Διαζύγιο των γονέων και απόφαση δικαστηρίου να δοθεί η επιμέλεια των ανηλίκων στον πατέρα
Η απόφαση που συνήθως λαμβάνουν τα δικαστήρια είναι να δίνουν την επιμέλεια στην μητέρα. Αυτό, διότι έχει κριθεί ότι όσο μικρότερο είναι το παιδί, τόσο πιο πολύ έχει την ανάγκη της μητέρας του για την ανατροφή και την ανάπτυξή του. Ωστόσο, με το κίνημα των διαζευγμένων πατεράδων στον δυτικό κόσμο να αναπτύσσει έντονη πλέον δραστηριότητα, τα δικαστήρια αρχίζουν δειλά δειλά να αποφασίζουν να αναθέτουν την επιμέλεια του ανηλίκου στον πατέρα, εφόσον αυτό το επιβάλλει το συμφέρον του παιδιού.
Στο πνεύμα αυτό, στην υπ’ αριθ. 1064/2018 απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, σε διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, έκρινε δύο αντίθετες αιτήσεις των δύο πρώην συζύγων, έκαστος των οποίων ζητούσε να έχει αυτός την επιμέλεια των δύο ανηλίκων τέκνων τους. Οι διάδικοι είχαν τελέσει γάμο τον Δεκέμβριο του 2008, κατά την διάρκεια του οποίου απέκτησαν δύο τέκνα. Ακολούθως συνέβησαν διάφορα περιστατικά και οι σύζυγοι αποφάσισαν να χωρίσουν. Από τις ενδείξεις πιθανολογήθηκε ότι η μητέρα θα ασχολούταν προσωπικά και συστηματικά με την ανατροφή, επίβλεψη και μόρφωση των ανηλίκων παιδιών της και ότι θα τα περιέβαλε με αγάπη και στοργή καθώς επίσης και ότι θα ενδιαφερόταν για την ηθική και πνευματική ανάπτυξή τους. Επίσης, ότι παρακολουθούσε την πρόοδο τους στο σχολείο τους και επεδείκνυε τη μητρική στοργή που έχουν ανάγκη τα ανήλικα. Βεβαίως, η μητέρα δημιούργησε δεσμό με άλλον άνδρα, διαζευγμένο με ανήλικη κόρη οκτώ ετών και επρόκειτο να συζήσει με τα δύο ανήλικα παιδιά της, εφόσον της ενετίθετο η επιμέλεια αυτών, μαζί με τον άνδρα αυτόν και την ανήλικη κόρη του.
Το Δικαστήριο αναφέρει στην απόφασή του: «Έτσι τα ανήλικα σε περίπτωση που θα ζήσουν µε την μητέρα τους, θα πρέπει να συµβιώσουν µε τον πατριό τους, γεγονός που δυνατόν να διαταράξει τον ψυχισµό του ανηλίκου και να έχει ως αποτέλεσµα, λόγω της ιδιοσυστασίας του χαρακτήρα του, μεταγενέστερες δυσμενείς εκδηλώσεις. Ο αιτών (πατέρας) έχει σοβαρή οικονομική επιφάνεια, ασχολείται σε μια µεγάλη εταιρεία και έχει τη δυνατότητα να αφιερώσει ικανοποιητικό χρόνο στα παιδιά. Επιπλέον, η αλλαγή κατοικίας των ανηλίκων, η κατ' ανάγκη συμβίωση στο μητρικό σπίτι µε τον πατριό και την αμφιθαλή, μεγαλύτερη, αδελφή τους δηλαδή πρόσωπα ξένα προς το περιβάλλον στο οποίο µέχρι τώρα ζουν θα καταπονήσει και θα επιβαρύνει ψυχολογικά τον ανήλικο. Ενόψει των ανωτέρω και µε γνώμονα το αληθινό συμφέρον των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων, το Δικαστήριο κρίνει, ότι παρά το ότι η καθ' ης (μητέρα) δεν παραμέλησε τα καθήκοντά της έναντι αυτών, η άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων, πρέπει να ανατεθεί προσωρινά στον αιτούντα πατέρα τους».
13°
