Και ξαφνικά εκεί που θα έκλεινε η αξιολόγηση το αργότερο μέχρι τον Νοέμβριο, η χώρα βρίσκεται και πάλι σε αδιέξοδο και η κυβέρνηση αμετανόητη επιδιώκει πολιτική λύση.
Είναι βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά πολιτική παρέμβαση από την πλευρά της Γερμανίας και πολύ περισσότερο καμία πολιτική λύση στο χάσμα που χωρίζει την κυβέρνηση με την τρόικα ως προς το κλείσιμο της αξιολόγησης. Είναι επίσης βέβαιο ότι οι φιλολαϊκές εξαγγελίες για το εφάπαξ βοήθημα −που βαφτίστηκε 13η σύνταξη− και για την μείωση του ΦΠΑ στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου, έγιναν για αντιπερισπασμό εσωτερικής κατανάλωσης. Ο πρωθυπουργός βροντοφωνάζει για να το ακούσουν μεταξύ άλλων και οι βουλευτές του, ότι η «αριστερή» κυβέρνησή του δεν είναι ούτε ανίκανη, ούτε αφερέγγυα, είναι απλώς πολύ αριστερή και πάνω απ' όλα τηρεί τις δεσμεύσεις της και στηρίζει τους φτωχούς και αδύναμους.
Το λαϊκό καλοστημένο αφήγημα «πουλάει» τα τελευταία χρόνια βρίσκοντας αρκετούς αποδέκτες, άλλοτε καλόπιστους ή απελπισμένους και άλλοτε αφελείς, εθνολαϊκιστές ή τυχοδιώκτες.
Η ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται. Η κυβέρνηση «αντιστέκεται», αγωνίζεται και δεν «μασάει» με τους αδίστακτους δανειστές αλλά τους αντιμετωπίζει στα ίσα, γιατί ως γνωστόν «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει»...
Όλο αυτό το εθνολαϊκιστικό, κακόγουστο και απελπιστικά αδιέξοδο σχέδιο βασίζεται στην κυρίαρχη επένδυση του ΣΥΡΙΖΑ, στο βασικό όχημα άσκησης της εξουσίας του, στον διχασμό.
Η τεχνητή δημιουργία αδιεξόδων, οι ψευτομαγκιές χωρίς αντίκρισμα, η παρελκυστική κωλυσιεργία, η τάχα σθεναρή διαπραγμάτευση, αποτελούν το υλικό πάνω στο οποίο εξυφαίνεται η πλαστή διαχωριστική γραμμή: Από τη μια οι πατριώτες και από την άλλη οι «yes men». Από τη μια η κυβέρνηση της αριστεράς και από την άλλη η τρόικα εσωτερικού.
Πίσω λοιπόν ξανά στις ηρωικές μέρες του καλοκαιριού του 2015. Άλλη μια περήφανη διαπραγμάτευση θα συνεχιστεί με την καινούργια χρονιά, παράλληλα με περιοδείες στο λαό και διαρκή υπενθύμιση της αριστεροσύνης της κυβέρνησης που μπορεί να υπέγραψε μνημόνια αλλά πάνω από τις μνημονιακές της υποχρεώσεις, πάνω από το δημόσιο χρέος και την εξυπηρέτησή του, βάζει το λαό και τις ανάγκες του! Όσοι αναφέρονται στο επικίνδυνο κόστος των καθυστερήσεων, θα χρεώνονται αμέσως στις εθελόδουλες δυνάμεις στο πλαίσιο ενός βωβού διαρκούς δημοψηφίσματος στο οποίο η κυβέρνηση προσκαλεί καθημερινά τους πολίτες, προκειμένου οι ίδιοι να ασκήσουν την εξουσία. Το διαρκές πλαστό δίλημμα: αντίσταση ή υποταγή σε πλήρη ανάπτυξη.
Και όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, όταν τον Μάρτιο η εκταμίευση της δόσης θα είναι παραπάνω από απαραίτητη, τότε ο αριστερός τυχοδιωκτισμός με την στρατηγική του εικοσιτετραώρου θα αποφασίσει για τις επόμενες κινήσεις του. Μέχρι τότε ο διχαστικός λόγος τού εμείς και αυτοί θα κυριαρχεί με ολίγη από ξεθυμασμένη διαπλοκή, διατηρώντας το ακροατήριό των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε στάση υπόκωφης αγανάκτησης και εξέγερσης.
Με αυτή τη δοκιμασμένη μέθοδο ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να ξαναδιαχειριστεί το αδιέξοδο που αποκλειστικά ο ίδιος δημιούργησε, καθώς τους δανειστές θα μπορούσε κανείς εύκολα να τους χαρακτηρίσει τυφλούς ή άτεγκτους, ποτέ όμως απρόβλεπτους.
Η επιθυμία διατήρησης της εξουσίας θα βρει μεγάλα εμπόδια στο δρόμο για το κλείσιμο της αξιολόγησης και μάλλον θα καταστεί αδύνατη. Όλα δείχνουν πως προετοιμάζεται το διχαστικό σκηνικό του δημοψηφίσματος, καθώς ήδη μετά την τεχνητή σύγκρουση με τους δανειστές οι απρόθυμοι αγωνιστές της κυβέρνησης καταγγέλλουν ήδη τους πρόθυμους συνεργάτες των κατακτητών.
Με αυτό το κλίμα και αυτή την ρητορική ο πρωθυπουργός θα οδηγήσει τη χώρα στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση η οποία ακόμη και στην περίπτωση που δεν επιλεγεί η επανάληψη του δημοψηφίσματος, θα έχει δημοψηφισματικό χαρακτήρα, δηλαδή ακραία διχαστικό περιεχόμενο. Όσοι καταψηφίσουν τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδέχονται την κυριαρχία των δανειστών στην χρεωκοπημένη χώρα μας εκχωρώντας τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, θα ισχυριστεί ο πρωθυπουργός. Οι διαφωνούντες είναι συνεργάτες των κατακτητών, οι οπαδοί αγωνιστές, έντιμοι και πατριώτες.
Αυτή τη φορά είναι βέβαιο ότι δεν θα τα καταφέρει όπως στις 5 Ιουλίου του 2015.
Το εύρος όμως της ήττας του που είναι απρόβλεπτο, θα έχει βαρύνουσα σημασία για το μέλλον του τόπου.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
14°
