Ποιοι διασώζουν τα ζώα από τα πλημμυρισμένα χωριά της Καρδίτσας;

Τελικά δεν ήταν το σκυλάκι της φωτογραφίας. Όπως γράφει η Εύη Θάνου στην ανάρτησή της, ο διοικητής της αστυνομίας Καρδίτσας της είπε ότι το σκυλί που πήγε να παραλάβει το είχαν διασώσει με το ελικόπτερο από τα κεραμίδια, θεώρησε λοιπόν ότι ήταν αυτό. Δεν κάθισε να τσεκάρει αν αντιστοιχούν οι μπεζ κηλίδες στο άσπρο τρίχωμα, ούτε έχει κάποια σημασία – φαντάζομαι στην περίπτωσή της τα social media είναι πολυτέλεια, ίσα να μπει να κάνει την ανάρτηση για να να πληροφορεί όλους εμάς. Με το χαμόγελο πάντα. Έτρεξε, λοιπόν, να παραλάβει το σκυλάκι. Του έβαλε τροφή, το πήρε αγκαλιά, το έβαλε στο crate που είχαν στο βανάκι και το πήρε στο καταφύγιο. Και ξανά αγκαλιά. Και μόνο τις αναρτήσεις να δεις, πλημμυρίζεις από καλοσύνη, στο κάθε πλάσμα που σώζει, πολύτιμο για εκείνη, ο κόσμος όλος. Δεν ξέρω πού βρίσκει αυτή τη δύναμη.

Η Εύη έχει το Καρδίτσα Shelter Dog, ένα υποδειγματικό, όπως μαθαίνω, καταφύγιο. Όταν κατάφερε να φτάσει εκεί ο χρόνος μετρούσε ήδη ανάποδα. Το νερό είχε ανέβει και τα σκυλιά έπρεπε να γαντζωθούν στο φράχτη για να μην τα σκεπάσει. Τα μικρόσωμα ακουμπούσαν στις πλάτες των μεγαλόσωμων για να μην πνιγούν. Άλλα κολυμπούσαν κι άλλα είχαν ανέβει στις σκεπές από τα σπιτάκια τους. Το καταφύγιο είχε πλυμμηρίσει μέσα έξω. Πέντε ώρες τους πήρε να τα πάνε στον δρόμο, έκαναν μεγάλη προσπάθεια να βγάλουν έξω τα σπιτάκια τους ώστε να περάσουν αυτή τη δύσκολη νύχτα έξω από το καταφύγιο κι ένας καλός γείτονας που δεν είχε πλημμυρίσει τους επέτρεψε και έβαλαν αρκετά ζώα εκεί. Η ανάρτηση που περιγράφει την όλη επιχείρηση και οι φωτογραφίες είναι συγκλονιστικά. «Ειλικρινά επειδή είναι πράγματι πολύ δύσκολο να μπορώ να περιγράψω όλα όσα ζήσαμε εύχομαι να τελειώσει αυτό το κακό για τόσους ανθρώπους και ζώα που επλήγησαν!»

Η Εύη όλες αυτές τις μέρες έχει σώσει πολλά ζώα. Όταν σταματάει τις δουλειές στο καταφύγιο, που όπως μου τόνισε δύο φορές στη συζήτησή μας δεν είναι η προτεραιότητα, παρόλο που έχει τρομερές ζημιές και πρέπει να φτιαχτεί από την αρχή, γεμίζει το αυτοκίνητο με νερά και τροφές και πηγαίνει σε αυτά τα πλημμυρισμένα χωριά της Καρδίτσας που βλέπουμε στην τηλεόραση. Μέχρι ένα σημείο. Από κι έπειτα φορτώνουν μία βάρκα και ένα κανό που έχουν με τους εθελοντές που είναι εκεί και ξεκινούν. Βρίσκουν ζώα τρομαγμένα και υποσιτισμένα, σκυλιά και γάτες στους δρόμους και πάνω σε σκεπές σπιτιών και τσίγκους, και κάθε τόσο στήνουν επιχείρηση διάσωσης, ακόμα και για παραγωγικά ζώα. Τα ζώα που απεγκλωβίζουν από τις πληγείσες περιοχές χωρίς αυτούς δεν θα τα είχαν καταφέρει.

