Μαζί με τα μέτρα του τρίτου μνημονίου η κυβέρνηση ψήφισε, όπως ήταν υποχρεωμένη, και μία σειρά ρυθμίσεων που σχετίζονται με τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών και αφορούσε τις αποζημιώσεις τους. Συγκεκριμένα κατήργησε τις αποζημιώσεις που είχε εισαγάγει ο νόμος Φίλη (χρόνος και μισθός) και τις εξομοίωσε με τις αποζημιώσεις των ιδιωτικών υπαλλήλων.
Για να απαλύνει την αντίδραση της ΟΙΕΛΕ ο υπουργός σκέφτηκε να συνδέσει το θέμα με την απαγόρευση στην πράξη των απολύσεων των εκπαιδευτικών, ώστε να υποβαθμίζεται, ή μάλλον να αποσιωπάται το θέμα της μείωσης αποζημιώσεων, αφού για να αποζημιωθείς πρέπει πρώτα να απολυθείς. Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση των σχολαρχών ότι πρόκειται για μοντέλο σοβιετικού τύπου η ρύθμιση που αφορούσε την απόλυση εκπαιδευτικών.
Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι το γιατί βγήκαν στα κεραμίδια οι εκπρόσωποι της ΟΙΕΛΕ και μάλιστα καταγγέλλουν ότι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος των απολύσεων, όταν για να απολυθεί κάποιος χρειάζεται να τον επιβαρύνουν 2 συνεχόμενες ετήσιες αρνητικές αξιολογήσεις, από τον διευθυντή του σχολείου και τον διευθυντή Εκπαίδευσης, και επιπλέον να αποφασιστεί και από ειδική επιτροπή που είναι υποχρεωμένη να αποφασίσει εντός 90 ημερών, αποτελούμενη από έμπειρους δικαστικούς;
Ο καθένας μπορεί να καταλάβει πως καμία επιχείρηση και μάλιστα εκπαιδευτική μονάδα δεν μπορεί να έχει υπό απόλυση έναν εκπαιδευτικό, που ταυτόχρονα διδάσκει παιδιά και για τα οποία οι γονείς τους πληρώνουν και απαιτούν να έχουν ικανούς δασκάλους.
Η απάντηση βρίσκεται στη σπουδή του υπουργού να νομοθετήσει για το καθεστώς των απολύσεων των εκπαιδευτικών πρόωρα, αφού η διαδικασία αξιολόγησης των συγκεκριμένων μέτρων προβλεπόταν για τον Δεκέμβρη του 2017 και με επικύρωση από τους θεσμούς μέχρι τον Φλεβάρη του 2018.
Οι θεσμοί προφανώς δεν επρόκειτο να δεχτούν τέτοια μακροχρόνια διαδικασία, που θα ήταν πρωτόγνωρο στα παγκόσμια χρονικά. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η ΟΙΕΛΕ θα χάσει και την μονιμότητα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, αφού εντωμεταξύ θα έχουν μειωθεί και οι αποζημιώσεις τους.
Συνεπώς η αντίδραση της ΟΙΕΛΕ αναφέρεται στην ανησυχία της, από την αξιολόγηση των μέτρων στο τέλος του χρόνου. Παράλληλα, το ενδεχόμενο μία ανάλογη πρόταση με αυτήν του υπουργείου να ισχύσει και για τους δημοσίους εκπαιδευτικούς πιθανότατα να είναι και ο προπομπός απολύσεων εκπαιδευτικών στο δημόσιο, εφόσον αξιολογούνται ως ακατάλληλοι.
Για αυτό και η σύμπλευση της ΔΟΕ με την ΟΙΕΛΕ στο θέμα αυτό, όταν είναι γνωστή η κόντρα που υποβόσκει ανάμεσά τους, καθώς η ΟΙΕΛΕ εμφανιζόταν διαχρονικά ως ο πρόθυμος συνομιλητής του εκάστοτε υπουργού Παιδείας με τα σχετικά ανταλλάγματα.
Αν τα πράγματα δεν είχαν αυτές τις προεκτάσεις δεν θα μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει την καταψήφιση αυτού του άρθρου του 4ου μνημονίου από την κα Τασία Χριστοδουλοπούλου που, αν μη τι άλλο, είναι και νομικός και γνωρίζει τα θέματα των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Βέβαια θα πει κανείς ότι μπροστά σε αυτά που ψήφισε η κα Τασία η αποστασιοποίησή της μοιάζει με φύλλο συκής, (αριστερό βέβαια) αλλά θα έχει να υπερηφανεύεται για την προνοητικότητά της στο κατάλληλο ακροατήριο βεβαίως.
