Ο πικρός καφές του καιροσκοπισμού

Ο καιροσκοπισμός και οι κωλοτούμπες έχουν το τίμημα τους. Έτσι είναι πρόεδρε, εσύ που υπήρξες μετρ θα έπρεπε να γνωρίζεις καλύτερα από όλους μας ότι τα κέρδη που μπορεί να αποκομίσει κάποιος ποντάροντας στις συγκυρίες είναι πάντα προσωρινά, όσες μάσκες και αν αλλάξεις, όσα προσωπεία και αν προβάρεις, ο κόσμος κάποια στιγμή θα σε πάρει χαμπάρι, οι ίδιες οι συγκυρίες θα σε ξεπεράσουν και συ θα μείνεις να γεύεσαι τον πικρό καφέ που σου σέρβιραν τα πουλέν σου, να τον φυσάς και να μην κρυώνει.

Είναι σκληρό να σε προδίδουν τα ίδια σου τα «παιδιά», αλλά μήπως άραγε ξεχνάς ότι εσύ ο ίδιος τα εξέθρεψες στο μαντρί σου εκεί στην Καλλιρρόης; Μήπως εσύ δεν τα μύησες στις αξίες του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, του γκεμπελισμού, του όπου φυσάει ο άνεμος; Μήπως εσύ δεν ανέδειξες τον έναν από γραφικό τηλεβιβλιοπώλη σε τηλεοπτικό μαϊντανό και τον άλλον από λεπενικό απολειφάδι σε στυλοβάτη της πολυκατοικίας σου; Δεν είχες αλήθεια ποτέ κατά νου, ούτε στο πίσω μέρος του μυαλού σου, το σύνδρομο του Φρανκεστάιν, ούτε την ύστατη στιγμή, όταν τους γλύκανες με την ανάθεση των υπουργείων;

Δεν καταλαβαίνω την πίκρα σου πρόεδρε, δεν συμμερίζομαι τα λόγια τα πικρόχολα, κάποια στιγμή όλα έχουν ένα τέλος, και αν στην προκειμένη περίπτωση είναι λίγο γκροτέσκο και άδοξο εσύ το δρομολόγησες έτσι. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όλα αυτά τα χρόνια ζούσες με αυταπάτες, μπορεί να μην ενστερνίζομαι ούτε ένα δράμι από τις ανύπαρκτες αξίες σου αλλά χαζό δεν σε θεωρώ. Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς. Έτσι είναι…