Ένα νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα Ελευθερίας: Η «Churchill Line» υπαρξιακή ευρωπαϊκή ανάγκη

1. Αν αυτό είναι η Ευρώπη…

Το μέλλον που προσπαθεί 3,5 χρόνια να αποφύγει η Ευρώπη είναι ήδη ορατό κι εκείνη δεν έκανε τίποτε ουσιαστικό για να προετοιμαστεί. Δεν χρειάζεται να έχεις την οξυδέρκεια ενός Μάριο Ντράγκι ή τη σοφία του Ουίνστον Τσώρτσιλ για να το δεις: το μέλλον αφορά την ίδια την ύπαρξη της Ευρώπης (όχι μόνο τη μαχόμενη Ουκρανία). Η Ουκρανία ίσως δεν έχει συμμορφωθεί με την οδηγία για την υποχρεωτική ένωση των καπακιών στα πλαστικά μπουκάλια, ώστε να πληροί τις προϋποθέσεις ένταξης στην ΕΕ. Η απάντηση των Βρυξελλών στον Πούτιν αλλά και στον Τραμπ πρέπει να είναι η ένταξη «εδώ και τώρα» της Ουκρανίας στην ΕΕ, με fast track διαδικασίες. Διότι η Ουκρανία μάχεται για την Ευρώπη, για την ελευθερία και τη δημοκρατία σε όλη τη γηραιά ήπειρο. Η Ουκρανία είναι η ψυχή και η καρδιά της Ευρώπης. Αν ηττηθεί η Ουκρανία θα έχει ηττηθεί η Ευρώπη, η Δύση, η ελευθερία, η δημοκρατία. Και «η ψευδαίσθηση ότι η οικονομική διάσταση από μόνη της εξασφαλίζει οποιαδήποτε μορφή γεωπολιτικής ισχύος», όπως είπε ο Μάριο Ντράγκι, όχι μόνο θα διαλυθεί, αλλά θα διαπιστώσουν σύντομα και τη ραγδαία συρρίκνωση της οικονομικής ισχύος. Ούτε η αχαρακτήριστη εκ μέρους του Τραμπ αντιμετώπιση της Ευρώπης και όλης της Δύσης τους χάλασε τον quiet sleep: συνεχίζουν να κινούνται με τους γραφειοκρατικούς ρυθμούς των Βρυξελλών.

Στις έκτακτες περιστάσεις όμως απαιτείται έκτακτη αντιμετώπιση. Μια μετριότητα Αντόνιο Κόστα, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τη στιγμή που χρειαζόμαστε έναν πανευρωπαϊκού/διεθνούς κύρους έμπειρο ηγέτη, που είναι εδώ, αλλά δεν τον καλούμε. Ο πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν παραιτήθηκε τον Μάιο 1940 και σχηματίστηκε κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Ουίνστον Τσώρτσιλ περιλαμβανομένου και του αντιπάλου του Κλέμεντ Άττλι. Οι μετριότητες της ΕΕ δεν καλούν λ.χ. τον Μάριο Ντράγκι να ηγηθεί, αφού οι πολιτικοί τύπου Κόστα εξασφαλίζουν την ψευδαίσθηση της διαρκούς ειρήνης και τον quiet sleep, ενώ οι ευρωδίαιτες ΜΚΟ θα συνεχίσουν να μας διδάσκουν τις ανθρώπινες αξίες. Δεν διανοούνται να εκφράσουν, με πράξεις ένα «Whatever it takes» προς τον δικτάτορα του Κρεμλίνου. Δεν διανοούνται να χρησιμοποιήσουν τα δεσμευμένα στην Ευρώπη 300 δισ. κρατικών περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της Ουκρανίας και εν συνεχεία για την ανοικοδόμησή της. Δεν διανοήθηκαν να επιβάλουν τις κυρώσεις με τρόπο που θα στραγγάλιζαν την ετοιμόρροπη ρωσική οικονομία, αλλά ανέχθηκαν τη συστηματική παραβίαση και ακύρωσή τους μέσω Τουρκίας! Δεν διανοούνται να συγκροτήσουν ένα έκτακτο νέο όργανο, ένα Πανευρωπαϊκό Πολεμικό Συμβούλιο (ή αν το προτιμούν Αμυντικό), στο οποίο να μετέχει οπωσδήποτε η Μεγάλη Βρετανία.

