Η γυναίκα του Λωτ

Στην καταστροφή δεν κοιτάμε πίσω. Μόνο μπροστά. Κοιτάζοντας πίσω, κινδυνεύουμε να γίνουμε στήλη άλατος σαν τη γυναίκα του Λωτ. Να παγιδευτούμε στο χθες, να θολώσουμε την καθαρή μας ματιά. Να χάσουμε την κριτική μας σκέψη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως συντηρητική πολιτική δύναμη, κάθε φορά που μιλάει, μας καλεί να κοιτάξουμε πίσω. Στην αγωνία του να δικαιωθεί και να δικαιώσει την καταστροφική του πολιτική, μας καλεί να δούμε τα πράγματα όπως η γυναίκα του Λωτ και να γίνουμε στήλη άλατος. Αιχμαλωτισμένοι στον ιστό της αράχνης, της πολιτικής ακινησίας και της αδράνειας. Μας λέει με δυνατή φωνή:

Τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι. Φταίει το χθες. Εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ φταίνε για όλα. Τα σαράντα χρόνια φταίνε.

Πέρα από το ψευδές του ισχυρισμού, στο μέτρο που μας καλεί να ξεχάσουμε την καταστροφική πολιτική της διακυβέρνησής του, η σημερινή κυβερνητική ομάδα επιχειρεί έτσι να υπάρξει διά του χθες. Δεν χρειάζεται πολιτική, δεν χρειάζεται σχέδιο, δεν χρειάζεται η δύσκολη πορεία στην έρημο για να περάσουμε στην επόμενη φάση. Το χθες αρκεί για να προσδώσει πολιτική οντότητα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Το ασφαλιστικό μαζί με το αγροτικό που έρχεται, απογυμνώνει υποσχέσεις και αποκαθηλώνει ψεύδη και εκφραστές. Η άρνηση των σημερινών κυβερνώντων να πουν την αλήθεια, δηλαδή να παρουσιάσουν με γενναιότητα στον ελληνικό λαό τα όρια της πραγματικότητας και πώς μέσα σε αυτά αποτελεσματικά θα κινηθούμε, υπονομεύει τα λαικά δικαιώματα και την πορεία της χώρας.

Οι γνωστές προτάσεις για το ασφαλιστικό χτυπάνε, για όποιον θέλει να ακούσει, τις καμπάνες της βαθιάς ανισότητας που έρχεται και του αβυσσαλέου ταξικού χάσματος, που συνειδητά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρασκευάζει.

Γι’ αυτό θέλουν την αιχμαλωσία της σκέψης μας στο χθες. Με οδηγό τη συνειδητοποίηση αφήνουμε πίσω μας τη γυναίκα του Λωτ.