Από προνομιούχος εταίρος, φτωχός συγγενής

Ας μην ξεγελιόμαστε με τις αγκαλιές, το βράδυ των εκλογών, του κ. Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ. Ούτε από τη συνύπαρξη με… χακί του πρωθυπουργού με τον κ. Πάνο Καμμένο στην άσκηση «Παρμενίων. Οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ δείχνουν σημάδια κρίσης και αποσύνθεσης από την πρώτη κιόλας μέρα της συνεργασίας τους σε κυβερνητικό επίπεδο, μετά τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου.

Το κλίμα περιθωριοποίησης της συνεργασίας είναι πλέον φανερό. Η συμμετοχή των στελεχών των ΑΝΕΛ στις συσκέψεις κορυφής του Μαξίμου είναι σπάνιο γεγονός. Αλλά και στα υπουργεία, τα περιφερειακά στελέχη του κόμματος του κ. Καμμένου μένουν στην άκρη. Ακόμα και ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, κ. Κουίκ, αισθάνεται τον παραγκωνισμό. Η επιθυμία του να έχει ενεργό ρόλο στα θέματα διαφάνειας και καταπολέμησης της διαπλοκής μένει ανεκπλήρωτη.

Ακόμα και η συνοχή των ΑΝΕΛ –παροιμιώδης την προηγούμενη περίοδο, όταν κανένας βουλευτής του κόμματος δεν «αποστάτησε» στις κρίσιμες ψηφοφορίες, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχανε το ένα τρίτο της κοινοβουλευτικής του δύναμης– εμφανίζει πλέον ρωγμές και μάλιστα ενόψει των κρίσιμων ψηφοφοριών για τα προαπαιτούμενα, που επιτάσσει το «μνημόνιο 3». Είναι ενδεικτική η αποχώρηση του κ. Νίκου Νικολόπουλου από τους ΑΝΕΛ σε μια προσπάθεια αναζήτησης συγκλίσεων με την –όποια– νέα ηγεσία της ΝΔ.

Και ο κ. Καμμένος; Προς το παρόν διατηρεί προσωπική επαφή με τον πρωθυπουργό και δηλώνει σίγουρος ότι τα προβλήματα θα ξεπεραστούν. Ωστόσο, κάποιοι κάνουν λόγο για ενδεχόμενο επαναπροσέγγισης με τη ΝΔ σε περίπτωση που αποκτήσει καραμανλικό υπόβαθρο, μετά την εκλογή νέου αρχηγού. Αλλά στο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να ανησυχούν από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ήδη, ο κ. Λεβέντης δηλώνει έτοιμος να στηρίξει την κυβέρνηση εάν χρειαστεί – για να μην αναφερθούμε και σε παραπλήσιους «γείτονες»…