Το κόλπο είναι παλιό και γνωστό. Ένα κόμμα που βλέπει ότι χάνει τις εκλογές συχνά επιχειρεί να αλλάξει τον εκλογικό νόμο ώστε να περιορίσει τις απώλειές του. Αν ανατρέξουμε λίγα χρόνια πίσω θα δούμε και ορισμένους κορυφαίους παίκτες του αθλήματος.
Τον Ανδρέα Παπανδρέου επί παραδείγματι, ο οποίος έχοντας κερδίσει θριαμβευτικά τις εκλογες του 1981 και τού 1985 με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής αλλά βλέποντας ότι χάνει παταγωδώς τις εκλογές του 1989, ανέθεσε στον Μένιο Κουτσόγιωργα το μαγείρεμα ενός εκλογικού νόμου απλής αναλογικής. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Χάος και μακρά περίοδος ακυβερνησίας.
Τον Ιούνιο του 1989 με το τεράστιο ποσοστό 44,28%, η Νέα Δημοκρατία εξέλεξε μόνο 145 βουλευτές και σχηματίσθηκε η αριστεροδεξιά κυβέρνηση Τζαννετάκη. Τον Νοέμβριο του 1989 η Νέα Δημοκρατία με το μεγαλύτερο 46,19% έλαβε 148 έδρες και σχηματίσθηκε με τη συμμετοχή και του ΠΑΣΟΚ η κυβέρνηση Ζολώτα. Τον Απρίλιο του 1990 η Νέα Δημοκρατία ανεβαίνοντας στο 46,89% εξέλεξε 150 βουλευτές και μαζί με τον βουλευτή της ΔΗΑΝΑ Κατσίκη ο Κ. Μητσοτάκης σχημάτισε επιτέλους κυβέρνηση. Μετά από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις δηλαδή, σχηματίστηκε κυβέρνηση ετοιμόρροπη, οριακής πλειοψηφίας, στηριζόμενη σε μία μόνο ψήφο, με τον πρωθυπουργό αντιμέτωπο με συνεχείς εκβιασμούς βουλευτών του. Και βέβαια η κυβέρνηση αυτή ανετράπη εκ των έσω και ο άρρωστος και ανήμπορος να κυβερνήσει Α. Παπανδρέου επανήλθε στην εξουσία, τη συνοδεία αεροσυνοδών, πνευματικών, χαρτομαντών, αστρολόγων, οιονοσκόπων και λοιπών στελεχών, χάρι σε ένα νέο εκλογικό νόμο ενισχυμένης αναλογικής, που είχε εν τω μεταξύ ψηφίσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Έτσι διαλύθηκε τη περίοδο 1989-1993 ό,τι είχε απομείνει όρθιο έως τότε. Διότι στη πραγματικότητα εκείνο το σύστημα απλής αναλογικής του Κουτσόγιωργα άφησε την Ελλάδα ουσιαστικά ακυβέρνητη περίπου γιά μιά τετραετία.
Τώρα λοιπόν η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Α. Τσίπρας βλέπει ότι θα χάσει καθαρά τις εκλογές όποτε και αν αυτές διενεργηθούν. Βλέπει ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με μία ευρύτατη και οξύτατη λαϊκή δυσαρέσκεια, που αποτυπώνεται και στη δημοσκοπική κατακρήμνιση του κόμματός του. Και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος σχημάτισε δύο κυβερνήσεις με το μπόνους των 50 εδρών, ξαφνικά ανακαλύπτει ότι η Αριστερά υπήρξε πάντα υπέρμαχος της απλής αναλογικής και ήλθε επί τέλους η ώρα να την επιβάλλει. Μάλιστα κατεπειγόντως από τις αμέσως επόμενες εκλογές, συγκεντρώνοντας στη Βουλή τουλάχιστον 200 ψήφους, διότι κάτω από το όριο αυτό νέος εκλογικός νόμος ισχύει μόνο γιά μεθεπόμενες εκλογές.
