Την περηφάνια, τη συγκίνηση και άλλες αφηρημένες και γι’ αυτό πολύ όμορφες λέξεις που ένιωσα την εβδομάδα που πέρασε, είχα καιρό να τις νιώσω. Το τσουνάμι αυτό των συναισθημάτων ξεκίνησε με το περήφανο ΟΧΙ των Κυπρίων των βουλευτών στο σχέδιο του Euro του Group και ολοκληρώθηκε με την –επίσης περήφανη– γιορτή της 25ης της Μαρτίου, όπου περήφανοι όλοι οι Έλληνες γιορτάσαμε τον περήφανο ξεσηκωμό που οδήγησε στη δημιουργία του περήφανου και ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, που ήταν τόσο περήφανο και τόσο ανεξάρτητο που τα πρώτα του κόμματα ήταν το Αγγλικό το Γαλλικό και το Ρωσικό. Κάτι εντελώς λογικό, αν σκεφτεί κανείς α) πως ο στόλος των τριών αυτών χωρών ήταν που κέρδισε την επανάσταση στο Ναυαρίνο και β) πως εμείς οι Έλληνες μπορεί να είμαστε πολλά, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε αχάριστοι και μπράβο μας.
Όλα άρχισαν με τον Παλαιών των Πατρών τον Γερμανό να ευλογεί την ένδοξη φινλανδική σημαία
Με χαρά διαπίστωσα πως την περηφάνια μου για το κυπριακό ΟΧΙ τη συμμερίστηκαν και πολλοί συμπατριώτες μου. Οι λίγοι που κατάλαβαν πως αυτό το ΟΧΙ δεν ήταν τίποτα λιγότερο από ένας φόρος τιμής στον αδικοχαμένο τον Μπόμπαν τον Γιάνκοβιτς*. Οι λίγο περισσότεροι που ξέρουν πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με την αξιοπρέπεια του τραπεζικού του συστήματος και οι πολλοί που συγκινούνται με τις απέλπιδες πράξεις αντίστασης με τον ίδιο τρόπο που συγκινούνται με τις ρομαντικές τις κομεντί. Εκεί όπου –πολύ σοφά– οι τίτλοι πέφτουν όταν οι ήρωες αποφασίζουν πως είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο και όχι μερικά χρόνια και κιλά αργότερα σε ένα γραφείο δικηγόρου όπου τσακώνονται για τη διατροφή.
*Για τους άμπαλους τους αναγνώστες να πω πως ο Μπόμπαν ο Γιάνκοβιτς ήταν μπασκετμπολίστας του Πανιωνίου ο οποίος αντέδρασε στην διαιτητική αδικία παίρνοντας φόρα και κουτουλώντας στην μπασκέτα, με αποτέλεσμα να περάσει την υπόλοιπη ζωή του σε αναπηρικό καροτσάκι.
Το σύνθημα «Οι Τράπεζες πάνω από τα Κέρδη» κυριάρχησε στις περήφανες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας
Πολλά μπράβο οφείλω να δώσω και στα στελέχη της Χρύσης της Αυγής για τη διοργάνωση εκδήλωσης διαμαρτυρίας έξω από το Μέγκα το Τσάνελ που τόλμησε να προβάλει τούρκικο σίριαλ ανήμερα της εθνικής της εορτής. Η διαμαρτυρία έγινε εξ ονόματος των μανάδων και των θείων που έλειπαν τριήμερο στο χωριό και θα έχαναν την εξελιξη του αγαπημένου τους σίριαλ και όχι, όπως νομίζουν κάποιοι ανόητοι, επειδή το σίριαλ δεν είναι μεταγλωττισμένο και τα στελέχη της Χρυσής της Αυγής δυσκολεύονται με την ανάγνωση υποτίτλων. Κατά τη διάρκεια της ωραίας αυτής διαμαρτυρίας είχαμε –δυστυχώς– και μια παρεξήγηση: Ο βουλευτής ο Χρήστος ο Παππάς –κοιτώντας με το περήφανο βλέμμα του την απαστράπτουσα τζαμαρία– ούρησε έξω από την είσοδο του Μέγκα. Πολλοί θεώρησαν την πράξη αυτή απαξιωτική ενώ στην πραγματικότητα, όπως κάθε λάτρης του Golden του Shower μπορεί να σας βεβαιώσει, δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια πράξη βαθιά ερωτική. Είναι, άλλωστε, γνωστό το πάθος του βουλευτή για τα καλά καθαρισμένα τζάμια. Ένα πάθος που τον έχει κάνει να μισεί τους μετανάστες εξαιτίας της προχειρότητας με την οποία καθαρίζουν τα μπαρμπρίζ των αυτοκινήτων.
Κάπου στη μέση των παραπάνω περήφανων γεγονότων ήρθε και η υπερήφανη απάντηση του προέδρου των Καμμένων Ελλήνων του Πάνου του Ανεξάρτητου, ο οποίος απατώντας σε έναν Σουηδό υπουργό δήλωσε περήφανα πως οι Σουηδέζες τα καλοκαίρια τα περνούν στην Κύπρο παρέα με Κύπριους εραστές. Δυστυχώς, εξαιτίας των περιορισμένων χαρακτήρων που είχε στη διάθεσή του, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει αυτήν την ωραία εικόνα περιγράφοντας τον «Κύπριο εραστή», όπως ακριβώς φαντάζομαι πως θα τον φαντάζεται: Με ανοιχτό πουκάμισο και σταυρό ο οποίος ακουμπάει σε ένα στήθος γεμάτο τρίχες που κάνουν φωλιά και αγκαλιάζουν και ζεσταίνουν τον Χριστούλη που ημίγυμνος πάνω στον σταυρό, όσο να ’ναι, κρυώνει.
Καμιά Σουηδέζα δεν μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη της ελληνορθοδοξίας
Να χαιρετίσω και να πω και πολλά μπράβο στους δεκάδες χιλιάδες Παριζιάνους που διαδήλωσαν κατά των ομοφυλόφιλων και του δικαιώματος του γάμου τους, ισχυριζόμενοι –και πολύ σωστά– πως, για να μην τεθεί σε κίνδυνο η ψυχική υγεία ενός παιδιού, θα πρέπει να μεγαλώνει και με μπαμπά και με μαμά. Το επιχείρημά τους νομίζω είναι ακλόνητο, καθώς όλοι γύρω μας έχουμε δεκάδες παραδείγματα ανθρώπων που μεγάλωσαν και με τους δύο γονείς πάνω από το κεφάλι τους και έτσι κατάφεραν να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία και ειδικά σε εκείνο το κομμάτι της που ονομάζεται ψυχιατρικός κλάδος. Κατά συνέπεια νομίζω πως θα πρέπει, σύντομα, να ακολουθήσει διαμαρτυρία κατά του δικαιώματος στο διαζύγιο και κατά των μονογονεικών οικογενειών και γενικά όλων των εκείνων των αηδιαστικών δικαιωμάτων που καταστρέφουν την ψυχική υγεία ανθρώπων οι οποίοι διαφορετικά θα ήταν απολύτως υγιείς.
Ευτυχώς αυτός ο άνθρωπος μεγάλωσε και με μπαμπά και με μαμά. Ποιος ξέρει τι θα είχε απογίνει αν είχε μεγαλώσει από ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων...