Oι ευρωπαϊκές χώρες oφείλουν τώρα να «χτίσουν» ένα Σιδηρούν (και Ηλεκτρονικό/Δορυφορικό) Παραπέτασμα, θωρακίζοντας τα ευρωπαϊκά σύνορα με τη Ρωσία, το οποίο θα μπορούσε να ονομαστεί «Γραμμή Τσώρτσιλ» (Churchill Line) προς τιμήν του πραγματικού πατέρα της ενωμένης Ευρώπης, καθώς παραπέμπει και στην περίφημη ομιλία του για το Iron Curtain το 1946. Τότε ήταν το Σοβιετικό Σιδηρούν Παραπέτασμα, το οποίο, όπως ανέφερε ο Τσώρτσιλ, εκτεινόταν από το Στετίνο της Βαλτικής έως την Τεργέστη στην Αδριατική και πίσω από αυτή τη γραμμή βρίσκονταν οι πρωτεύουσες όλων των παλαιών κρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης: Βαρσοβία, Βερολίνο, Πράγα, Βιέννη, Βουδαπέστη, Βελιγράδι, Βουκουρέστι και Σόφια, εξαιρουμένης της Αθήνας. Τώρα είναι οι ελεύθερες χώρες της Σκανδιναβίας και της Βαλτικής έως τη Βουλγαρία που πρέπει να υψώσουν το νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα, της Ελευθερίας όμως: Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία, Εσθονία, Λεττονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ουκρανία, Μολδαβία, Ρουμανία, Βουλγαρία. Το Σιδηρούν Παραπέτασμα της Ελευθερίας, η «Γραμμή Τσώρτσιλ», πρέπει να εκτείνεται από τη Φινλανδική Λαπωνία στην Αρκτική έως το Μπουργκάς και τα βουλγαροτουρκικά σύνορα, και καλό θα ήταν να βαίνει προς ολοκλήρωση το 2026, ογδόντα χρόνια μετά το Σοβιετικό. Σ’ αυτό το Σιδηρούν (και Ηλεκτρονικό/Δορυφορικό) Παραπέτασμα πρέπει να συμβάλει όλη η Ευρώπη και η Μ. Βρετανία, όχι μόνον οι χώρες της Βαλτικής, που μέχρι στιγμής δημιουργούν φράχτες και διάφορα οχυρωματικά έργα.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν σε συνάντηση με τον Πούτιν στο Κρεμλίνο, 7 Φεβρουαρίου 2022, για συνομιλίες σχετικά με την «ουκρανική κρίση» όπως χαρακτηριζόταν η ρωσική επιθετικότητα εναντίον της Ουκρανίας. Το προτελευταίο τεστ του Πούτιν πριν την εισβολή. © Kremlin Press Office/Anadolu Agency via Getty Images

Μια αναγκαία παρέκβαση: ο Μακρόν κάθισε στο μακρύ τραπέζι του χασάπη Πούτιν στις 7 Φεβρουαρίου 2022 για να συζητήσει για το Ουκρανικό. Εν συνεχεία κάθισε στο ίδιο τραπέζι στις 15 Φεβρουαρίου 2022 ο καγκελάριος Σολτς. Δεν έχει νόημα να αναλύσουμε εδώ ποιοι και πώς εξέθρεψαν τον Χίτλερ/Στάλιν του 21ου αιώνα. Αρκούμαστε μόνο στην παρατήρηση ότι η Ευρώπη θα ήταν διαφορετική αν δεν είχε κάνει τα πάντα για την εξάρτηση της Γερμανίας και συνακόλουθα των εταίρων της η μοιραία καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ (2005-2021). Ούτε θα συνέβαινε ό,τι συνέβη στην Ουκρανία από το 2008 και μετά χωρίς αυτήν, όταν η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ και ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί μπλόκαραν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Πόσο δίκιο είχε ο μεγάλος καγκελάριος Κολ όταν απηύθυνε στη Μέρκελ την κατηγορία «Die macht mir mein Europa kaputt» (Αυτή καταστρέφει την Ευρώπη μου). Αφού, λοιπόν, ο τύραννος του Κρεμλίνου έκανε τα τελευταία τεστ με αυτούς τους δυο ασήμαντους ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών της ΕΕ, Μακρόν και Σολτς, διαπίστωσε ότι μπορεί απρόσκοπτα να εισβάλει στην Ουκρανία, πράγμα που έπραξε στις 24 Φεβρουαρίου. Δεν υπολόγισε βέβαια την ηρωική απάντηση του προέδρου Ζελένσκι και τη σφοδρή αντίδραση της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ, για να ακολουθήσουν και οι χώρες της ΕΕ, πλην της Ουγγαρίας.