Καλεί λοιπόν από την εβδομάδα αυτή τους πολιτικούς αρχηγούς γιά να τους πείσει γιά τις «αγνές προθέσεις» του περί τον εκλογικό νόμο. Ήδη η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ έχει προτείνει στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, που θα συνεδριάσει το Σαββατοκύριακο 25 – 26 Ιουνίου, την καθιέρωση της απλής αναλογικής και βεβαίως είναι αυτονόητη η σχετική θετική απόφαση.
Και τώρα αρχίζει το ψάρεμα στα θολά νερά: Ο αριστεροδεξιός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαθέτει 153 έδρες, λείπουν κατά συνέπεια 47 ψήφοι. Η Νέα Δημοκρατία έχει 75 βουλευτές άρα χρειάζεται 26 ακόμη ψήφους γιά να μπλοκάρει την εφαρμογή της απλής αναλογικής στις επόμενες εκλογές. Θα πρέπει λοιπόν να πείσει ο Α. Τσίπρας μικρότερα κόμματα να υπερψηφίσουν τον νέο εκλογικό νόμο. Ή ο Κ. Μητσοτάκης να τον καταψηφίσουν.
Το ΠΑΣΟΚ με 16 έδρες έχει διατυπώσει αντιρρήσεις, χωρίς όμως να έχει λάβει οριστικά θέση. Παρομοίως και το Ποτάμι με 10 έδρες. Πρόθυμος εμφανίζεται ο Λεβέντης με 9 βουλευτές και λογικά θα υπερψηφίσουν και οι 18 της Χρυσής Αυγής. Άγνωστο τι θα πράξει το ΚΚΕ (15 έδρες) που είναι παγίως υπέρ της απλής αναλογικής αλλά παγίως επίσης εναντίον των πολιτικών μαγειρείων. Και 4 βουλευτές είναι ανεξάρτητοι.
Δεν είναι κατά συνέπεια ακόμη φανερό τι θα συμβεί. Ίσως αυτή την εβδομάδα, μετά τις συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών με τον Α. Τσίπρα, αρχίσει να ξεκαθαρίζει κάπως το τοπίο. Φανερό φανερότατο όμως είναι ότι προκειμένου να υπηρετήσει το στενό προσωπικό και κομματικό του συμφέρον, ο πρωθυπουργός δεν θα διστάσει να βυθίσει τη χώρα σε μία νέα μεγάλη τυχοδιωκτική περιπέτεια χάους. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το πράττει. Και το ερώτημα είναι αν θα του το επιτρέψουν αυτοί που μπορούν να του κλείσουν το δρόμο προς μία νέα ανωμαλία. Αν θα δεχτούν να πετάξουν σωσίβια στον Α. Τσίπρα και τους συνεργάτες του. Διότι εδώ το ζητούμενο δεν είναι ένας εκλογικός νόμος. Είναι αν θα δοθεί παράταση ζωής ή δυνατότητα επηρεασμού μελλοντικών εξελίξεων στο χειρότερο σύστημα εξουσίας που γνώρισε μετά τη Μεταπολίτευση ο τόπος. Αυτό και μόνον αυτό επιδιώκει ο πρωθυπουργός με τον εκλογικό νόμο. Σε αυτό και μόνον σε αυτό πρέπει να απαντήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί που θα τον συναντήσουν. Έχουμε ήδη πληρώσει πολύ ακριβά τους έως τώρα τυχοδιωκτισμούς του Α. Τσίπρα και της ομάδας του. Θα έχουν λοιπόν τεράστια ευθύνη όσοι τους επιτρέψουν να τους συνεχίσουν.
Ο Εμμανουήλ Ροϊδης είχε γράψει ότι «οι Άγγλοι έχωσι δύο Βουλάς, την Άνω και την Κάτω, ημείς μίαν μόνον άνω κάτω». Αν περάσουν τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ να κρατηθεί στο σύστημα εξουσίας μέσω ενός επικίνδυνου υπό τις παρούσες συνθήκες γιά τη χώρα, εκλογικού νόμου, είναι βέβαιο ότι η επόμενη Βουλή θα είναι κάτι πολύ χειρότερο από απλώς «άνω κάτω», που έλεγε ο Ροϊδης. Θα είναι η Βουλή του χάους και της ακυβερνησίας σε μία ήδη διαλυμένη χώρα.
8°
