Ο Αλέξης με πρόφαση ότι θέλει να πάει στην τουαλέτα βγήκε από τη σύσκεψη. Είχε το ύφος του ανθρώπου που αισθάνεται ότι τίποτα από αυτά που συμβαίνουν δεν τον αφορά πραγματικά. Περίμενε κάποια δημιουργικότητα, κάποια φρέσκια ιδέα, κάτι τέλος πάντων που να δείχνει ότι η αριστερά διατηρεί τη φρεσκάδα της.
Κατά βάθος δεν ήθελε να το παραδεχτεί ούτε στον ίδιο του τον εαυτό: Οι συνεργάτες του, αυτά τα παιδιά που κάποτε χόρευαν στα κάμπινγκ και έφτιαχναν ολόκληρα κυβερνητικά προγράμματα στα ουζερί, είχαν βολευτεί. Η 18μηνη επαφή με την εξουσία τούς είχε κάνει σαν τους άλλους. Αστούς. Τους άκουγε να μιλάνε μεταξύ τους στα διαλείμματα και στους διαδρόμους. Τα μόνα θέματα που συζητούσαν πια ήταν οι νέες ανοιξιάτικες γραμμές στα ρούχα και τα πιάτα στα καινούρια εστιατόρια. Ικανούς τους είχε να φοράνε κρυφά και γραβάτες.
Και το χειρότερο ήταν ότι αυτή η αλλαγή είχε άμεσο αντίκτυπο στις ιδέες τους. Το μόνο που έκαναν πια στις συσκέψεις για την επικοινωνιακή στρατηγική ήταν να αναμασούν τα ίδια και τα ίδια σαν τσίχλα: «Να κάνουμε μια εξεταστική για να μάθουν». Και άλλη μια. Και άλλη μια.
Α, και εγκαίνια. Τον τάραξαν την προηγούμενη εβδομάδα. Να τρέχει μέσα στο λιοπύρι από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη και να κόβει κορδέλες, λες και είναι κανένας πολιτευτάκος της πλάκας που πουλάει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. Και δώσ’ του οι selfies με τους ντόπιους. Και δώσ’ του να πέφτουν όλοι επάνω στον μπουφέ. Σαν τις παλιές ελληνικές ταινίες. Εκεί καταλήγει ο άνθρωπος λοιπόν όταν μείνει πολύ καιρό στην εξουσία; Σαν ελληνική ταινία;
Άσε που τελικά δεν άκουσε κανένα «ευχαριστώ» από τους αχάριστους. Τους χαρίζεις καινούργιους δρόμους και εκείνοι τους κοιτάζουν στα δόντια. Και γκρινιάζουν επειδή δεν είναι ακόμα έτοιμοι και μποτιλιάρονται. Μερικές φορές σκεφτόταν μήπως έπρεπε να τους είχε ακούσει τότε με το δημοψήφισμα και να τους αφήσει σύξυλους. Να χορεύουν πάνω σε καρόδρομους για να μάθουν. Που ήθελαν και σήραγγες.
Πόσα να κάνει πια μόνος του; Γιατί μόνος του ένιωθε. Η Περιστέρα τού το ξεκαθάρισε: Τελευταία φορά που την τραβάει από δω κι από ’κει να την δείχνει σαν γύφτικο σκεπάρνι. Εδώ μετά βίας έπεισε τον θείο Αλέκο τον Φλαμπουράρη να αφήσει την αγαπημένη του Αίγινα και να έρθει στην Κέρκυρα. Μέχρι και φημολογούμενη επίθεση του Ρουβίκωνα στο σπίτι της Αίγινας σκαρφίστηκε για να τον πάρει μαζί του. Να κάνουν κανένα καλαμπούρι και να περάσει η ώρα.
