H κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, μέχρι τον Μάιο του 2011 (19 μήνες μετά την εκλογική νίκη και ένα χρόνο μετά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου), ήταν μπροστά στις δημοσκοπήσεις. Ένα μήνα μετά –και με τους αγανακτισμένους στις πλατείες– ξεκίνησε η ελεύθερη πτώση. Αντίστοιχα, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε –μόνιμο– προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις 14 μήνες μετά τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 2012.
Τρεις μήνες από τις τελευταίες εκλογές (Σεπτέμβριος 2015) και έντεκα από την πρώτη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ (μεσολαβούντος του δημοψηφίσματος το περασμένο καλοκαίρι), η Νέα Δημοκρατία πέρασε μπροστά στις δημοσκοπήσεις και μέχρι σήμερα το προβάδισμά της διευρύνεται. Βεβαίως, δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ότι το κόμμα του κ. Μητσοτάκη δεν γίνεται υποδοχέας των απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αφού αυτοί μοιάζουν να τηρούν στάση αναμονής.
Με τέτοιες διαφορές στις έρευνες, αν ήμασταν σε «νορμάλ» πολιτική περίοδο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το κόμμα του κ. Μητσοτάκη είναι προ των πυλών. Αυτό δείχνει η πρόθεση ψήφου, αυτό δείχνουν και αρκετοί ποιοτικοί δείκτες των ερευνών κοινής γνώμης (καταλληλότητα για πρωθυπουργός, δημοφιλία, ικανοποίηση από κυβέρνηση κλπ). Σε καμία όμως περίπτωση η περίοδος που διανύουμε δεν είναι γραμμική, έτσι όσοι διακινδυνεύουν προβλέψεις ή δηλώνουν σίγουροι για την έκβαση του αποτελέσματος των επόμενων εκλογών μπορεί και να πέσουν έξω.
Τα κύρια θετικά για τη Νέα Δημοκρατία είναι α) ότι από εδώ και πέρα θα εφαρμοσθούν τα μέτρα και θα έχουν κόστος για την κυβέρνηση, β) έχει πληγεί η αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ, γ) οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν σταθερή σχέση με το κόμμα που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές. Τα αντίστοιχα θετικά για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι α) ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ακόμα συνυφασμένη με το παλιό και το κόμμα του κ. Τσίπρα ευνοείται από τη σύγκριση νέου-παλιού, β) δεν φαίνεται να δημιουργείται κάτι «μεγάλο» στο χώρο της κεντροαριστεράς, γ) η κυβέρνηση μοιάζει να έχει τη στήριξη των διεθνών παικτών οι οποίοι θέλουν να υπάρχει μια σταθερότητα στη χώρα.
Όπως όμως ήδη είπαμε δεν βρισκόμαστε σε μια κανονική περίοδο. Μέχρι τις εκλογές μπορεί να μεσολαβήσουν πολλά. Από το να υπάρξει κάποια θετική ή αρνητική εξέλιξη στην οικονομία, να δημιουργηθούν νέα κόμματα ή να συμβεί κάποιο έκτακτο γεγονός. Το σίγουρο πάντως είναι ότι κανείς δεν μπορεί πια να θεωρεί δεδομένους τους ψηφοφόρους. Το εκλογικό σώμα –μετά το 2012– έχει αποδείξει άλλωστε ότι οι σταθερές κομματικές προτιμήσεις ανήκουν στο παρελθόν, ειδικά δε τη στιγμή που ενώ οι ψηφοφόροι αγωνιούν για το παρόν τους και επιζητούν ξεκάθαρες θέσεις και κατεύθυνση για το μέλλον, βλέπουν τα κόμματα να αναλώνονται σε επικοινωνιακές συγκρούσεις ήσσονος σημασίας.
Το επίσης σίγουρο είναι ότι το φετινό καλοκαίρι θα είναι πιο «ήσυχο» από το περσινό. Ραντεβού τον Σεπτέμβριο.
7°
