμε εμείς εδώ, αλλά κυρίως για να το ακούσει η Διεθνής Κοινότητα και ιδιαιτέρως η επιχειρηματική πτυχή της. Λέει αλήθεια;
Ή είναι που θέλει η Μέρκελ να σπεκουλάρει προεκλογικά με το success story μιας Ελλάδας που ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες της;
Μπας και είναι μια απολύτως επιτυχημένη επικοινωνιακή φούσκα, που έχουν καταφέρει κάποιοι σύμβουλοι της κυβέρνησης να περάσουν τόσο στην ελληνική όσο και στη Διεθνή Κοινή Γνώμη;
Τι είναι αυτό που ξαφνικά έχει κάνει το Χρηματιστήριό μας να ψάχνει στον ουρανό για τα υψηλά όριά του;
Και τι κάνει διάφορους αναλυτές να θεωρούν δεδομένο ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση, ότι βγαίνουμε απ’ το τούνελ; Ακόμα και ο γνωστός διεθνής ανεξάρτητος οίκος αξιολόγησης Fitch, μας αναβάθμισε «με σταθερή προοπτική», επιδαψιλεύοντας την κυβέρνηση με πολύ καλά λόγια. Είναι μάλιστα προφανές ότι ακολουθούν με ανάλογες κινήσεις και η Moody’s και η S & P…
Και τι κάνει την Τρόικα να αναβάλει για τον Οκτώβριο τον έλεγχο για την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας; Γιατί δίνει πολύτιμη τετράμηνη ανάσα στον πρωθυπουργό, «για να αναδιοργανώσει το Δημόσιο» (χε, χε, χαλαρά Αντώνη, μην του σχίσεις το καλσόν); Είναι όλα αυτά που κάνουν τον κ. Σαμαρά να λέει ότι μπήκαμε πλέον στη λεωφόρο της ανάκαμψης;
Σφύριξε και άλλα ο κ. Σαμαράς. «Πόσες χώρες θα κατάφερναν μέσα σε τέτοιες συνθήκες να προωθήσουν τόσο σαρωτικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς να διαλυθούν, χωρίς να χάσουν τη συνοχή και τον αυτοσεβασμό τους;». Δεν είναι φοβερός; Ποιες σαρωτικές μεταρρυθμίσεις, Καραμήτρο; Καμία δεν έχει γίνει, αν εξαιρέσουμε τον ΟΠΑΠ. Υπάρχει πάτος στην υποκρισία και το ψεύδος;
Σφύριξε και τούτο: «οι συντεχνίες μέχρι χτες έκλειναν την πόλη, από δω και πέρα όχι πλέον!». Μα γιατί δεν λέει ότι την πόλη την έκλειναν οι συντεχνίες υπό τη δική του καθοδήγηση, ώσπου έγινε πρωθυπουργός… Ο δικός του πρόεδρος της ΟΛΜΕ, η οποία τώρα γελοιοποιείται από τις άθλιες παλινωδίες της, όπως και ο κολλητός του ο πρόεδρος («Από δω ο φίλος μου ο Θύμιος!») των ταξιτζήδων και τα λοιπά λιγούρια της «Λαϊκής» Δεξιάς. Μαζί με τους ομολόγους τους της «Λαϊκής» Αριστεράς, όλοι αυτοί έκλειναν την πόλη για τους «κοινωνικούς» αγώνες που ουσιωδώς είναι ιδιωτικοί, καθώς έπαιρναν αυτή την «αμνήμονα» γραμμή από Σαμαρά και Τσίπρα.
Πώς να καταφέρει ο πρωθυπουργός να το ξεχάσουμε, εύκολο είναι; Με το να λέει «ουδείς αναμάρτητος»; Δεν θα το ξεχάσουμε! Και θα νιώθει την πίεσή μας, θυμίζοντας ότι αν ο Γιωργάκης είχε δεχτεί λιγότερο εξουθενωτική βλακώδη και αδιέξοδη αντιπολίτευση, τώρα η ζημιά θα ήταν αισθητά μικρότερη...
Σφύριξε και κείνο ο κ. Σαμαράς: «Τώρα φεύγουν οι επίορκοι και θα έρθουν νέοι άνθρωποι αξιοκρατικά!»… Τώρα ο κάθε πικραμένος, δηλαδή, καταλαβαίνει πως έρχονται νέες ορδές καλαματιανόπαιδων, χωρίς ΑΣΕΠ, με τη συναίνεση Βενιζέλου και Κουβέλη, με τον «κανόνα 4-2-1»... Άλλως ειπείν, δεν είναι σώφρον να αγοράσεις μεταχειρισμένο αυτοκίνητο από τον κ. Σαμαρά.