Αν θέλουν ευρωπαϊκό στρατό, υπάρχει ο πυρήνας του έτοιμος: είναι ο ηρωικός και εμπειρότατος ουκρανικός στρατός

Σχετικό Άρθρο

Κοσμος Φτάνει στο τέλος του το όραμα της «Ενωμένης Ευρώπης»;

Γιάννης Μεϊμάρογλου 31.08.2025, 10:19

Διανοούνται όμως μετά από 3,5 χρόνια πολέμου και διακίνησης ρωσικού πετρελαίου μέσω Τουρκίας, σε μια ακόμη επίδειξη αδυναμίας, να βάλουν τον οικοδεσπότη των τρομοκρατών της Χαμάς, Ερντογάν, και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους να φυλάνε τα σύνορα της Ευρώπης, να παριστάνουν τους εγγυητές της ασφάλειας! («Η κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να κάτσει στη γωνιά της και να φορέσει τη μαντίλα της»…). Η Τουρκία του Ερντογάν είναι το πρόβλημα, όχι η λύση. Αν θέλουν ευρωπαϊκό στρατό, υπάρχει ο πυρήνας του έτοιμος: είναι ο ηρωικός και εμπειρότατος ουκρανικός στρατός. Βασικός αρμός της αρχιτεκτονικής ασφαλείας της Ευρώπης είναι αυτός ο στρατός και η καρδιά της πολεμικής βιομηχανίας της είναι η Ουκρανία. Αντί της συνεργασίας με την ημιδικτατορία του Ερντογάν, αντί των τουρκικών drones, οι χώρες της ΕΕ οφείλουν να αναπτύξουν συνεργασία με την εντυπωσιακά προηγμένη πολεμική βιομηχανία της Ουκρανίας, η οποία επιδιώκει να μοιραστεί τη δική της πρωτοπόρα τεχνολογία στα drones με τους Ευρωπαίους συμμάχους της. Όσο για τους δειλούς, μπορούν να έχουν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας, εκεί πίσω από τη Γραμμή Μαζινό της οικονομικής ισχύος σε έναν κόσμο που αλλάζει χωρίς αυτούς.

Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς σε συνάντηση με τον Πούτιν στο Κρεμλίνο, 15 Φεβρουαρίου 2022, για συνομιλίες σχετικά με την ρωσική επιθετικότητα εναντίον της Ουκρανίας. Το τελευταίο τεστ του Πούτιν πριν την εισβολή. © Kremlin Press Office/Anadolu Agency via Getty Images

Η Ευρώπη έζησε 80 χρόνια ειρήνης και φαίνεται να τρέφει ακόμη την ψευδαίσθηση πως θα κολακεύσει τον Τραμπ ώστε να μας εξασφαλίσει με κάποιον, ακριβοπληρωμένο ίσως, τρόπο ότι το όνειρο θα συνεχιστεί. Δεν έχω παρά να δώσω στην ηγεσία της ΕΕ την πικρή ευχή του Τσάμπερλεν μετά το Μόναχο: Get a nice quiet sleep. Ώσπου να ξυπνήσουν έντρομοι από ρωσικές επιθέσεις στο έδαφος κάποιας χώρας της ΕΕ και να ψάχνουν απεγνωσμένα έναν ηγέτη. Ο μόνος έμπειρος που θα είναι διαθέσιμος εκείνη την τρομερή στιγμή ονομάζεται Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Για τη μέχρι τώρα άρνηση ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ χρησιμοποιείται ως επιχείρημα κυρίως το βέτο του Όρμπαν

