Κατερίνα Ιωαννίδου: Η εθελόντρια δασοπυροσβέστης μιλά για τις δύσκολες στιγμές στο πύρινο μέτωπο και τις φωτογραφίες της που έχουν γίνει viral.
Οι φωτογραφίες με την Κατερίνα Ιωαννίδου στοπύρινο μέτωπο στις Αφίδνες έγιναν viral πριν από λίγες ημέρες. Χρήστες του διαδικτύου έσπευσαν να συγχαρούν και να θαυμάσουν την εθελόντρια δασοπυροσβέστη που έτρεξε στην επιχείρηση για την κατάσβεση των πυρκαγιών που μαίνονταν στην Αττική. Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που είδαμε το μαυρισμένο από τους καπνούς πρόσωπό της να απαθανατίζεται σε κάποιο φωτογραφικό καρέ. Για αυτές τις φωτογραφίες μίλησε στην ΕΡΤ.
H κ. Ιωαννίδου μίλησε στο «Πρώτο Πρόγραμμα» της ΕΡΤ και τον Θάνο Σιαφάκα για τις δύσκολες στιγμές στις φωτιές, αλλά και τα λόγια θαυμασμού που έχει εισπράξει τα τελευταία 24ωρα. «Επειδή ειπώθηκε πολλές φορές ότι ψάχνω τα φώτα της δημοσιότητας, χαίρομαι που έχει γίνει όλο αυτό γιατί δείχνουμε στον κόσμο, ο κάθε ένας από εμάς που έχει εστιάσει ο φακός επάνω του, ότι πρέπει όλοι μας να είμαστε εκεί και να γινόμαστε πρότυπα για τον επόμενο».
Κατερίνα Ιωαννίδου: Ξεκινήσαμε για τη διάσωση ζώων και μας έκλεισε η φωτιά
Η Κατερίνα Ιωαννίδου περιέγραψε τις συντονισμένες προσπάθειες που κατέβαλε με την ομάδα της, τις προηγούμενες ημέρες στην ΒΑ Αττική. «Εγώ είχα την δική μου ομάδα με ένα αυτοκίνητο, μέσω facebook καλέσαμε και άλλους εθελοντές και ξεκινήσαμε με ένα φορτηγό 3 τόνων για την διάσωση ζώων προκειμένου να τα οδηγήσουμε σε ασφαλείς τοποθεσίες. Πηγαίνοντας να βγάλουμε κάποια ζώα από ένα καταφύγιο στην περιοχή της Αυλώνας όπου κατευθυνόταν το μέτωπο, μας έκλεισε η φωτιά. Αναγκαστικά, επειδή κάποιοι εθελοντές ήταν υπ’ ευθύνη μου και δεν είχαν εμπειρία με τις φωτιές, δεν μπόρεσα να πάρω το ρίσκο και γυρίσαμε πίσω. Έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι υπάρχουν κίνδυνοι που δεν μπορώ να τους προβλέψω και επειδή είδα τον θάνατο κατάματα πέρσι στην Ανάβυσσο, πλέον ναι, φοβάμαι, αλλά ο φόβος δεν υπερισχύει του πείσματός μου».
Στην περίπτωση της φωτιάς στην Ανάβυσσο, η κ. Ιωαννίδου ήταν εποχική εργαζόμενη στην Πολιτική Προστασία του Δήμου Σαρωνικού. «Έλαβαν σήμα από το Κέντρο Αθηνών για φωτιά και όπως ήταν καθήκον μας πήγαμε. Η φωτιά πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις πάρα πολύ γρήγορα, γιατί εκείνη την ημέρα έπνεαν άνεμοι εντάσεως 8-9 μποφόρ και τα δύο πληρώματα που πήγαμε μαζί κινδυνέψαμε γιατί εγκλωβιστήκαμε μέσα στη φωτιά. Πήρα τους γονείς μου και τους αποχαιρετούσα γιατί δεν είχαμε διέξοδο και απλά περιμέναμε μία θεϊκή παρέμβαση. Εκείνη την στιγμή ειπώθηκε μια κουβέντα από τον οδηγό μας, ότι δεν μπορούμε να βάλουμε μπροστά το αυτοκίνητο, να πάρουμε τον δρόμο στα τυφλά και να περάσουμε μέσα από τις φλόγες γιατί μπορεί να πέσουμε σε κάποιον γκρεμό. Την ίδια ώρα είχα σε ανοιχτή ακρόαση τον μπαμπά μου για να τον αποχαιρετήσω και είπα στον οδηγό «καλύτερα στον γκρεμό να πάω μια και έξω παρά να καώ ζωντανή, αυτό δεν θα το αντέξω. Ήταν από τις πιο κρίσιμες καμπές της ζωής μου. Με την συναίνεση του οδηγού και του πληρώματος πατήσαμε γκάζι, πήγαμε ευθεία το τιμόνι και βγήκαμε από την φωτιά. Είπαμε όλοι μας, ό,τι γίνει. Ήδη η καμπίνα του αυτοκινήτου είχε αναπτύξει απίστευτες θερμοκρασίας γιατί οι φωτιές έγλυφαν το εξωτερικό του, οι εστίες γύρω γύρω βρίσκονταν στο μισό μέτρο. Έχω μεγάλη ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο του οδηγού που μας έβγαλε ασφαλείς και του χρωστάω την ζωή μου». ΄
«Είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εμένα όταν σώζονται άνθρωποι, ζώα, σαν κάποιος να κάνει μια μικρή μπάλα όλο τον κόσμο να τον δίνει στα χέρια μου και λες «κρατάω τον κόσμο στα χέρια μου», είπε σε άλλο σημείο της συνέντευξης η Κατερίνα Ιωαννίδου και πρόσθεσε: «Θα αγκαλιάσω τους ανθρώπους, τα ζώα, πολλά από τα οποία έχω υιοθετήσει κιόλας, έχει κρατήσει επαφές με κόσμο από τις φωτιές που έχει βρεθεί να επιχειρήσει».
Η ίδια παραδέχθηκε ότι έχει βρεθεί αντιμέτωπη με το δίλημμα ποιον να σώσει. «Έχει υπάρξει περίπτωση που είχα έναν άνθρωπο που είχε μπλεχτεί το παπούτσι του σε ένα σίδερο της πόρτας, δεν μπορούσε να βγει και η φωτιά ήταν ακριβώς πίσω από το σπίτι του και από την άλλη είχα 4 ζώα που ήταν αλυσοδεμένα σαν να ήταν βαπόρια και ήδη είχαν καψαλιστεί οι γούνες τους. Είχα την τύχη να μην είμαι μόνη και πάντα έχω την τύχη να μην είμαι μόνη. Σώθηκαν όλοι. Θέλω να παροτρύνω τον κόσμο σε τέτοιες περιπτώσεις, γιατί δυστυχώς θα ξαναέρθουν, όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε στην διάσωση της χώρας μας. Και εφόσον δεν το κάνει εκείνος που πρέπει, θέλω εγώ να ζητήσω ένα τεράστιο, τεράστιο συγνώμη».
Υποθέτω ότι μια στο τόσο πρέπει και οι αρμόδιες διωκτικές αρχές να προσποιούνται αποτελεσματικότητα ώστε να μπορούν να συνεχίζουν να είναι αναποτελεσματικές χωρίς άγχος
