Τα έθιμα του τόπου μας: Γίνεται Πάσχα χωρίς ακρωτηριασμούς;

Δεν είμαι άνθρωπος των παραδόσεων και των εθίμων αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι γενικώς τα απορρίπτω ή τα εχθρεύομαι. Κάθε άλλο. Υπάρχουν όμως κάποια έθιμα τα οποία δεν καταλαβαίνω καθόλου. Όπως αυτό του ακρωτηριασμού και του εμπρησμού (ή ακόμα και της θυσίας) παιδιών κατά τη διάρκεια της Αναστάσεως. Προφανώς αυτή την αδυναμία κατανόησης της παράδοσής μας την αισθάνομαι ως δική μου αδυναμία και είμαι σίγουρος ότι οι συμπολίτες που γιορτάζουν την Ανάσταση με τα παιδιά τους εν μέσω ρίψης πολεμοφοδίων κάτι περισσοτερο από μένα θα ξέρουν (ο λόγος που αναφέρομαι στα παιδιά είναι ότι τα θεωρώ εξ ορισμού ανίκανα να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Το ίδιο ακατανόητοι μου φαίνονται οι ακρωτηριασμοί, οι εμπρησμοί και οι θυσίες των ενηλίκων, αλλά τουλάχιστον εκείνοι έχουν τη δυνατότητα να απέχουν από το τελετουργικό, δυνατότητα που δεν έχει, ας πούμε, ένα εξάχρονο παιδάκι που η οικογένειά του θέλει σώνει και καλά να συμμετάσχει στην κορύφωση αυτού που ονομάζουμε Πάσχα των Ελλήνων.)

Εφόσον οι ακρωτηριασμοί και οι τραυματισμοί (ενίοτε θανάσιμοι) συμβαίνουν κάθε χρόνο και καμία διάθεση να περιοριστεί η χρήση εκρηκτικών δεν παρατηρείται, σκέφτομαι ότι μάλλον πρόκειται για μέρος της παράδοσής μας τόσο σημαντικό όπως ας πούμε το σούβλισμα του αρνιού ή το τσούγκρισμα των αυγών. Ή όπως η συνήθεια των δημοσιογράφων των δελτίων ειδήσεων οι οποίοι κάθε χρόνο περιγράφουν με θαυμασμό τις «φαντασμαγορικές», «εντυπωσιακές» και «λαμπερές» εκρήξεις και αμέσως μετά κάνουν τους θλιμμένους που οι εκρήξεις αυτές (τις οποίες οι ίδιοι έχουν αποθεώσει) στοιχίζουν ανθρώπινα μέλη και ζωές. Προσωπικά βρίσκω φοβερά υποκριτικό κάποιος π.χ. να διαφημίζει ναρκωτικά και μετά να παριστάνει τον θλιμμένο από τις συνέπειες της χρήσης τους αλλά, όπως είπα στην αρχή, δεν είμαι άνθρωπος των παραδόσεων και μάλλον κάτι δεν καταλαβαίνω.

Από την άλλη δεν καταλαβαίνω ούτε την ενόχληση για το έθιμο της ρίψης των μολότοφ στη Λαγουμιτζή στον Νέο τον Κόσμο. Θέλω να πω ότι αφού σε όλη την Ελλάδα επιτρέπονται τα επικίνδυνα εκρηκτικά θα ήταν μάλλον άδικο να απαγορεύονται μόνο στην Εκκλησία των Θεοσεβούμενων Αναρχικών. Το ότι το έθιμο είναι μόλις 12 ετών δεν μου λέει επίσης τίποτα για την αξία του. Όλα τα έθιμα από κάπου ξεκινούν προκειμένου μετά από μερικές δεκαετίες να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και θαυμασμό. Είμαι βέβαιος πως στα ρεπορτάζ για την Ανάσταση του 2043 η ρίψη των μολότοφ στον Νέο τον Κόσμο θα έχει βρει τη θέση της δίπλα στον ρουκετοπόλεμο στον Βροντάδο και οι δημοσιογράφοι θα μιλούν και γι' αυτή με τον θαυμασμό που αξίζουν τα έθιμα του λαού μας.

Τέλος, να πω ότι δεν καταλαβαίνω τι θα γίνει σε περίπτωση που σε κάποια Ανάσταση και παρά την εκτεταμένη χρήση εκρηκτικών δεν έχουμε ούτε έναν ακρωτηριασμό ή κάποιον άλλο σοβαρό τραυματισμό παιδιού. Υπάρχει άραγε πρόβλεψη; Θα ακρωτηριάσουμε κάποια παιδιά μετά από κλήρωση ή θα συνεχίσουμε σα να μη συνέβη τίποτα ελπίζοντας ότι αυτή η απουσία προσφοράς σε αίμα δεν θα εξαγριώσει τον θεό των Ελλήνων; Και τι σόι Ελλήνων Πάσχα θα είναι αυτό χωρίς παιδάκια να χαροπαλεύουν; Και μπράβο μας;