Tα πρώτα αποτελέσματα της ανικανότητας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στα οικονομικά ζητήματα φάνηκαν άμεσα (κεφαλαιακοί έλεγχοι, τρίτο μνημόνιο, νέα ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, δημοσιονομικός κόφτης κτλ), ενώ η ολιγωρία της στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος θα έχει ολέθριες συνέπειες σε βάθος χρόνου. Παρότι κάποιοι θεώρησαν ότι ωφελούνταν σε πολιτικό ή οικονομικό επίπεδο (πολιτευτές, κόμματα, ΜΚΟ), μακροπρόθεσμα όμως η χώρα βγαίνει χαμένη. Οι κακοί υπολογισμοί και η απειρία δεν είναι επαρκής δικαιολογία για μια κυβέρνηση που συνεχίζει να εθελοτυφλεί με απώτερο σκοπό την εφαρμογή των ιδεοληψιών της στην πράξη.
Η επίσημη θέση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν ότι οι πρόσφυγες «λιάζονται» και μετά «εξαφανίζονται». Όταν όμως ως διά μαγείας οι πρόσφυγες επανεμφανιζόταν στην κεντρική Ευρώπη και διαπίστωσαν οι ευρωπαίοι εταίροι μας από πού έρχονται, τότε έκλεισαν τα σύνορα κλείνοντας μαζί και το πρόβλημα έξω από την πόρτα τους. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με το κλείσιμο της Αμυγδαλέζας αλλά και την καθυστέρηση δημιουργίας των Hotspot, οδήγησε στη δραματική κατάσταση που παρακολουθούμε σήμερα στην Ειδομένη και στον Πειραιά. Με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα από χώρα transit μετατράπηκε σταδιακά σε χώρα Hotspot.
Εν πάση περιπτώσει, ο ιστορικός του μέλλοντος ή κάποια στιγμή η ίδια η Βουλή θα αναζητήσουν τα αίτια στο πώς η χώρα μας βρέθηκε με 50.000 πρόσφυγες στην επικράτειά της και με κλειστά σύνορα. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο κατά τ’ άλλα σκληρά διαπραγματευόμενος πρωθυπουργός μας παρέμεινε απλός παρατηρητής στην ευρωτουρκική συμφωνία χωρίς να αποκομίσει απτά οικονομικά οφέλη για τη χώρα μας. Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος βγαίνει διπλά χαμένο αφού όχι μόνο δεν εξασφάλισε ένα χρηματοδοτικό πακέτο όπως η Τουρκία, αλλά πήρε και τη μερίδα του λέοντος στη φιλοξενία των προσφύγων στην Ευρώπη, δίδοντας παράλληλα τα κλειδιά των κέντρων κράτησης στις ΜΚΟ.
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι οι πολύπαθοι μετανάστες θα επιθυμούσαν να μείνουν στη χώρα μας, η πρώτη εικόνα που αντικρίζουν είναι οι τριτοκοσμικές συνθήκες για την υποδοχή και φύλαξή τους. Όπως έχουμε δει και στο παρελθόν, για παράδειγμα με την υπόθεση του σημαιοφόρου Οδυσσέα Τσενάι (ο οποίος μας κουνά το μαντίλι από το αμερικάνικο πανεπιστήμιο στο οποίο διαπρέπει), η χώρα μας κάνει ό,τι μπορεί για να ρίξει ένας μετανάστης μαύρη πέτρα πίσω του.
Η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής αλλά και ενός μακροπρόθεσμου στρατηγικού σχεδίου εμπόδισε μια ωφέλιμη προς τη χώρα μας συμφωνία, και μας οδήγησε στη προσφιλή μας μέθοδο των μπαλωμάτων με κέντρα κράτησης και Hotspot. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση που κόπτεται να διορίζει καθαρίστριες και ενίοτε υψώνει το κόκκινο γάντι, θα μπορούσε να είχε εξασφαλίσει κονδύλια για την πρόσληψη υγειονομικού προσωπικού στα νοσοκομεία που εξυπηρετούν πρόσφυγες. Δεκαεφτά ώρες διαπραγμάτευσης θα έπρεπε να αρκούν για να εξασφαλίσουν τουλάχιστον την εξαίρεση από τον νέο αυξημένο ΦΠΑ των νησιών που έχουν Hotspot στο έδαφός τους, στηρίζοντας εμπράκτως τα νησιά που θα δοκιμαστούν εν όψει της τουριστικής περιόδου. Αντίστοιχα, η κυβέρνηση θα μπορούσε να διεκδικήσει ευρωπαϊκούς πόρους για τη στελέχωση των μισοάδειων και ενίοτε εγκαταλελειμμένων σχολείων στην περιφέρεια με αναπληρωτές δασκάλους όπου θα φοιτούν προσφυγόπουλα.
Η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας σε συνεργασία με τους δήμους και ανάλογα με τις ανάγκες τους, επενδύει στο μέλλον της δεχόμενη 3.000 παιδιά προσφύγων, τα οποία μέσω του άρτια οργανωμένου και υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικού της συστήματος θα τους εμφυσήσει εθνική συνείδηση και θα τους εντάξει στη σύγχρονη βρετανική κοινωνία. Να μην εκπλαγούμε αν στο μέλλον ένα από αυτά τα παιδιά κερδίσει τη δημαρχία του Λονδίνου ή ακόμα και την πρωθυπουργία.
Αλήθεια, ποια είναι η επίσημη θέση της κυβέρνησης για τους 50.000 πρόσφυγες που ήρθαν στην πατρίδα μας πριν την ευρωτουρκική συμφωνία; Να μην αυταπατόμαστε. Οι 50.000 πρόσφυγες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας θα παραμείνουν επ’ αόριστον. Είναι στο χέρι μας αν θα τους εντάξουμε στην κοινωνία μας ή θα περιμένουμε μέχρι να «εξαφανιστούν» από τα κέντρα κράτησης. Να δούμε το προσφυγικό πρόβλημα ως μέρος της λύσης για την αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας. Το γοργόν και χάριν έχει.
10°
