Το τελευταίο νομοσχέδιο που συζητήθηκε στη Βουλή για το 2016 ήταν αυτό για τον «Χωρικό σχεδιασμό – Βιώσιμη ανάπτυξη». Ένα σημαντικό νομοσχέδιο για την ανάπτυξη που φιλοδοξεί να θέσει πλαίσιο και κανόνες στον χωροταξικό σχεδιασμό. Ένα νομοσχέδιο με 17 άρθρα.
Σε αυτό το νομοσχέδιο λοιπόν των 17 άρθρων η κυβέρνηση έφερε 19 υπουργικές τροπολογίες και οι βουλευτές της άλλες 25. Αν εξαιρέσουμε 2-3, οι υπόλοιπες από τις 44 τροπολογίες ήταν άσχετες με το νομοσχέδιο, ή εκπρόθεσμες ή ακοστολόγητες. Το κόλπο είναι μάλιστα κάποιες υπουργικές τροπολογίες να δίνονται σε βουλευτές να τις υποβάλουν ως βουλευτικές ώστε να μην χρειάζονται έκθεση από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (Γ.Λ.Κ.) η οποία είναι υποχρεωτική για τις υπουργικές τροπολογίες.
Με βάση τον κανονισμό της Βουλής (άρθρα 84-88 & 101-103) και το Σύνταγμα (άρθρα 73-75) κανονικά δεν θα έπρεπε να συζητηθούν και να ψηφισθούν. Με μια διασταλτική όμως ερμηνεία του κανονισμού μπορούν να συζητηθούν και να ψηφισθούν τροπολογίες ακόμα κι αν κατατεθούν 5’ πριν την ψηφοφορία.
Μετά τον ορυμαγδό αυτό τροπολογιών το Ποτάμι αποχώρησε από τη Βουλή στη συζήτηση και ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου (το οποίο όπως είναι φυσικό πέρασε σε δεύτερη μοίρα), καταγγέλοντας τον εκφυλισμό των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Μέσα στις τροπολογίες της τελευταίας στιγμής βρίσκει κανείς διάφορες ρουσφετολογικές διατάξεις που απαξιώνουν την νομοθετική διαδικασία και δίνουν επιχειρήματα σε όλους εκείνους που λένε ότι στη Βουλή «ξεπλένονται» όσοι έχουν άκρες σε βουλευτές ή υπουργούς. Περνούν μια τροπολογία και καθαρίσανε…
Τα νομοσχέδια έχουν καταντήσει να είναι απλώς τα υποστρώματα των τροπολογιών δια των οποίων γίνεται ουσιαστικά η νομοθέτηση. Η τακτική αυτή του νομοθετείν δια τροπολογιών δεν είναι καινούργια. Και οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατέφευγαν σε αυτήν την βολική λύση. Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση ανέβαινε στα κάγκελα ακόμα και για 2-3 άσχετες τροπολογίες. Τώρα όμως καταπίνουν οι βουλευτές τους όχι 2 ή 3 αλλά 38 τροπολογίες (τόσες έγιναν δεκτές)! Τι είναι αυτό που άλλαξε; Κι από μια διαδικασία που καταδίκαζαν ως απαράδεκτη, τώρα επιχειρηματολογούν ότι είναι αναγκαία; Μα φυσικά αυτό που άλλαξε είναι ότι βρίσκονται από την άλλη πλευρά της εξουσίας.