Μιλώντας μαζί της στο τηλέφωνο ένιωθα ότι έκλεβα τον πολύτιμο χρόνο της. Στο τέλος, όταν της ευχήθηκα καλή δύναμη, μου είπε “σε ευχαριστώ, κορίτσι μου, να είσαι καλά!”. Δεν ξέρω τι μπορείς να πεις για αυτόν τον άνθρωπο. Παραθέτω αυτούσια όσα μου είπε στη σύντομη επικοινωνία μας:

«Εμείς πνιγήκαμε στο καταφύγιο, αλλά καταφέραμε να τα βγάλουμε τα σκυλιά. Από τη στιγμή που έπεσε το νερό μετά από δυο μέρες και βάλαμε όλα τα ζώα μέσα, ήταν στεγνά, οπότε δεν ήταν προτεραιότητα να καθαρίσουμε το καταφύγιο, αλλά να πάμε στις πληγείσες περιοχές, εκεί που φαίνονταν μόνο τα κεραμίδια, εκεί που τα ζώα ήταν σε τεράστια ανάγκη. Οπότε εκεί πλησιάζουμε μόνο εμείς, Παλαμά, Βλοχό, Μαραθέα. Μεταμόρφωση δεν μπορούμε να πάμε ακόμα. Με βάρκες πάνε κάποιοι αλλά πλέον τα νερά είναι πολύ επικίνδυνα. Εγώ έπαθα εγκαύματα στα πόδια μου από το νερό, είναι γεμάτα πετρέλαιο και φυτοφάρμακα από τους αγρότες, έχουν φύγει από τις δεξαμενές… ε και μετά από τόσες μέρες, καταλαβαίνετε. Πηγαίνουμε με βάρκες αλλά σε κάποια σημεία πρέπει να περπατήσουμε για να απεγκλωβίσουμε, έχουμε μέρες που μπαίνουμε στο νερό…

Τα ζώα μετά από τόσες μέρες είναι σε ένα πανικό, το νερό είναι έτσι που μπορούν να κολυμπήσουν αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει, είναι ακινητοποιημένα. Αυτό που κάνουμε είναι να βάζουμε νερό και φαγητό εκεί που είναι βατά, τα περισσότερα σκυλιά είναι σε στάνες δίπλα από τα νεκρά πρόβατα, αλλά εγκυμονούν τώρα κίνδυνοι για αυτά. Κάνω υπομονή ένα δυο μέρες μήπως κατέβει έστω λίγο το νερό και μέχρι τότε να τα συντηρώ με φαγητό και νερό. Το ίδιο και τα πρόβατα. Πριν από λίγο βρήκαμε δύο αγελαδάκια πεσμένα κάτω, κατατονικά, τα πήγαμε λίγο πιο πάνω και τα ταΐσαμε μήπως σταθούν όρθια. Πηγαίναμε σπίτι σπίτι να δούμε αν υπάρχει ανάγκη, πριν 3 μέρες απεγκλωβίσαμε δύο μικρά γουρουνάκια που είχαν εγκλωβιστεί σε μια βεράντα.

Βέβαια έχουμε κι άλλο πρόβλημα με τους ιδιοκτήτες, που δεν έχουν πού να πάνε τα σκυλιά τους. Χθες στο Βλοχό μας έλεγαν ότι ψάχνουν χώρο φιλοξενίας αλλά για πόσο; Αφού δεν έχουν πού να μείνουν… Πού να πάρουν και το σκυλί τους, αυτοί αισθάνονται βάρος που θα πάνε σε ένα συγγενή, και πόσο θα κάτσουν εκεί; Δεν είναι μια και δυο μέρες… Η Μεταμόρφωση δεν νομίζω να επανέλθει, θα χαθεί από τον χάρτη, έχει καλυφθεί όλο το χωριό μέχρι τις στέγες. Από Βλοχό και μετά είναι πιο χαμηλά, αλλά πνίγηκαν κυριολεκτικά.

