Η ολομέτωπη επίθεση της «Ομάδας Τραμπ» κατά των αμερικανικών πανεπιστημίων με πρόσχημα ή και ιδεολογικό άλλοθι τον αντισημιτισμό εκφράζει το βαθύ μίσος για τη γνώση
Ο πρώτος στόχος κάθε γνήσιου εκφραστή του φασισμού, φαιού ή ερυθρού για να μην παρεξηγούμεθα, ανατολικού ή δυτικού τύπου για να εξηγούμεθα, είναι η γνώση. Και μάλιστα στην πλέον εξελιγμένη μορφή της. Δεν είχαν περάσει παρά κάτι εικοσιτετράωρα από την είσοδο των φασιστικών δυνάμεων του Φράνκο στη Βαρκελώνη και ο επικεφαλής στρατηγός των νικητών δήλωνε με μία αλλόκοτη φυσικότητα στους παριστάμενους στο κυβερνείο της πόλης, πως «Όταν ακούω την λέξη κουλτούρα, τραβάω πιστόλι».
Οι δεκαετίες βέβαια πέρασαν αλλά αυτός ο ενδόμυχος φόβος (ή τρόμος) των μελανοχιτώνων απανταχού γης μπροστά σε κάθε έκφραση της γνώσης παραμένει αμείωτος. Λες και είναι αυτή και μόνον αυτή η οποία μπορεί να αντιστέκεται στον αναιδή, αγενή, ανιστόρητο, ανόητο, φαιδρό, μνησίκακο και τελικά φονικό λαϊκισμό ο οποίος οδηγεί πολλές φορές στη διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας στα άκρα του απολυταρχισμού και της βαρβαρότητας.
Αυτό το βαθύ μίσος για τη γνώση εκφράζει και η ολομέτωπη επίθεση της «Ομάδας Τραμπ» κατά των αμερικανικών πανεπιστημίων με πρόσχημα ή και ιδεολογικό άλλοθι τον αντισημιτισμό.Θυμίζει φαρσοκωμωδία αυτό το ιδεολόγημα. Η κυβέρνηση Τραμπ επιτίθεται χωρίς κανένα πρόσχημα κατά των ιδιωτικών Πανεπιστημίων του Χάρβαρντ, του Κολούμπια και του Κορνέλ με μοναδικό επιχείρημα πως ανέχτηκαν αντισημιτικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες από άτομα, φοιτητές και διδάσκοντες οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τις ωμότητες του ισραηλινού στρατού στη Γάζα. Πρόκειται για αστείο βέβαια, το οποίο όμως ακόμη και ως φάρσα περνά στο λοβοτομημένο μυαλό των ψηφοφόρων που επέλεξαν τον Τραμπ για εθνάρχη τους.
Πρόκειται, ωστόσο, για ένα fake επιχείρημα διότι κύριος στόχος της σκέψης της «Ομάδας Τραμπ» είναι η ίδια η παραγωγή γνώσης και όχι βέβαια μία φούχτα ακτιβιστών που διαμαρτύρονται υπέρ της Παλαιστίνης.
Η επίθεση του συστήματος Τραμπ κατά του Χάρβαρντ προκάλεσε και την πρώτη επίσημη αντίδραση ενός εκπροσώπου του ακαδημαϊκού κόσμου, ο οποίος καταγράφεται ως ο πρώτος αμερικανός πολίτης ο οποίος ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στη λαίλαπα του τραμπισμού και απαντά υπερασπιζόμενος το Σύνταγμα των ΗΠΑ, την Αμερικανική Επανάσταση, τις αρχές της Αμερικανικής Δημοκρατίας και τις αξίες των Πατέρων του Έθνους.
»Καμία κυβέρνηση –ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία– δεν πρέπει να υπαγορεύει τι μπορούν να διδάσκουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ποιους μπορούν να δέχονται και να προσλαμβάνουν και ποιους τομείς μελέτης και έρευνας μπορούν να επιδιώκουν», δήλωσε ο Alan Garber, πρόεδρος του Χάρβαρντ.
Μερικές ώρες αργότερα η εφημερίδα «Καθημερινή» δημοσίευε συνέντευξη με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Κολούμπια, Στάθη Γουργουρή, ο οποίος εξηγεί πως η μεταπολεμική περίοδος του Μακαρθισμού ήταν κατά πολύ ηπιότερη και κατά πολύ λιγότερο επικίνδυνη από όλα όσα συμβαίνουν αυτήν την στιγμή στις ΗΠΑ. Αυτό επισημαίνει ο γνωστός καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας ο οποίος σημειώνει: «Οι φοιτητές μας βρίσκονται στη δυσκολότερη θέση. Κάποιοι έχουν απελαθεί, άλλοι έχουν συλληφθεί και περιμένουν να δικαστούν, άλλοι –λιγότεροι– έχουν αποδράσει προτού συλληφθούν. Περισσότεροι είναι οι ερευνητές και μεταδιδακτορικοί που έχουν βρεθεί ξαφνικά χωρίς εισόδημα και τα εργαστήριά τους έχουν κλείσει. Διάφοροι ξένοι το σκέφτονται να ταξιδέψουν γιατί φοβούνται μήπως δεν τους επιτραπεί η επάνοδος, με τεράστιες επιπτώσεις στην έρευνα ή την προσωπική τους ζωή».
