Ο Θεός παίζει περίεργα παιγνίδια, όπως εξηγεί και ο μακαρίτης ο Σαραμάγκου, ο οποίος, λίγο καιρό πριν αποδημήσει φρόντισε να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τα θεία. Ο Θεός, λοιπόν, σε συνεργασία με τον Σατανά έχει βαλθεί να κάνει τους ανθρώπους να τρελαίνονται. Προσοχή... Είναι ο Σαραμάγκου που τα λέει όλα αυτά στο «Κάιν», την έσχατη κατάθεσή του. Μόνον διά της αναφοράς αυτής μπορεί κανείς να εξηγήσει τη θεία πλεκτάνη που εξύφανε ο Κύριος προκειμένου να προκαλέσει πνευματική συμφόρηση στον άγιο Θεσσαλονίκης, μητροπολίτη Άνθιμο, γνωστότερο ως «Μουτζαχεντίν». Είναι προφανές πως η εκλογή του Γιάννη Μπουτάρη μόνον ως προϊόν συμπαντικής συνωμοσίας μπορεί να εκληφθεί, με μαέστρο τον ίδιο τον Μεγαλοδύναμο. Συμπληρωματικά και μόνον η αρπαγή του θρόνου των Αθηνών από τον Γιώργο Καμίνη μπορεί και να θεωρηθεί αποτέλεσμα εξέγερσης των δεξιών Χερουβείμ με τη συμπαράσταση των Σεραφείμ προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξις και η ισορροπία. Θυμίζουμε ότι τον Γ. Καμίνη ψήφισαν αριστεροί, περισσότερο αριστεροί, οικολόγοι και ποδηλάτες. Για να ενθυμούμεθα, τον επέλεξαν και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, για την ιστορία, η στρατιά του ΚΚΕ είτε ψήφισε άκυρο υπακούοντας στις οδηγίες είτε δεν προσήλθε στις κάλπες. Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο. Ο Περισσός απέτυχε να εκλέξει τον κ. Κακλαμάνη. Το «γαλάζιο σφυροδρέπανο» έμεινε χωρίς το γαλάζιο φόντο. Ματαίως οι γραφίστες του Περισσού ψάχνουν να επαναφέρουν το «κόκκινο». Το πήρε μαζί του ο αποτυχημένος «Κερένσκι», που διαδραμάτισε και ρόλο άλλοθι για τη στρατηγική του ΚΚΕ. Πρόκειται για τον κ. Αντώνη Σαμαρά, ο σύγχρονος «Κερένσκι», ο οποίος ψάχνει και αυτός τους λόγους που οδήγησαν στο χαρακτηρισμό της «Πολυκατοικίας» ως επικίνδυνης για τους ενοίκους της. Η πολιτική πολεοδομία απεφάνθη πως η οικοδομή πρέπει να κατεδαφιστεί. Την επιχείρηση αυτή ανέλαβε με εργολαβία η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη μετά του κ. Γιώργου Καρατζαφέρη, γνωστοί και μη εξαιρετέοι παράγοντες της δεξιάς οικοδομικής δραστηριότητας.
Για να σοβαρευτούμε, λοιπόν, στο β΄ γύρο των Αυτοδιοικητικών (λέμε τώρα) εκλογών, η αποχή άγγιξε ιστορικό υψηλό και μάλιστα χωρίς οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου να εκδράμουν. Η αποχή ήταν πολιτική. Ποιο εμφανής πολιτική στάση ήταν η σοδιά των άκυρων και λευκών. Στη Θεσσαλονίκη μετρήθηκαν 10.000 άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια. Αυτό σημαίνει πως οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ υπάκουσαν στις εντολές της Αλέκας Παπαρήγα. Ο κ. Μπουτάρης μπορεί να είναι σίγουρος (και ήσυχος) πως δεν τον ψήφισε το ΚΚΕ. Το αντίθετο θα εξέπληττε. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, ο κ. Πάνος Καμμένος από τον καταπέλτη του πλοίου «Νήσος Μύκονος», που είχε ελλιμενιστεί στην Ικαρία, είχε δηλώσει πως η Νέα Δημοκρατία στηρίζει το ΚΚΕ (στο νησί). Ως γνωστόν ο κ. Καμμένος, γνήσιο τέκνο της λαϊκής Δεξιάς του Λεκανοπεδίου, είναι και γνωστός θαυμαστής του Λένιν και του Νίκου Ζαχαριάδη. Οπότε, λογικά, στηρίζει τους επιγόνους τους. Με λίγα λόγια, είναι φανερό πως τόσο ο κ. Καμίνης όσο και ο κ. Μπουτάρης είναι πολύ τυχεροί άνθρωποι. Φανταστείτε τι θα λέγαμε τώρα αν είχαν στηριχθεί από το ΚΚΕ.