Υπάρχουν πολλές δομές για τους ανθρώπους, όμως υπάρχουν και τα ζωντανά, πρέπει κάποιος να φροντίζει και για αυτά.

Μας έχουν στείλει τροφές και φάρμακα, τις τροφές από το καταφύγιο τις φορτώνουμε και τις πηγαίνουμε στα χωριά, γιατί πολλοί που είναι αποκλεισμένοι δεν έχουν να δώσουν στα ζώα τους. Δόξα τω Θεώ, έχουμε τροφή. Νερό δεν έχουμε, πρέπει να προμηθευόμαστε μπουκάλια.

Την πρώτη μέρα, πριν πέσει το νερό, που πήγα μέχρι ένα σημείο, γιατί μετά ήρθαν οι βάρκες, ένας διασώστης έβγαλε από ένα εργοστάσιο ένα σκυλί. Ήταν πάρα πολύ φοβισμένο και έπεσε σε μια προβατίνα και άρχισε να την τρώει. Εντωμεταξύ είχα φαγητό αλλά δεν το πρόλαβα το ζωάκι. Μετά το απομάκρυνα. Αλλά ποιος θα τα πάρει όλα αυτά τα πνιγμένα; Αυτά θέλουν όχι χεριά, φορτωτή θέλουν, για να απομακρυνθούν τουλάχιστον, είναι εστία μόλυνσης. Καταρχάς δεν μπορείς πια να μπεις εκεί μέσα, στα πλημμυρισμάνε χωριά, θέλεις μάσκα, μυρίζει πάρα πολύ από τα πτώματα των ζώων αλλά και από το ίδιο το νερό, σαν μύκητες, βγάζει μπουρμπουλήθρες πλέον, γεμάτο βακτήρια. Τραγική κατάσταση.

Έχουμε οργανωθεί, βάρκες που χρειαζόμασταν βρήκαμε και επιχειρούμε, δεν καθόμαστε. Βάζουμε υγρή και ξηρή τροφή και εμφιαλωμένα νερά, για να τα περάσουν οι διασώστες από την πλευρά που είναι το βατό σημείο, που μπορούν να πάνε τα ζώα. Χθες, για παράδειγμα, καταφέραμε και βγάλαμε όσα βγάλαμε, αν είδατε την ανάρτησή μου, κάποια ζώα είναι φοβικά, δεν έρχονται, ένα σε μια σκεπή κάναμε ολόκληρη επιχείρηση να το κατεβάσουμε αλλά δεν τα καταφέραμε, στο τέλος του αφήσαμε φαγητό και νερό και στήσαμε μια πατέντα με ένα στρώμα για να μπορείο να κετέβει μόνο του,  άλλα τα βάλαμε στη βάρκα, γατιά και σκυλιά.  Το νερό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο, γιατί αν διψάσουν θα πιουν και πάει…

Με ένα κανό και μια βάρκα παλεύουμε, και κάποιοι άλλοι χωρικοί που έχουν κάποιες βάρκες πηγαίνουν στα μαντριά για να ταΐζουν τα δικά τους τα ζώα που είναι αποκλεισμένα.

