Ενωμένη Ευρώπη: Φτάνουμε στο τέλος του οράματός της; Που βρίσκεται σήμερα η ήπειρος μπροστά στο φάσμα μιας πολεμικής σύρραξης;
Η δήλωση του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων της Γαλλίας ήταν ξεκάθαρη: «Η Ευρώπη είτε θα αποκτήσει σκληρή ισχύ είτε θα βρεθεί να την κυνηγούν σαν άγριο ζώο». Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι είναι φυσικό να κάνει τέτοιου είδους δήλωση ένας στρατοκράτης που βλέπει την παγκόσμια πολεμική ατμόσφαιρα σαν βούτυρο στο ψωμί της καριέρας του. Ωστόσο, ήρθε ταυτόχρονα σχεδόν το «εσωτερικόέγγραφο» του γαλλικού υπουργείου Υγείας που ζητά «διακριτικά» από τα νοσοκομεία της χώρας να προετοιμαστούν έως τον Μάρτη του 2026 «για μια μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση στην Ευρώπη». Ανάλογος συναγερμός θα πρέπει να έχει να σημάνει στη Γαλλία από τα χρόνια της αλήστου μνήμης «Γραμμής Μαζινό».
Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν; Η Ευρώπη προετοιμάζεται για ένα νέο «μεγάλο» πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη; Αυτή την πιθανότητα φαίνεται ότι ζύγισαν σοβαρά ο Γερμανός Καγκελάριος και ο Γάλλος Πρόεδρος στην πρόσφατη συνάντησή τους, κατά την οποία ανακοίνωσαν νέο «πρόγραμμα έγκαιρης προειδοποίησης πυραύλων». Να θυμίσουμε ότι στη συνάντηση Μακρόν-Στάρμερ, τον περασμένο Ιούλιο, οι δύο ηγέτες είχαν δηλώσει την ετοιμότητά τους να συντονίσουν τα μέσα πυρηνικής αποτροπής που διαθέτουν. Δηλώσεις και συμφωνίες πρωτοφανείςγια ηγέτες της «Γηραιάς Ηπείρου»,η οποία είχε εναποθέσει επί δεκαετίες τις έγνοιες για την ασφάλειά της στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Τα τύμπανα του πολέμου έχουν ηχήσει στην Ευρώπη με την έναρξη της παράνομης εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, ως συνέχεια των επεκτατικών του σχεδίων που μπήκαν σε εφαρμογή, πριν από χρόνια, με τον πόλεμο - και τη συνθηκολόγηση - της Γεωργίας και την εισβολή - και προσάρτηση - της Κριμαίας. Απλώς, με την επιστροφή του Ντόναλτ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, οι ευρωπαίοι συνειδητοποίησαν ότι η υπεράσπιση των συνόρων τους είναι πλέον αποκλειστικά δική τους υπόθεση. Ο Αμερικανός Πρόεδρος όχι μόνο δεν ενοχλείται από τη διεθνή αναθεωρητική επιθετικότητα που στοχεύει στην αλλαγή των χαραγμένων συνόρων, αλλά δεν παραλείπει να μιλάει ανοιχτά και για τα δικά του παράλογα επεκτατικά σχέδια.
Η αναθεωρητική όρεξη ορισμένων ηγετών δεν άνοιξε τυχαία τις τελευταίες δεκαετίες. Η δυναμική εμφάνιση νέων πρωταγωνιστών στη παγκόσμια σκακιέρα μετέβαλε σταδιακά τις μεταπολεμικές ζώνες επιρροής και άλλαξε τις γεωπολιτικές ισορροπίες. Αυτές τις αλλαγές επισφράγισε με το χειρότερο τρόπο, για τις δυνάμεις της δυτικής συμμαχίας, το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών. Ο Πούτιν έχει πλέον λυμένα τα χέρια του στην Ουκρανία, με την Ευρώπη να είναι ανίσχυρη να ανακόψει τις νεο-σοβιετικές του φαντασιώσεις. Νετανιάχου και Χαμάς, συνεχίζουν να διαπράττουν έγκλημα διαρκείας σε βάρος χιλιάδων αθώων Παλαιστινίων και Ισραηλινών αμάχων με την ενθάρρυνση του Τραμπ και την παθητική στάση της διεθνούς κοινότητας. Η λύση των δύο κρατών έχει αποκλειστεί κι από τις δύο πλευρές.
Η «ΕνωμένηΕυρώπη» βρίσκεται σήμερα, αιφνιδιασμένη και ανέτοιμη, μπροστά στο φάσμα μιας πολεμικής σύρραξης στα ανατολικά της σύνορα, έχοντας αποτύχει να συγκροτήσει μια ενιαία και αυτοδύναμη ομοσπονδιακή οντότητα. Όπως είπε ο Μάριο Ντράγκι, «η Ευρώπη, με τα 450 εκ. των καταναλωτών της, πίστευε ότι το οικονομικό της βάρος θα της προσέδιδε γεωπολιτική ισχύ και επιρροήστις διεθνείς εμπορικέςσχέσεις». Ωστόσο, αντί να ακολουθήσει μια σταθερή και συντεταγμένη πορεία προς την ολοκλήρωση, η Ευρώπη χάθηκε μέσα στις γραφειοκρατικές διαδικασίες λήψης των αποφάσεων, τις διαφωνίες και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των χωρών-μελών. Η συνεχιζόμενη ενίσχυση την ακροδεξιών και λαϊκίστικων δυνάμεων στο εσωτερικό της απειλούν να ενταφιάσουν οριστικά το ευρωπαϊκό όραμα.