Ο Στάθης Γουργουρής, καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας και Κοινωνικών Σπουδών στο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, περιγράφει τη σημερινή πρωτόγνωρη κατάσταση σε ένα από τα πιο εμβληματικά πανεπιστήμια της Αμερικής στο οποίο διδάσκει επί σειρά ετών, τονίζοντας τον κίνδυνο –στη νέα εποχή διακυβέρνησης Τραμπ– να καταστραφεί ο παγκόσμιος χαρακτήρας του πανεπιστημίου. Είναι ένας από τους λόγους που τόσο ο ίδιος όσο και ορισμένοι συνάδελφοί του, μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, έχουν αρχίσει να επεξεργάζονται σενάρια ακόμη και μετεγκατάστασης σε άλλη χώρα.
Κάποιοι ανόητοι, ή και αμετανόητοι προσκυνητές κάθε εκδοχής εύπεπτου λαϊκισμού, εξηγούν πως αν και διαφωνούν με τις επιλογές του καθεστώτος Τραμπ, παραδέχονται πως ο αμερικανός πρόεδρος επιδιώκει να απαλλάξει τις ΗΠΑ από το βάρος της χρεωκοπίας(;) αλλά και να διατηρήσει την παγκόσμια επιρροή της Αμερικής στον πλανήτη. Κάπως έτσι αρχίζουν (και τελειώνουν) όλα τα fake ιδεολογήματα. Όπως αυτό περί χρεωκοπίας της Αμερικής. Μία απίστευτη νέα «καραμέλα» την οποία προσφέρουν οι ιδεολογικοί καθοδηγητές του «Make America Great Again» ως το απόλυτο άλλοθι. Το ότι ο Τραμπ «εξυγιαίνει» το αμερικανικό οικονομικό σύστημα είναι το νέο μότο αυτής της απίστευτης ανοησίας η οποία προκαλεί μόνον μειδίαμα σε κάθε ενημερωμένο οικονομικό παράγοντα της μεγαλύτερης και ισχυρότερης οικονομίας στον κόσμο.
Πολύ νωρίτερα του αναμενομένου οι αμερικανοί πολίτες θα έλθουν αντιμέτωποι με τη νέα καθημερινότητα, η οποία καταφθάνει ως φυσιολογική επίπτωση της πρωτοφανούς άγνοιας στοιχειωδών δεδομένων εκ μέρους της «ομάδας Τραμπ». Η νέα αυτή καθημερινότητα δεν θα είναι αποτέλεσμα μόνον μίας ανόητης οικονομικής πολιτικής. Θα έχει να κάνει με την κατάρρευση των συστημάτων Υγείας, Παιδείας, Κοινωνικής Πρόνοιας, Έρευνας κ.λπ.
Το σύστημα Τραμπ ενσυνείδητα επιτίθεται με την προοπτική της ακύρωσης της επιρροής των εμβληματικών δομών παραγωγής γνώσης στις ΗΠΑ. Οι περιορισμένης πνευματικής εμβέλειας κυβερνητικοί παράγοντες στην Αμερική του Τραμπ θα επιδιώξουν να καταστήσουν την αμάθεια ή την ημιμάθειά τους και το ολοφάνερο έλλειμμα γενικής παιδείας τους σε σύστημα αξιακής αναφοράς. Αυτό συνέβη σε όλα τα εγχειρήματα επιβολής φασιστικών συστημάτων διακυβέρνησης κατά τον 20ό αιώνα είτε στην Κεντρική Ευρώπη, είτε στην Ιταλία και την Ισπανία, είτε στις χώρες του Υπαρκτού Σοσιαλισμού.
Μέχρι στιγμής το αντίπαλο δέος, το Δημοκρατικό Κόμμα, προβάλει την αδυναμία και την αναποτελεσματικότητά του αφήνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων στους θεσμούς, τη Δικαιοσύνη και σε κάποιες επαγγελματικές ενώσεις. Στην ουσία οι ηττημένοι παραμένουν δέσμιοι της ήττας τους και του αθεράπευτου ελιτισμού τους. Έως την ώρα που η ίδια η κοινωνία των πολιτών θα απαιτήσει την ικανοποίηση των δικών της αναγκών. Όταν συνέβη αυτό στην Αμερική στα τέλη των 60s και στις αρχές των 70ς κατέρρευσε ένα ολόκληρο σύστημα αξιών. Το σύνθημα τότε ήταν το «Do it» και τα παιδιά στα πανεπιστήμια διάβαζαν το «Έρως και Πολιτισμός» του Χέρμπερτ Μαρκούζε.
25°