Βγήκε και ο κ. Τσίπρας στο ΣΕΒ και έκανε και αυτός την πόζα του. Επετέθη κατά της κυβέρνησης: «Ζούμε μια περίοδο μύθων. Τελευταίο στάδιο της πολιτικής των μνημονίων φαίνεται ότι είναι η μυθολογία... ...Μύθος ότι βγαίνουμε από το τούνελ… …στο ψέμα, την εξαπάτηση, τη διαστρέβλωση καταφεύγουν καθεστώτα αυταρχικά, διεφθαρμένα και κυρίως αποτυχημένα». Βέβαια επετέθη και κατά της Ελληνικής Μυθολογίας με την οποία στούκαρε άσχημα, αφού πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Κάνοντας τον πονηρούλη, για να μας εντυπωσιάσει, επικαλέστηκε «τα άλογα του Γηρυόνη». Κάποιος πρέπει να τον προσέχει, να του μάθει τη Μυθολογία. Να μην μπερδεύει τα άλογα του Διομήδη με τα βόδια του Γηρυόνη, δηλαδή τα ζώα μου αργά.
Και μετά θυμώνει που τον λένε αγράμματο αγόρι. Είναι όμως εξίσου αστόχαστο και επιπόλαιο. Θυμάστε το φοβερό «Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή!», που είχε ξεστομίσει πέρσι ο εύστοχος Αλέξης; Τα νέα που έρχονται τώρα από την ταλαιπωρημένη λατινοαμερικάνικη χώρα, δεν είναι καλά για τον κ. Τσίπρα. Αφού καταστράφηκε και πέρασε μια δραματική δεκαετία και αφού ξεκίνησε ένα «ψιλοσοβιετικό» πρόγραμμα σφοδρής πρόσκαιρης ανάπτυξης (8% το 2010, αλλά σήμερα 0%), πάλι έχασε τη δύναμή της. Δέχεται μάλιστα τώρα δεινές και αφόρητες πιέσεις από τους καμένους δανειστές της…
Δεν του είπαν του κ. Τσίπρα ότι πρέπει πριν ανοίγει το στόμα του να βάζει ένα κόφτη, γιατί ποτέ δεν ξέρεις από ποια δήλωση θα θεωρηθείς ασόβαρος και αναξιόπιστος; Η Αργεντινή νέμεσις είναι για τον κ. Τσίπρα κάτι σαν τον Θύμιο του κ. Σαμαρά. Κάτι που αποδεικνύει συστηματικά περιορισμένη θέαση (εκούσια ή ακούσια) της πραγματικότητας, μειωμένη αντίληψή της και τελικά λαθεμένες και επικίνδυνες εκτιμήσεις…
Τα οπίσθια της ματαιόδοξης μαϊμούς φαίνονται, όταν προσπαθεί να αναρριχηθεί όσο πιο ψηλά γίνεται βιαστικά και επιπόλαια. Αν δεν το καταλαβαίνει μόνη της, κάποιοι πρέπει να την προσέχουν.
Πώς λοιπόν να είμαστε αισιόδοξοι, όσο βλέπουμε τις δύο κεντρικές κεφαλές του τέρατος της Λερναίας Ύδρας να μην πειράζονται με τίποτε; Ας παρακολουθούμε την επικαιρότητα. Τόσο η πρώτη κεφαλή, το Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος (Π.Ι.ΠΑ.), τώρα με τη μορφή της εκπαιδευτικής συντεχνίας (θυμηθείτε: «Η ηθική και η αισθητική της απεργίας» ). Όσο και η δεύτερη κεφαλή, το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο, τώρα με την διαρκούσα αθλιότητα της «Καρφίτσας» στις Σκουριές (θυμηθείτε: «Κύριε Τόλη, πιο τραμπούκος πεθαίνεις!»)... Ούτε κι αυτός ο μυθικός ήρως Ηρακλής μας στέλνει σινιάλο ότι σκοπεύει να έρθει να μας συντρέξει.
Και μη θεωρούμε ηλίθιους τους κουτόφραγκους. Θα έρθουν να κάνουν συνεκτικές και συγκροτημένες επενδύσεις, μόνο εάν σιγουρευτούν ότι υπάρχει διαφανές κράτος δικαίου, σταθερό φιλοεπενδυτικό φορολογικό σύστημα και σοβαρή δημόσια διοίκηση. Αυτοί που έρχονται τώρα και ταΐζουν την Κεφαλαιαγορά, μόνο για αρπαχτές έρχονται. Επειδή ακριβώς βλέπουν ότι υπάρχει μια επικοινωνιακή φούσκα περί (ανυπόστατης) ελληνικής αναγέννησης, η οποία μπορεί να φουντώσει και μια χρηματιστηριακή φούσκα.
