Εγιναν λοιπόν οι πολυσυζητημένες εκλογές της Νέας Δημοκρατίας. Μετά από μήνες με τέσσερις σκληρές προεκλογικές καμπάνιες και ένα τεράστιο φιάσκο με την αναβολή της διαδικασίας τον Νοέμβριο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την έκπληξη «σπάζοντας» το δίδυμο των φαβορί Μεϊμαράκη-Τζιτζικώστα. Όλα αυτά βέβαια στο 85% των ψήφων. Δεν μπορούσα να περιμένω τη ΝουΔου να βγάλει τα τελικά αποτελέσματα γιατί ήθελα να δημοσιεύσω αυτό το κείμενο πριν το 2016…
Μεγάλος ντόρος έγινε για την προσέλευση 400.000 ψηφοφόρων και πολλοί μίλησαν για αναγέννηση του κόμματος και συσπείρωση του κόσμου του. Είναι όμως έτσι; Στην πραγματικότητα πολλοί από τους ανθρώπους που ψήφισαν την Κυριακή δεν ανήκουν στη συγκεκριμένη παράταξη. Πρόκειται για άτομα κυρίως του μεσαίου χώρου τα οποία τρομοκρατημένα από το αποκρουστικό τέρας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θέλησαν να επιλέξουν αρχηγό για το μόνο κόμμα που αυτή τη στιγμή μπορεί να ανταγωνιστεί τον Αλέξη Τσίπρα σε μια εκλογική αναμέτρηση. Δική μου (και όχι μόνο) εκτίμηση είναι πως οι συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών στήριξε τον, μετριοπαθή και σαφώς προοδευτικότερο όλων, Κυριάκο Μητσοτάκη. Κάτι που φυσικά σημαίνει πως αν ο Κυριάκος ηττηθεί στις 10 Ιανουαρίου όλοι τους θα ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Ακόμα κι έτσι δε, το ποσοστό όσων ψήφισαν την Κυριακή σε σχέση με τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές είναι πολύ χαμηλότερο από το αντίστοιχο του 2009.
Η επιτυχία πάντως του Μητσοτάκη αποτελεί σίγουρα ένα θετικό γεγονός. Ο μοναδικός πολιτικός στην ελληνική ιστορία του οποίοy το διάσημο επώνυμο αποτελεί μειονέκτημα κατάφερε να επικρατήσει χαλαρά του επικοινωνιακού Άδωνι και του πολυδιαφημισμένου Τζιτζικώστα και να κοιτάει πλέον στα μάτια το βετεράνο και φουλ κομματικό Μεϊμάρ. Ενδεχόμενη νίκη του σίγουρα θα αποτελέσει βαθιά ανάσα ελπίδας και μια σοβαρή και ουσιαστική απάντηση στον άκρατο λαϊκισμό και την αερολογία του Τσίπρα και της παρέας του. Ας μη γελιόμαστε όμως, η Νέα Δημοκρατία παραμένει ένα ούλτρα συντηρητικό και απολιθωμένο κόμμα. Οι απόψεις της στα λεγόμενα «εθνικά» θέματα, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στη σχέση κράτους-εκκλησίας κ.ο.κ. παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτες από εκείνες της εποχής της ΕΡΕ.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον μέσο ψηφοφόρο του κόμματος - δεν μιλάω φυσικά για όσους περιστασιακά έχουν ψηφίσει ΝΔ αλλά για αυτούς που τη στήριζαν πάντα. Ο μοναδικός λόγος που παραμένει πιστός δεν είναι η λογική του «Μένουμε Ευρώπη», αλλά παλιά εμφυλιοπολεμικά αντανακλαστικά μπροστά στην «κόκκινη αρκούδα» (θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κομμουνιστές) που θα κατασπαράξει την ορθόδοξη Ελλάδα μας. Υπάρχουν φυσικά εξαιρέσεις, κυρίως στη νέα γενιά, αλλά αυτές απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Σίγουρα μια νίκη του Κυριάκου θα ανακατέψει την τράπουλα. Εκτιμώ όμως πως, ακόμα και σε αυτή την ευχάριστη εξέλιξη, η Νέα Δημοκρατία έχει πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να εξελιχθεί σε κάτι που δεν ήταν ποτέ: ένα μοντέρνο κεντροδεξιό ευρωπαϊκό φιλελεύθερο κόμμα.
10°
