Τους τελευταίους 5 μήνες που η κυβέρνηση μας διαβεβαίωνε ότι η συμφωνία καθαρογράφεται προσπαθούσα να ερμηνεύσω την κυβερνητική στρατηγική. Είναι εγκλωβισμένοι σε ιδεοληψίες και προεκλογικές υποσχέσεις; Έρχεται στην επιφάνεια το αντι-ευρωπαϊκό τους DNA που αποτελεί το κοινό ιδεολογικό υπόστρωμα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ; Ή πρόκειται για εγκληματική άγνοια κινδύνου;
Σήμερα μπορώ να πω ευθαρσώς ότι καμιά από τις τρεις ερμηνείες δεν είναι σωστή. Η παλαβή διαπραγμάτευση είναι προϊόν επεξεργασμένου σχεδίου με στόχο την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την ΕΕ. Δεν υπονοώ ότι όλοι οι οπαδοί και στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ή όσοι ψηφίσουν ΟΧΙ υιοθετούν αυτή τη στρατηγική. Εκεί όμως μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της χρεοκοπίας.
Η έξοδος από το ευρώ θα προκύψει σαν αδήριτη ανάγκη σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα λόγω ασφυξίας ρευστότητας. Όταν περιέλθουμε σε κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης, θα έχουμε την τραγική επιλογή μεταξύ της δραχμής ή της πραγματικής ανθρωπιστικής καταστροφής. Το Grexit θα είναι πλέον μονόδρομος.
Οι νομικοί κανόνες που διέπουν την ΕΕ σήμερα δεν επιτρέπουν την έξοδο από την ευρωζώνη χωρίς έξοδο από την ΕΕ. Ενδεχόμενη τροποποίηση των κανόνων αυτών προϋποθέτει ομόφωνη βούληση των 28 και μακρές διαδικασίες.
Η προετοιμασία του λαού γι’ αυτή την πορεία προς μια «περίκλειστη χώρα» συντελείται καθημερινά με τη συστηματική δαιμονοποίηση των εταίρων, των ευρωπαϊκών θεσμών και αξιών. Η εικόνα των εταίρων σαδιστών και εκβιαστών εξαπλώνεται σαν καρκίνος στην ελληνική κοινωνία. Το κατάπτυστο σλόγκαν του ΣΥΡΙΖΑ λέει «δεν θέλουν λύση, θέλουν κατάλυση της Δημοκρατίας» εννοώντας βεβαίως την ΕΕ. Δεν πρόκειται μόνο για αμετροέπεια μπαχαλάκηδων των Εξαρχείων. Είναι οργανωμένο σχέδιο για να πάμε στο επόμενο βήμα, όταν η κυβερνητική πολιτική θα έχει δημιουργήσει συνθήκες πραγματικής ανθρωπιστικής κρίσης για να πούνε «Έξω από την απάνθρωπη και αντιδημοκρατική ΕΕ».
Για πολλές δεκαετίες εργάστηκα στα ευρωπαϊκά όργανα και βρέθηκα συχνά στη θέση του διαπραγματευτή της ΕΕ. Η εμπειρία μου λέει ότι η ΕΕ ούτε είναι ούτε συμπεριφέρεται σαν αποικιοκρατική δύναμη. Πάντα λαμβάνει υπόψη της και τα θεμιτά συμφέροντα της άλλης πλευράς. Για αυτό αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς λαούς της Ευρώπης που δεν έχουν ακόμα ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια αλλά και πέραν της ευρωπαϊκής ηπείρου, όπου η ΕΕ είναι οργανισμός που χαίρει σεβασμού και αναγνώρισης. Σε όλη την πολυετή μου πορεία συνεργάσθηκα με συναδέλφους διαφόρων εθνικοτήτων που έτρεφαν μεγάλο σεβασμό και πολλές φορές αγάπη για τη χώρα μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έγιναν λάθη και από την ΕΕ. Λάθη τα οποία σε μεγάλο βαθμό οι εταίροι μας είχαν αναγνωρίσει και προχωρούσαν σε διορθωτικές κινήσεις. Η αλλοπρόσαλλη όμως πολιτική της κυβέρνησης όχι μόνο επιβάρυνε μια ήδη δύσκολη σχέση, αλλά κατέστρεψε την αξιοπιστία που είχε χτισθεί τα τρία τελευταία χρόνια.
Τελειώνω με μια μαρτυρία. Είχα την τιμή να συνοδεύσω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια στην επίσκεψή του στην Πολωνία το περασμένο Φθινόπωρο. Δεν θα ξεχάσω τη σκηνή που ο Πολωνός πρωθυπουργός και τώρα Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Donald Tusk δάκρυσε διηγούμενος την πρώτη φορά που αντίκρισε την Ακρόπολη. Είχε πει τότε στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ότι πρέπει να είναι παράφρονες όσοι, κάποια στιγμή στο ζενίθ της κρίσης του 2011-12, διανοήθηκαν τον αποκλεισμό της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Να όμως που τώρα μας προέκυψαν Έλληνες παράφρονες εντός των ξύλινων τειχών για να υλοποιήσουν αυτό που στον πρόεδρο Tusk φαινόταν αδιανόητο πριν από λίγους μήνες.
12°