Δεν λέμε, καλή είναι και μια τέτοια ρευστότητα, τώρα που όλα είναι στεγνά. Αλλά όταν θα τελειώσει η αρπαχτή και τραβηχτούν πίσω απότομα τα κέρδη της (μια που πάλι θα αποκαλυφθεί ότι καμιά μεταρρύθμιση δεν έχει γίνει), τότε η ξεραΐλα θα γίνει χειρότερη…
Δηλαδή, ασφαλώς και ζητείται επειγόντως ρευστότητα, όχι μόνο στο Χ.Α.Α., σε όλη την οικονομία. Αλλά μόνο εφόσον έχει προηγηθεί γενική θεσμική και λειτουργική εξυγίανση στο Δημόσιο θα μπορέσει να έρθει και να φέρει ανάκαμψη μια τέτοια ρευστότητα. Αλλιώς θα φέρει αρπαχτή κερδοσκοπία για λίγους πονηρούς, που θα μαζέψουν και την τελευταία ικμάδα της χώρας.
Κάπως έτσι, άλλωστε, δεν τα ’χε κάνει και ο Γιωργάκης; Την ίδια ακριβώς φούσκα δεν φούσκωνε, λέγοντας παντού ότι η Ελλάδα έκανε απίθανες θυσίες και μεταρρυθμίστηκε και τώρα είναι έτοιμη να κατακτήσει πάλι τον κόσμο και τις Αγορές; Και στη συνέχεια, όπως κάθε ατζαμής λαϊκιστής, άρχισε να διερωτάται «με τον ήλιο τα βάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;», αφού όλα τόσο καλά τα είχε κάνει, οπότε γιατί καθυστερούσαν να έρθουν οι μεγάλες επιτυχίες; Και μετά, που έσκασε η φούσκα, δεν έτρεχε ο Γιωργάκης και γύρευε δημοψηφίσματα και μας κυνήγαγε το σύμπαν για να μας δείρει; Ε, το λοιπόν, τι διαφορετικό κάνει ο Σαμαράς; Δεν είναι ίδια η συνταγή και των δύο; Όχι στις μεταρρυθμίσεις, ώστε να μην ενοχλούμε την ευγενή μας προνομιούχα πελατεία, ναι στις οριζόντιες περικοπές, αφού οι γριούλες και οι λοιποί μη προνομιούχοι αδυνατούν να διαμαρτυρηθούν για την αδικία…
Προ ημερών οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς («Greek drama lacks a happy ending») είδαν ανοιχτομάτικα το πρόβλημά μας που άλλοι (κάνουν πως;) δεν βλέπουν. «Τα βάσανα των απλών Ελλήνων εν πολλοίς δεν οφείλονται στις αναγκαίες μεγάλες περικοπές δαπανών, αλλά και στην πολιτική επιλογή να προστατευτούν οι ήδη προνομιούχοι και να μεταβιβαστεί το βάρος της κρίσης στους ώμους των ασθενέστερων. Αν υπάρχουν καλά νέα, αυτά είναι πως η Ελλάδα έχει μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης. Αλλά χωρίς μείζονες πολιτικές αλλαγές αυτές, θα μείνουν αναξιοποίητες – κι όπως προειδοποιεί το ΔΝΤ θα μπούμε σε ένα φαύλο κύκλο διαρκών παρατάσεων της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους και αλλεπάλληλων χαριστικών δανείων. Η ευρωζώνη και οι απλοί Έλληνες έχουν κοινό συμφέρον να αποτινάξουν επιτέλους το ζυγό των ημέτερων και των εμπεδωμένων συμφερόντων». Καλό, ε;
Ξέρουν οι Φ.Τ. αυτό που άλλοι αγνοούν. Πως ούτε η Πολιτεία ούτε η κοινωνία θέλουν ή μπορούν στην Ελλάδα να τα βάλουν με το τέρας. Γιατί σχεδόν όλη η Πολιτεία και σχεδόν όλη η κοινωνία συναποτελούν το Τέρας. Με τον εαυτό τους θα τα βάλουν;
Άρα θα εξακολουθεί να θεωρείται «δημοσιονομική εξυγίανση» η οριζόντια μισθολογική και φορολογική εξαθλίωση των αδύναμων και των παραγωγών πλούτου. Και δεν θα γίνει ποτέ η αναγκαία αναδιάρθρωση, βάσει νέου εθνικού οργανογράμματος, που θα χτίσει το έξυπνο δημόσιο στρατηγείο της εθνικής ανασυγκρότησης.
Και αυτό το εγγυάται, για το καλό του Π.Ι.ΠΑ., τόσο ο αδίστακτος καριερίστας πρωθυπουργός μας, όσο και το αγράμματο αγόρι που τάχα τον αντιμάχεται, καθώς και όλα τα υπόλοιπα ξελιγωμένα γατάκια του Εθνικού μας Σκοταδιστικού Λαϊκισμού. Από τους ναζί ως τους «Αριστερούς». Γιατί να είναι, λοιπόν, αισιόδοξος όποιος κατανοεί τέτοια αυτονόητα;
14°
