Ένας μέσος συνταξιούχος με μηνιαία σύνταξη 800 ευρώ θα χρειαστεί πάνω από 26 χρόνια γιά να εισπράξει συνολικά ένα ποσό της τάξεως των 260.000 ευρώ. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι βγήκε στη σύνταξη στα 67 του χρόνια θα συμπληρώσει το ποσόν αυτό όταν και εάν θα έχει γίνει 93 ετών.
Ένας διευθυντής ΔΕΚΟ αυτοπροάγεται σε γενικό διευθυντή και πέρα από μία παχυλή σύνταξη εισπράττει σε μία μέρα εφάπαξ 260.000 ευρώ. Τυπικώς νόμιμα. Στη πραγματικότητα πρόκειται για άγρια πρόκληση.
Άγρια πρόκληση έναντι αυτών που δούλεψαν σκληρά μιά ζωή στην πραγματική οικονομία και όχι προστατευμένοι στα αμαρτωλά θερμοκήπια των ΔΕΚΟ και περιμένουν τρία και τέσσερα χρόνια για να εισπράξουν το περικομμένο εφάπαξ των 30-40 χιλιάδων, για το οποίο ωστόσο είχαν καταβάλει υψηλές κρατήσεις από τους μισθούς τους.
Ένας μέσος φορολογούμενος βλέπει να αυξάνονται συνεχώς οι φορολογικές του υποχρεώσεις, την ώρα μάλιστα που μειώνονται οι αποδοχές του και απομειώνεται η περιουσία του. Την ώρα λοιπόν που η Βουλή ψηφίζει τις περικοπές στο ΕΚΑΣ που λαμβάνει η κατώτατη κλίμακα των συνταξιούχων, την ώρα που μειώνεται το αφορολόγητο όριο για όλους τους φορολογούμενους, την ώρα που αυξάνονται παραλογα οι εισφορές των επαγγελματιών, την ώρα που η οικονομική κρίση βυθίζει στην εξαθλίωση εκατομμύρια Ελλήνων, οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπερψήφισαν διάταξη που μειώνει την εισφορά αλληλεγγύης, που ήταν έως τώρα υποχρεωμένοι να καταβάλουν οι βουλευτές, έχοντας μάλιστα αποδοχές περί τις 6.000 ευρώ καθαρά. Νόμιμο; Τυπικά ναι. Στη πραγματικότητα αποτελεί μία ακόμη άγρια πρόκληση για όλους τους υπόλοιπους φορολογούμενους, που διαρκώς βλέπουν να αυξάνουν οι φορολογικές τους υποχρεώσεις.
Οι επισήμως άνεργοι έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το ένα εκατομμύριο. Περισσότεροι είναι οι υποαπασχολούμενοι. Άνω των 600.000 είναι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία οι εργαζόμενοι με μισθό 400 ευρώ και κάτω. Περισσότεροι από 500.000 νέοι έχουν αναζητήσει εργασία στο εξωτερικό και πολλοί ακόμη αναζητούν ευκαιρία για να φύγουν. Την ίδια ώρα δημιουργούνται νέες γενικές γραμματείες, με κομματικούς υπαλλήλους, και προσλαμβάνονται εκατοντάδες μετακλητοί υπάλληλοι σε θέσεις δίπλα στην εξουσία, με υψηλούς για τα σημερινά δεδομένα μισθούς. Όλοι αυτοί βεβαίως χωρίς διαγωνισμό, χωρίς αξιοκρατική διαδικασία και με μοναδικό προσόν τη κομματική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Νόμιμο; Τυπικά ναι. Στη πραγματικότητα όμως είναι μία ακόμη άγρια πρόκληση για τους άνεργους και τους υποαπασχολούμενους, για ανθρώπους που έχουν κοπιάσει στη ζωή τους σε δουλειές ή πανεπιστήμια αλλά δεν έχουν περάσει από τα κομματικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα δεν μπορούν να επιβιώσουν σε αυτή τη χώρα.
Στελέχη ΔΕΚΟ δίνουν υπέρογκες αυξήσεις στους μισθούς τους. Νόμιμο; Τυπικά ναι. Στη πραγματικότητα όμως αποτελεί μία ακόμη άγρια πρόκληση έναντι όλων των εργαζόμενων που αντί για αυξήσεις βλέπουν συνεχείς μειώσεις των αποδοχών τους.
Τα αεροπλάνα της γραμμής πηγαινοέρχονται συνεχώς εντός και εκτός Ελλάδος. Αλλά ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας δεν κατεβάζει το πόδι του από το κρατικό αεροσκάφος η κάθε ώρα πτήσης του οποίου έχει υπολογισθεί ότι κοστίζει περί τα 5.500 ευρώ. Ακόμη και για να πεταχτεί ως τη Θεσσαλονίκη, όταν η AEGEAN πετάει από και πρός εκεί δέκα φορές την ημέρα. Νόμιμο; Τυπικά ναι. Αλλά ουσιαστικά είναι και αυτή άλλη μία άγρια πρόκληση σε μία εποχή που η οικονομική κρίση έχει βυθίσει τη καθημερινότητα όλων μας. Ο πρωθυπουργός όμως δεν αισθάνεται στο παραμικρό την ανάγκη συμβολικά έστω να δείξει ότι και αυτός αυτοπεριορίζεται, συμμεριζόμενος τα προβλήματα του μέσου Έλληνα.
Στην αντίληψη του συστήματος που κυβερνά, όλους αυτούς και όλα αυτά τα καλύπτει το ιδεολόγημά τους για το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς». Στην αντίληψή τους το ιδεολόγημα αυτό καλύπτει το θράσος, την ημιμάθεια, την ανικανότητα, τις αποτυχίες, τα ψεύδη, την πρωτοφανή πείνα για εξουσία και χρήμα, την επιθετικότητα, το ταξικό μίσος, τα σκάνδαλα και όλα τα άλλα στοιχεία, που αποτελούν τα κεντρικά χαρακτηριστικά του σημερινού κυβερνητικού πλέγματος: Μία πραγματική επέλαση πάσης φύσεως πεινασμένων. Όμως η οργή όλων αυτών, που δεν είναι καλεσμένοι στο πάρτι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, όλων αυτών που βλέπουν μία μικρή ομάδα προνομιούχων, μία κομματική νομενκλατούρα όμοια της οποίας είχαν γνωρίζει στο παρελθόν μόνο οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, η οργή αυτή αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει. Ας ευχηθούμε το ξέσπασμα αυτό να γίνει σε κάλπες και όχι με άλλους τρόπους.
8°