Ας πάμε όμως και στη φωνασκούσα αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ «εξεγέρθηκε» με τον αριθμό των τροπολογιών. Οι βουλευτές του με πολύ παραστατικό τρόπο μπροστά στις κάμερες εξαπέλυαν μύδρους κατά της κυβέρνησης. Ειδικά για τις βουλευτικές τροπολογίες που τις κατήγγειλαν ως ρουσφετολογικές. Όταν όμως ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας το ΠΑΣΟΚ ψήφισε τις μισές (9 από τις 18 υπουργικές και 10 από τις 20 βουλευτικές!) μην τυχόν και δυσαρεστήσουν κανέναν. Και η πίτα της αντιπολιτευτικής ρητορικής ακέραιη και ο σκύλος της ικανοποίησης των ρουσφετιών χορτάτος…
Ακόμα και η ΝΔ ψήφισε θετικά σε 5 από τις 38 τροπολογίες. Υποκρισία λοιπόν από την κυβέρνηση, υποκρισία κι από την αντιπολίτευση σε ένα παιχνίδι που κανένας δεν θέλει να αλλάξουν οι όροι του. Γιατί όμως να αλλάξουν;
Διότι οι άσχετες, εκπρόθεσμες και ακοστολόγητες τροπολογίες είναι μία από τις σημαντικότερες διόδους που έχει το πελατειακό σύστημα και ο παλαιοκομματισμός στο νομοθετικό έργο ώστε να περνούν χωρίς θόρυβο διάφορες εξυπηρετήσεις. Υπάρχει μια διακομματική ομερτά («σήμερα εσείς, αύριο εμείς…») και κανείς δεν κάνει κάτι για να αλλάξει αυτό το απαράδεκτο καθεστώς του εκφυλισμού των κοινοβουλευτικών διαδικασιών.
Το Ποτάμι τόλμησε, χρειάζονται όμως πολλά να γίνουν και θα τα προτείνουμε στην επιτροπή κανονισμού της Βουλής. Για παράδειγμα, να αναρτώνται στην ιστοσελίδα της Βουλής και οι βουλευτικές τροπολογίες, κι όχι μόνο οι υπουργικές. Να εισέρχονται προς συζήτηση και να ψηφίζονται μόνο οι σχετικές με το νομοσχέδιο, οι εμπρόθεσμες και οι κοστολογημένες (δηλαδή για όσες έχουν κόστος, να υπάρχει έκθεση του Γ.Λ.Κ., έστω λέγοντας ότι δεν μπορεί να υπολογιστεί το κόστος όπως συμβαίνει στις υπουργικές). Το αν θα γίνουν δεκτές να μην εξαρτάται μόνο από τον Υπουργό αλλά να απαιτείται συγκατάθεση του σώματος με αυξημένη πλειοψηφία, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η διακομματική συναίνεση ότι μια διάταξη μπορεί να περάσει ως τροπολογία λόγω του επείγοντος χαρακτήρα.
Ζητάμε από την κοινωνία μεταρρυθμίσεις, αλλαγές και ξεβόλεμα. Ας δώσει η Βουλή λοιπόν το καλό παράδειγμα κι ας προχωρήσει σε αλλαγές και ξεβόλεμα η ίδια σε ότι αφορά στις τροπολογίες. Να καθορίσει και να εφαρμόσει διαδικασίες έτσι ώστε να υπηρετούν τον πραγματικό τους ρόλο του επείγοντος και του κατ’ εξαίρεση κι όχι να είναι η κερκόπορτα του πελατειακού κράτους, του ρουσφετιού και του παλαιοκομματισμού. Γιατί μέσα από το «επείγον» και το «κατ’ εξαίρεσιν» παρακάμπτονται θεσμοί και κανόνες και ανοίγει διάπλατα η λεωφόρος των χαριστικών ρυθμίσεων και του «δώσε κι εμένα μπάρμπα…».
Και αν αυτό συμβαίνει στην ύψιστη διαδικασία της παραγωγής των νόμων, άντε μετά να πείσεις τους πολίτες ότι η πολιτική δεν είναι ένα αλισβερίσι μικρών και μεγάλων συμφερόντων, αλλά μια διαδικασία με θεσμούς και κανόνες. Μετά, ας μην αναρωτιόμαστε γιατί η κοινωνία γυρνάει την πλάτη και χάνει την εμπιστοσύνη της στο πολιτικό σύστημα, γιατί απλώς με τις πρακτικές αυτές μετατρέπεται σε πελατειακό. Κι επιβραβεύονται τελικά οι πολιτικοί που φτιάχνουν «πελάτες» κι όχι θεσμούς και κανόνες…
12°