Ο Μακρόν χαρακτηρίζει τον Πούτιν «αρπακτικό τέρας στις πόρτες μας», θα ήταν όμως ειλικρινής και αποτελεσματικός αν έδινε μερικά Rafale με τον κατάλληλο πολεμικό εξοπλισμό ώστε να πλήξουν οι Ουκρανοί το τέρας που είναι στις πόρτες της Ευρώπης. Αντ’ αυτού, εξευμενίζοντας την ευρωπαϊκή ισλαμοαριστερά και τη φιλοτύραννη Ακροδεξιά, στήνει καβγά με τη μαριονέτα του Πούτιν, Μεντβέντεφ, που με τη σειρά του τον αποκαλεί «αξιοθρήνητο κόκορα», ο οποίος θέλει «να αποδείξει ότι είναι ο βασιλιάς του κοτετσιού». Οι δηλώσεις και των δύο ικανοποιούν το κοινό στο οποίο απευθύνονται. Για τη μέχρι τώρα άρνηση ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ χρησιμοποιείται ως επιχείρημα κυρίως το βέτο του Όρμπαν. Όμως, όταν έχει πολιτική βούληση η Ευρώπη, διαθέτει και τα απαιτούμενα εργαλεία για να την επιβάλει: το 1991 χάρη στην πίεση του καγκελάριου Χέλμουτ Κολ ανάγκασαν τον διαβόητο Γεργκ Χάιντερ να παραιτηθεί από κυβερνήτης της Καρινθίας κι όταν αργότερα, το 2000, το κόμμα του σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού της Αυστρίας με το Λαϊκό Κόμμα, επιβάλλοντας κυρώσεις, την αποκαθήλωσαν. Αρκετά έχουν ανεχθεί τον πουτινικό μετα-φασίστα Όρμπαν. Επείγει να τελειώσουμε μ’ αυτόν.

Σχετικό Άρθρο

Κοσμος Explainer: Γιατί οι όροι της ειρηνευτικής συμφωνίας που επιθυμεί η Μόσχα θα ήταν παράνομοι βάσει του διεθνούς δικαίου

Newsroom 20.08.2025, 07:51

2. Η Ευρώπη και ο Donald Attention Whore Trump

H Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία με 574 drones και 40 πυραύλους μέσα σε μία μόνο νύχτα, 20 προς 21 Αυγούστου. Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών Αντρίι Σίμπιχα δήλωσε ότι «παρ’ όλες τις προσπάθειες να τερματιστεί ο πόλεμος, η Ρωσία εξαπέλυσε μια μαζική συνδυασμένη αεροπορική επίθεση εναντίον της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια της νύχτας. (…) Ένας από τους πυραύλους έπληξε ένα μεγάλο αμερικανικό εργοστάσιο ηλεκτρονικών ειδών (της Flex Ltd.) στη δυτικότερη περιοχή μας, προκαλώντας σοβαρές ζημιές και θύματα».

Στην The Kyiv Independent υπάρχει εκτενές ρεπορτάζ για τις εν λόγω επιθέσεις. Η εφημερίδα θυμίζει και τη ρωσική πυραυλική επίθεση στο κτίριο της Boeing στο Κίεβο, στις 15 Ιουνίου 2025.

Ο «μαγεμένος» Τραμπ ψιθύρισε κομπάζοντας στον Μακρόν, με ανοιχτό όμως μικρόφωνο, κατά την πρόσφατη συνάντηση στον Λευκό Οίκο: «I think he wants to make a deal. I think he wants to make a deal for me. Do you understand that? As crazy as it sounds» [«Νομίζω πως (ο Πούτιν) θέλει να κάνει συμφωνία. Νομίζω πως θέλει να κάνει μια συμφωνία για μένα. Το καταλαβαίνεις; Όσο τρελό κι αν ακούγεται»]. Ο Τσάμπερλεν είχε χρησιμοποιήσει το 1938 το I believe, ο Τραμπ το I think. Μόνο που επί Τραμπ δεν υπήρξε ούτε στιγμή ήσυχος ύπνος (quiet sleep), γιατί ο Πούτιν δεν σταμάτησε να σφυροκοπά την Ουκρανία.

Στις 21 Αυγούστου ο Τραμπ εξέπεμψε ένα ακόμη ατενσιονχοριλίκι, λέγοντας επιτέλους πως επιτιθέμενος είναι η Ρωσία κι έγραψε στο Truth Social: «Είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να κερδίσεις έναν πόλεμο χωρίς να επιτεθείς στη χώρα των εισβολέων. Είναι σαν μια σπουδαία αθλητική ομάδα, η οποία έχει φανταστική άμυνα, αλλά δεν της επιτρέπεται να παίζει επιθετικά. Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα νίκης! Έτσι είναι με την Ουκρανία και τη Ρωσία. Ο διεφθαρμένος και καταφανώς ανίκανος Τζο Μπάιντεν δεν άφηνε την Ουκρανία να ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΕΙ, μόνο να ΑΜΥΝΘΕΙ. Πού καταλήγει αυτό; Ανεξαρτήτως, αυτός είναι ένας πόλεμος που ΔΕΝ θα είχε συμβεί ΠΟΤΕ αν ήμουν πρόεδρος – ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ. Έρχονται ενδιαφέρουσες εποχές!!! Πρόεδρος DJT».

