Η βρωμιά, η δυσωδία και η εγκατάλειψη κυριαρχούν στον λόφο του Φιλοπάππου.
«Στου Φιλοπάππου στου Φιλοπάππου είναι η αγάπη μας κρυμμένη κάπου» έλεγε ένα παλιό τραγουδάκι. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και μπορεί να χάσεις τη ζωή σου σε ληστεία, αν πας εκεί μια βόλτα με το κορίτσι σου μια καλοκαιρινή βραδιά.
Μετά το τραγικό περιστατικό του καλοκαιριού του 2018 η κατάσταση από άποψη ασφάλειας έχει βελτιωθεί και γίνονται συχνά αστυνομικές περιπολίες. Συχνές επισκέψεις κάνει και η δημοτική αστυνομία. Όμως μόνο μια πολύ μικρή διαδρομή είναι φωτισμένη το βράδυ.
Ο λόφος του Φιλοπάππου είναι μαζί πάρκο πλούσιο σε πράσινο και αρχαιολογικός χώρος στο κέντρο της πόλης. Αυτός ο μοναδικός συνδυασμός θα έπρεπε να τον είχε αναδείξει σε χώρο με αυξημένη φροντίδα από την πλευρά των δημόσιων φορέων.
Όμως στου Φιλοπάππου υπάρχουν οι πιο άθλιες τουαλέτες της Αθήνας. Σκουριασμένες πόρτες, ξεφτισμένες οροφές, παρατημένα αντικείμενα, βρώμα και δυσωδία που θυμίζουν εποχές μεγάλης μιζέριας. Μια εσωτερική πόρτα παραμένει κλεισμένη με ένα μεταλλικό κολονάκι από αυτά που μπαίνουν στα πεζοδρόμια για να εμποδίζουν τη στάθμευση. Όλα αυτά σε ένα από τα πιο επισκέψιμα από τουρίστες σημεία της Αθήνας.
Υπεύθυνος για τη φροντίδα είναι ο Δήμος Αθηναίων. Τελευταία οι μεταλλικές πόρτες βάφτηκαν πρόχειρα και αλλάχτηκε μια λάμπα που ήταν για μήνες καμένη. Στην ουσία όμως δεν άλλαξε τίποτε. Η βρωμιά, η δυσωδία και η εγκατάλειψη κυριαρχούν.
Τον λόφο του Φιλοπάππου επισκέπτονται πολλοί ιδιοκτήτες σκυλιών με τα κατοικίδιά τους. Τα σκυλιά επιτρέπονται στον χώρο, αλλά, όπως γράφει και η πινακίδα στην κεντρική είσοδο, θα πρέπει να είναι δεμένα. Κάποιοι εκ των ιδιοκτητών αφήνουν τα σκυλιά να κυκλοφορούν ελεύθερα.
Συχνά τα σκυλιά τρέχουν γαβγίζοντας απειλητικά προς περιπατητές, ενώ τελευταία υπήρξε και δάγκωμα επισκέπτη από σκυλί που ο ιδιοκτήτης του είχε αφήσει ελεύθερο. Υπάρχει τρόπος και οι φιλόζωοι να κάνουν τη βόλτα τους με τα ζώα τους και οι επισκέπτες να αισθάνονται ασφαλείς. Αρκεί να τηρηθεί η υποχρέωση τα σκυλιά να είναι δεμένα.
Στην είσοδο του λόφου υπάρχει φυλάκιο με δύο υπαλλήλους του Υπουργείου Πολιτισμού Οι φύλακες που αφήνουν τους ιδιοκτήτες με τα ελεύθερα σκυλιά να μπαίνουν ανενόχλητοι, χωρίς να κάνουν την παραμικρή σύσταση, έχουν ευθύνη. Οι δημοτικοί αστυνομικοί δεν κατεβαίνουν από τα αυτοκίνητά τους, παρά μόνο για να απολαύσουν τον καφέ τους, και δεν ασχολούνται με τέτοια ασήμαντα ζητήματα.
Έτσι, με την ανοχή και την αδιαφορία των δημόσιων φορέων ένας πανέμορφος δημόσιος χώρος καταλαμβάνεται από κάποιους που δεν τηρούν τους κανόνες και οι υπόλοιποι κάτοικοι και επισκέπτες διώχνονται.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο λόφο του Φιλοπάππου. Λίγο πιο πέρα στον πεζόδρομο της οδού Αδριανού, κοντά στη στοά του Ατάλου τα σαββατοκύριακα τα καταστήματα καταλαμβάνουν με τραπέζια και καθίσματα τα τρία τέταρτα του πεζόδρομου και η κυκλοφορία των πεζών είναι σχεδόν αδύνατη. Εδώ η ευθύνη είναι αποκλειστικά του Δήμου.
Αν ο Δήμος έχει δώσει άδεια να αναπτυχθούν τόσα τραπέζια, αυτό σημαίνει ότι δεν υπολογίζει τους πεζούς. Αν κάποιοι καταστηματάρχες βγάζουν πιο πολλά τραπέζια από όσα επιτρέπονται, πάλι υπεύθυνος είναι ο Δήμος που επιτρέπει να καταλαμβάνεται δωρεάν ο δημόσιος χώρος.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έγινε μια μεγάλη επένδυση (από εθνικούς και κοινωνικούς πόρους) με την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων, η οποία άλλαξε την πόλη της Αθήνας. Η αλλαγή αυτή πρόσφερε άμεσα μια καλύτερη ποιότητα ζωής για τους κατοίκους και βοήθησε την τουριστική έκρηξη που ήρθε μια δεκαετία μετά.
Όσα περιγράφηκαν παραπάνω δείχνουν ότι η διαχείριση των δημόσιων αγαθών στη σημερινή Αθήνα είναι προβληματική. Για να γίνουν οι δημόσιοι χώροι ελκυστικοί για τους κατοίκους και τους επισκέπτες χρειάζονται συγκρούσεις με νοοτροπίες και συμφέροντα που είτε ιδιοποιούνται αυτό που ανήκει σε όλους, είτε το απαξιώνουν εγκαταλείποντάς το στην αθλιότητα.
Για να μην καταντήσουμε όπως λέει ένα άλλο τραγούδι «Πάμε κάπου πάμε κάπου/ μη με πας στου Φιλοπάππου...»
7°
