Διακρίνω μια μεγάλη ανησυχία στο λεγόμενο «μεσαίο χώρο» για το αποτέλεσμα των εκλογών. Δεν μιλάω φυσικά για την απόδοση των διάφορων κομμάτων αλλά για τον τελικό νικητή. Από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την παραίτηση της εθνοσωτήριου κυβέρνησής του άρχισε να «πέφτει σύρμα» πως η Νέα Δημοκρατία πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσει αυτές τις εκλογές για να γλιτώσουμε από τη «λαίλαπα Τσίπρα». Το ότι ο Τσίπρας αποτέλεσε και αποτελεί «λαίλαπα» δεν το αμφισβητεί κανείς. Αποτελεί όμως λύση η Νέα Δημοκρατία;
Πλέον είναι ξεκάθαρο πως το δίλημμα είναι «Ευρώ ή δραχμή». Οι αστειότητες περί «έντιμου συμβιβασμού» και «διαπραγμάτευσης» κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος φεσώνοντας το λαό της χώρας με αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ. Κάποιοι το γνώριζαν από την αρχή, άλλοι το έμαθαν στην πορεία, οι Συριζαίοι το κατάλαβαν στο παρά πέντε (αν όχι στο και πέντε) της καταστροφής. Αν θέλετε την άποψή μου, σχεδόν όλοι το γνώριζαν από την αρχή αλλά ας μη θίξουμε αυτό το θέμα τώρα…
Το διά ταύτα πάντως είναι πως από τη στιγμή που το μνημόνιο είναι αναπόφευκτο (τουλάχιστον σε όσους επιθυμούν να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, δηλαδή στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών) οι ψηφοφόροι οφείλουν να επιλέξουν το πιο κατάλληλο κόμμα σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των (στοιχειωμένων πλέον…) μεταρρυθμίσεων που θα «απαλύνουν» τα μέτρα, θα καταστήσουν το μνημόνιο (όσο το δυνατόν) πιο δίκαιο και –κυρίως– θα καταστήσουν επιτέλους λειτουργικό το ελληνικό κράτος.
Από το 2012 και μετά, η Νέα Δημοκρατία κατόρθωσε να πλασαριστεί ως ο «μνημονιακός» πόλος που στεκόταν απέναντι στον αντίστοιχο «αντιμνημονιακό» του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα όμως είχαν ξεκινήσει τόσο διαφορετικά… Το «Αντιμνημόνιο» δεν το ξεκίνησε ο Τσίπρας. Το εισήγαγε στην ελληνική πραγματικότητα ο Αντώνης Σαμαράς με τα –αλήστου μνήμης– Ζάππεια και τα ψευτοϊσοδύναμα των 18 δις. Ο Τσίπρας απλώς παρέλαβε τη σκυτάλη και ένα τεράστιο κομμάτι του κόσμου το οποίο είχε πλέον πειστεί πως υπήρχε άλλη λύση και πως οι (εκάστοτε) κυβερνώντες εφάρμοζαν σκληρά μέτρα είτε επειδή φοβόντουσαν να πουν όχι στους Ευρωπαίους είτε επειδή ήταν σαδιστές. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία λόγω της συνειδητής επιλογής του Σαμαρά να πετάξει λευκή πετσέτα μετά τις ευρωεκλογές και να ποντάρει στη λογική της «αριστερής παρένθεσης». Η αντικατάσταση του Σαμαρά από τον, υπηρεσιακό, Βαγγέλη Μεϊμαράκη δεν αλλάζει κάτι.
Πέρα από όσα προανέφερα είναι γεγονός πως η Νέα Δημοκρατία είναι το ένα από τα δύο κόμματα, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησαν τη χώρα από το ’74 και μετά και άρα φέρουν μεγάλες ευθύνες για την κρίση που ξέσπασε πριν πέντε χρόνια. Η μεγάλη διαφορά όμως είναι πως το ΠΑΣΟΚ αφενός πλήρωσε στο πολλαπλάσιο τα λάθη του ενώ είδε και ένα συντριπτικό κομμάτι του «βρόμικου» παρελθόντος του είτε να αποστασιοπείται είτε να καταλήγει στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, η ΝΔ εξακολουθεί να κουβαλάει όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος με πολλά στελέχη που το εκπροσωπούν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως π.χ. σύσσωμη η «αμαρτωλή» κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Παράλληλα, η Νέα Δημοκρατία του «γερόλυκου» Μεϊμαράκη παραμένει ένα βαθιά συντηρητικό κόμμα, ένας γνήσιος εκπρόσωπος της Λαϊκής Δεξιάς που ενδιαφέρεται κυρίως να σταματήσει τις διαρροές προς τα «ακρο»δεξιά αδιαφορώντας επιδεικτικά για το μεσαίο χώρο ή έστω την Κεντροδεξιά. Αυτοί θα κάνουν τις μεταρρυθμίσεις;
Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν τα άρθρα και οι παρεμβάσεις στα σόσιαλ μίντια για μια συσπείρωση των ευρωπαϊκών κομμάτων. Πάνω κάτω διαβάζουμε παραινέσεις του στιλ «Έλα μωρέ, ας μην τσακωνόμαστε μεταξύ μας, ας συνεργαστούμε να διώξουμε τον Τσίπρα και μετά βλέπουμε». Συμπτωματικά (χε χε χε), σχεδόν όλες αυτές οι παρεμβάσεις προέρχονται από (επίσημα ή ανεπίσημα) χείλη νεοδημοκρατών οι οποίοι στην ουσία μάς λένε: «Ψηφίστε Νέα Δημοκρατία, βγάλτε μας πρώτο κόμμα και μετά αν σας χρειαστούμε (και υπάρχετε ακόμα) θα σας φωνάξουμε».
Καλό είναι να αποφύγουμε αυτή την παγίδα. Σε αυτές τις εκλογές πρέπει να ψηφίσουμε κόμματα και άτομα (όσο φυσικά γίνεται, μια και οι υποψήφιοι θα βγουν με λίστα) τα οποία πραγματικά πιστεύουμε πως μπορούν επιτέλους να καταφέρουν αυτό που συνέβη σε όλες τις άλλες χώρες που υπέγραψαν μνημόνια στην ΕΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι στα σχοινιά, έτοιμος να χάσει τις αισθήσεις του. Το ότι η Νέα Δημοκρατία δεν καταφέρνει να τον βγάλει οριστικά νοκ άουτ κάτι λέει για την ίδια. Και αποτελεί αυστηρά δικό της πρόβλημα, όχι δικό μας.
10°