Για τους μη γνώστες της πολιτικής ιστορίας της χώρας, το ΚΚΕ είναι αριστερό κόμμα που στο όνομα της εργατικής τάξης διεκδικεί κατά αποκλειστικότητα τη μεθόδευση της ανατροπής του μεγάλου κεφαλαίου. Να υποθέσουμε, λοιπόν, πως οι κ.κ. Σαμαράς, Πάνος Παναγιωτόπουλος και Πάνος Καμμένος ενεργούν για την ανατροπή του μεγάλου κεφαλαίου. Μάλλον αυτά εισπράττει και η ηγεσία της ευρωπαϊκής Δεξιάς, οπότε και συμπεριέλαβε στον κατάλογο των επικίνδυνων κομμουνιστών και την ηγετική ομάδα της νυν Ρηγίλλης και οσονούπω της Συγγρού. Διότι, τι να λέμε τώρα, τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας μετακομίζουν επί της γνωστής (σημειολογικά πάντα) Λεωφόρου. Οποία σύμπτωσις. Επί της ιδίας Λεωφόρου στεγάζονται (από της 21ης Νοεμβρίου) και τα γραφεία του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη.
Η συνεργασία μεταξύ της θεσμικής Δεξιάς και του ΚΚΕ άρχισε το 1989. Τότε ορισμένοι σοβαροί άνθρωποι, οι οποίοι για λόγους παθολογικού ψυχοεξαναγκασμού είχαν επιλέξει το ρόλο του δεσμώτη, εγκατέλειψαν τον Περισσό. Η φυγή αυτή ονομάστηκε και «Έξοδος» και ταυτίστηκε με την ιστορική πλέον φράση «βρόμικο ’89». Από τότε τα άτομα αυτά απελευθερώθηκαν και ανακάλυψαν πως η Πολιτική είναι μία ξεχωριστή εμπειρία. Καταλαβαίνετε δηλαδή τι ακριβώς συνετελέσθη στον ψυχισμό ενός Μίμη Ανδρουλάκη, φερ’ ειπείν. Αρκεί κανείς να εντρυφήσει στα πονήματά του και θα το αντιληφθεί. Οργασμός.
Από τότε το ΚΚΕ μεθόδευσε τη στέρεα οικοδόμηση της νέας συμμαχίας. Κατά την περίοδο του Καραμανλή του νεότερου, η συνεργασία αυτή έφθασε στο ιδεολογικό απόγειό της. Στο τέλος αυτής της περιόδου ο Περισσός αποκατάστησε τον Στάλιν. Ο κ. Καραμανλής ήταν υπερήφανος για το αποτέλεσμα. Τότε έπεισε τον κ. Καμμένο να διαβάσει το «Τι να κάνουμε» του Βλαδίμηρου. Από τότε ο άνθρωπος είδε το φως του και άρχισε να γυρίζει ανά την επικράτεια ψελλίζοντας στιχάκια με ρήσεις του Λένιν. Τότε είναι που ο Άδωνις Γεωργιάδης (ναι, της Ευγενίας) τον κατηγόρησε ως «κομμουνιστή» και ο Καμμένος απάντησε με το ιστορικό «Μη μιλάς εσύ, ο άνθρωπος των τραπεζών».
Ο Γιώργος Παπανδρέου, κατόπιν όλων τούτων, είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Δεν διοικεί μόνον μία διεφθαρμένη χώρα. Είναι και πρωθυπουργός ενός ανισόρροπου έθνους, οπότε διαθέτει άπειρα περιθώρια διακαναλικών ελιγμών. Με το αζημίωτο.
7°