Οι πράξεις του Τραμπ είναι πουτινικές/πουτινόφιλες και αντιδυτικές, ενώ ταυτόχρονα ανήκουν στην επικράτεια της ψυχιατρικής

Η ανάρτηση μάλιστα συνοδευόταν και από φωτογραφία του με τον δικτάτορα της Ρωσίας στο «Μόναχο» της Αλάσκας, τον οποίο ακουμπάει με το δάκτυλο στο στήθος, και την αντίστοιχη φωτογραφία του προέδρου Νίξον με τον ηγέτη της ΕΣΣΔ Χρουστσόφ το 1969. Μόνο που κάνει ακριβώς το αντίθετο με ό,τι έκανε ο Νίξον, ο οποίος προσέγγισε την Κίνα. Γι’ αυτό δεν έχει καμιά αξία τι ατενσιονχοριλίκι είπε ή τι λέει ο πορτοκαλί «Νέρων». Άλλωστε οι πράξεις του είναι πουτινικές/πουτινόφιλες και αντιδυτικές, ενώ ταυτόχρονα ανήκουν στην επικράτεια της ψυχιατρικής. Και μια από τις πράξεις του Τραμπ είναι ότι αποφάσισε αιφνιδιαστικά την πλήρη αναστολή χορήγησης οποιασδήποτε στρατιωτικής βοήθειας για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και, το κυριότερο, την πλήρη διακοπή της παροχής πληροφοριών (intelligence), μέσω δορυφόρων της εταιρείας του Μασκ προς την Ουκρανία, τόσο όσο χρειάστηκε για να ανακτήσει ο δικτάτωρ της Μόσχας τα κατειλημμένα από τους Ουκρανούς εδάφη στο Κουρσκ, με τη βοήθεια των Βορειοκορεατών μισθοφόρων. Όλα όσα λέει είναι όχι μόνον άνευ αξίας, αλλά συνιστούν συμπεριφορά ατόμου που οι αγγλόφωνοι χαρακτηρίζουν attention whore.

Ανάρτηση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στο Truth Social, 21 Αυγούστου 2025. Πάνω, με τον δικτάτορα της Ρωσίας στην Αλάσκα, τον οποίο ακουμπάει με το δάκτυλο στο στήθος. Κάτω, παρόμοια φωτογραφία του Προέδρου Νίξον με τον ηγέτη της ΕΣΣΔ Χρουστσόφ το 1969.

Όπως δήλωσε την ίδια μέρα, μιλώντας για την εθνοφρουρά που ανέπτυξε στην Ουάσιγκτον: «Ξέρω πολύ καλά ό,τι αφορά το γρασίδι, γιατί έχω γήπεδα γκολφ σχεδόν παντού. Ξέρω περισσότερα για το γρασίδι από οποιονδήποτε». Είπε μάλιστα στους άνδρες της εθνοφρουράς το ασυνάρτητο ατενσιονχοριλίκι: «Ξέρετε ότι το γρασίδι έχει ζωή; Το γρασίδι έχει ζωή κι εσείς έχετε ζωή». Ξέρει τα πάντα για το γρασίδι, αλλά δεν ήξερε πως ενθάρρυνε την εγκληματική αποθράσυνση του Πούτιν – το αδιέξοδο που είναι μπροστά του δεν το έβλεπε: είτε μιλάει για γρασίδι είτε για δολοφονημένους Ουκρανούς αμάχους, γι’ αυτόν το ίδιο είναι. Τη βαρβαρότητα του σταλινίσκου/χιτλερίσκου της Ρωσίας δεν τη βλέπει ή δεν θέλει να τη βλέπει, αλλά εκών-άκων ίσως αναγκαστεί να την αντιμετωπίσει. Το μήνυμα της Αλάσκας σύμφωνα με την αυθεντική ερμηνεία του Πούτιν ήταν να συνεχίσει με μεγαλύτερη σφοδρότητα τον πόλεμο· το μήνυμα για τον Τραμπ ήταν ότι ο Δολοφόνος του Κρεμλίνου θέλει μια συμφωνία, και μάλιστα “I think He wants to make a deal for Me”.