Ξαφνικά, η λέξη «καλαμπούρι» τον μελαγχόλησε. Πότε έγιναν όλοι τόσο ξινοί και δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν αυτό το αστείο με τα κανάτια και τον Σόιμπλε που θα μπορούσε να περνάει από κάτω; Σε άλλες εποχές όλοι θα έσκαγαν στα γέλια. Θα τον χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη σα να ήταν ο άνθρωπός τους. Τώρα κανείς δεν γέλασε. Ακόμα και τα trolls στα social media δεν μπήκαν καν στον κόπο να τον στηρίξουν. Άλλοι χαραμοφάηδες κι αυτοί. Είδε κι έπαθε να τους βολέψει και τώρα ούτε ένα «ευχαριστώ». Να γελάσουν με το αστείο του έστω και προσποιητά. Να ανεβάσουν λίγο το κέφι κι ας μην τους άρεσε. Στο κάτω-κάτω, τα δικά τους αστεία καλύτερα ήταν;
Αμ το άλλο; Τι πείραζε δηλαδή που μπέρδεψε την Οδύσσεια με την Αργοναυτική εκστρατεία; Θάλασσα στη μια, θάλασσα και στην άλλη; Και στο κάτω-κάτω, ο κόσμος χαίρεται με κάτι τέτοια. Νιώθει ότι είσαι δικός του άνθρωπος. Δηλαδή και οι άλλοι που μπορούν να τα ξεχωρίσουν καλύτεροι ήταν;
Μπήκε ξαφνικά στην αίθουσα και όλοι σταμάτησαν να γελάνε. Τους είδε να βυθίζονται βεβιασμένα στα χαρτιά τους και να ετοιμάζονται να προτείνουν ακόμα περισσότερες εξεταστικές επιτροπές. Πρόλαβε όμως να ρίξει μια ματιά στις ταμπλέτες που ήταν ανοιχτές στο βαρύ τραπέζι των συσκέψεων. Πρόλαβε να δει τον Γιώργο Πατούλη μπροστά σε δεκάδες αρνιά, να ποζάρει με τη σύζυγό του. Μια ωραία ιδέα που κανείς τους δεν σκέφτηκε. Μόνο να χαχανίζουν ήξεραν. Εντάξει, τα αρνιά ήταν σήμα κατατεθέν του Πάνου, αλλά κι εκείνοι είχαν τα δικά τους σύμβολα.
Γιατί, ας πούμε, δεν τον άφησαν να εμφανιστεί στην ανάσταση με μια λαμπάδα που θα δημιουργούσε ντόρο; Δηλαδή τι κακό είχε μια λαμπάδα με φιγούρα του Νίκου Μπελογιάννη; Και να πεις ότι δεν τους το είχε προτείνει; Πέσαν όλοι επάνω του να τον αποτρέψουν. Αριστερά και Άγιο Φως. Τι το καλύτερο; Κι όμως, οι επικοινωνιολόγοι του γλυκού νερού δεν κατάλαβαν τον βαθύ συμβολισμό της εθνικής συμφιλίωσης. Και η Φωτεινή Βάκη δικαιωμένη και ο Δημήτρης Καμμένος χαρούμενος.
«Να κάνουμε μια εξεταστική γιατί δεν έγιναν όσες εξεταστικές έπρεπε από τη διαπλεκόμενη δεξιά...» πέταξε κάποιος. Ήταν η στιγμή που ξεχείλισε το ποτήρι. Αν εκείνοι ήθελαν να τον παρασύρουν στον πάτο των δημοσκοπήσεων, εκείνος δεν θα τους ακολουθούσε. Είχε έρθει η ώρα να κάνει την ανατροπή.
Κοίταξε αυστηρά τον Καρανίκα: «Η κατάσταση απαιτεί δυναμικές λύσεις» πέταξε ψυχρά. «Πάρτε μου τηλέφωνο τον Φώτη Κουβέλη»...
ΛΕΖΑΝΤΑ
Ο Αλέξης Τσίπρας στέλνει μήνυμα στην εσωκομματική αντιπολίτευση αλλά και στο επικοινωνιακό του επιτελείο, μέσω της λαμπάδας του
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