-Τώρα εσείς χρειάζεστε κάποια βοήθεια κεντρικά;
- Κεντρικά, τι εννοείτε;
- Από το κράτος.
- Δεν ξέρω, πρώτη φορά το ακούω, κράτος για τα ζωα; (γελάει)

Ενδεχομένως το κράτος θα απευθυνθεί στους Δήμους, οι δήμοι δεν ξέρω τι κάνουν, ο δικός μας δεν έχει ασχοληθεί, και τι να κάνει να μου δώσει 10 τσουβάλια; Ασχολούνται με τους ανθρώπους. Και καλύτερα ίσως. Τι να τον κάνω εδώ τον υπάλληλο του δήμου να ’ρθει για να μου ’ρθει;

Μας έχει στείλει ο κόσμος χρήματα, αγοράζουμε τροφές, αυτά είναι για τις πρώτες ανάγκες τώρα. Μετά θα ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε τις ζημιές στο καταφύγιο, αυτό έρχεται δεύτερο. Αγοράσαμε δυο παλέτες τροφή, για το καταφύγιό μας και για όλα τα ζώα που βρίσκουμε στα χωριά, είτε είναι δεσποζόμενα είτε αδέσποτα. Τις προάλλες τον μισό Παλαμά τον είχαμε ταΐσει, 10 τσουβάλια κατέβασα εγώ από το αυτοκίνητο. Και γατάκια. Ό,τι βρίσκαμε.

Σωθήκανε και τώρα αυτά τα έρημα είναι χαμένα, αποπροσανατολισμένα… τουλάχιστον να έχουν λίγο φαγάκι.

Πόσοι είμαστε; Από εμάς δυο άτομα και όλοι οι εθελοντές από φιλοζωικούς που έρχονται από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, εκεί κάναμε ένα δίκτυο στον Παλαμά. Υπήρχε κάποιος που συντόνιζε, που ξέρει τις περιοχές, και έλεγε, εσύ θα πας από κει κι εγώ από εδώ, ό,τι βρίσκουμε που έχει ανάγκη το παίρνουμε, το μεταφέρουμε. Είναι μια εβδομάδα εδώ, οι εθελοντές, βοήθησαν τους ανθρώπους που πήγαν σε δομές, βοηθούν τα ζώα, τα πάντα, εντάξει κι αυτοί οι άνθρωποι πόσο να καθίσουν; Λογικό. Φεύγουνε. Αλλά αυτό που έχουν βοηθήσει, που έχουν δώσει το χρόνο τους, την ενέργειά τους, σε επικίνδυνες συνθήκες, δεν έχω λόγια για την προσφορά τους.

Το Dog Voice μπορεί να πήρες 40-50 σκυλιά από διάφορες περιοχές, από Παναμά… δυο φορτηγά, τα πήγαν στο Γαλάτσι, για περίθλαψη και υιοθεσίες. Όλα αυτά τα σκυλιά που βρέθηκαν σε διάφορες περιοχές υποσιτισμένα και ήταν σε ανάγκη. Ένα τσοπανόσκυλο δύσκολα πλησιάζεται, αναγκαστικά διάλεγαν αυτά που θα μπορούσαν να υιοθετηθούν.  Μέχρι χθες το βράδυ. Άλλα πήγαν στη Λάρισα, άλλα Καρδίτσα, Τρίκαλα, είναι πάρα πολλά τα ζώα.

Τι χρειαζόμαστε; Περισσότερες βάρκες για να μη χάνεται άλλος χρόνος ώστε να μοιράζονται οι επιχειρήσεις ταυτόχρονα. Και τη θετική σας ενέργεια να καταφέρουμε να σώσουμε όλα αυτά που παραμένουν εγκλωβισμένα. Τα ζώα έχουν ζήσει κι αυτά την απόλυτη φρίκη. Μας χρειάζονται!

Κουράγιο και δύναμη, Καρδίτσα shelter Dog ♥

Για όποιον ενδιαφέρεται και μπορεί να συμβάλει οικονομικά για την αποκατάσταση των ζημιών στο καταφύγιο
Paypal: filokardi91@yahoo.com
Alpha bank: Gr:3001403200320002101287996
Φιλοζωικός Όμιλος Καρδίτσας

Credit: Οι φωτογραφίες είναι από το fb του Καρδίτσα Shelter Dog