Την επομένη της πυραυλικής επίθεσης στο εργοστάσιο της αμερικανικής Flex Ltd. στην Ουκρανία, ο ανερμάτιστος attention whore, φορώντας το καπέλο «Trump was Right About Everything», εξέφρασε τη λύπη του αλλά και καμάρωνε επιδεικνύοντας μια φωτογραφία του με τον Πούτιν που του έστειλε ο δικτάτορας κολακεύοντάς τον, ζητώντας του –οποία τιμή!– να του τη στείλει πίσω με αυτόγραφο... Φαντάζομαι με χρυσά γράμματα, σε χρυσή κορνίζα, της αισθητικής του χρυσού Οβάλ Γραφείου. Το εκκρεμές Τραμπ είχε κινηθεί στο αντίθετο, πουτινόδουλο άκρο. Αν ήξερε λίγη ιστορία, ίσως να αποκαλούσε τον προσφιλή του Βλαντίμιρ και Uncle Vova, όπως αφελώς ο πρόεδρος Ρούζβελτ αποκαλούσε Uncle Joe τον Στάλιν, αλλά τον διέβαλλε συστηματικά ο «κακός» Ουίνστον Τσώρτσιλ. Όμως και ο μετα-φασίστας αντιπρόεδρός του Τζ. Ντ. Βανς είναι εξίσου ανιστόρητος. Μιλώντας σε εκπομπή του NBC στις 24 Αυγούστου ισχυρίστηκε ότι έληξαν με… διαπραγματεύσεις και ο Α΄ και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και όλες οι μείζονες συρράξεις στην ανθρώπινη ιστορία.^[1] Πάλι καλά που δεν είπε στο νοήμον κοινό ότι έληξαν με διαπραγματευτή τον Τραμπ, όπως δήθεν οι «έξι πόλεμοι».

Ο Πούτιν επιβεβαίωσε σε ποιον έχει εναποθέσει τις χρυσές ελπίδες του: «Οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται σε χαμηλό επίπεδο (…) Με την άφιξη (στον Λευκό Οίκο) του προέδρου Τραμπ πιστεύω ότι επιτέλους φάνηκε ένα φως στο τέρμα του τούνελ. (…) (Η επάνοδος του Τραμπ) είναι μια καλή εγγύηση ότι οι σχέσεις θα αποκατασταθούν». Αλίμονο!

Σχετικό Άρθρο

Κοσμος Ευσεβείς πόθοι μετά τις συναντήσεις σε Αλάσκα και Ουάσιγκτον

Γιάννης Στεφανίδης 19.08.2025, 19:47

Κλείνοντας, πρέπει να σημειώσουμε ότι η επίθεσή του στην αμερικανική Δημοκρατία δοκιμάζει τις αντοχές και τα αντανακλαστικά της. Ξεκίνησε τη δεκαετία του 2000, με την τηλεοπτική εκπομπή The Apprentice (Μαθητευόμενος), για να καταλήξει Μαθητευόμενος Δικτάτορας, όπως τον χαρακτήρισε ο κυβερνήτης του Ιλινόι. Αναπτύσσει την εθνοφρουρά σε δημοκρατικές πολιτείες, απειλεί, εκβιάζει, ενώ ζήτησε από την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών να άρει τις άδειες των τηλεοπτικών δικτύων ABC και NBC, διότι είναι «προκατειλημμένα» εναντίον του και διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις. Και ο Μαθητευόμενος δοκιμάζει τα αντανακλαστικά των Αμερικανών, διατεινόμενος ότι πολλοί άνθρωποι φαίνεται να θέλουν πραγματικά έναν δικτάτορα. Όπως δήλωσε, οι επικριτές του λένε: «Είναι δικτάτορας. Είναι δικτάτορας». Όμως, «Πολλοί άνθρωποι λένε, “Ίσως θα θέλαμε έναν δικτάτορα”. Δεν μου αρέσουν οι δικτάτορες. Δεν είμαι δικτάτορας». Όντως, όπως προσφυώς επεσήμανε ο Άαρον Μπλέικ στο CNN, φαίνεται ότι πολλοί από τους οπαδούς του Τραμπ θέλουν έναν δικτάτορα.

 [1] “Kristen, this is how wars ultimately get settled,” he said. “If you go back to World War II, if you go back to World War I, if you go back to every major conflict in human history, they all end with some kind of negotiation.”