Ο Έλον Μασκ και η ανάδυση του αμερικανικού φασισμού στην κυβέρνηση Τραμπ
Όταν ο Βέρνερ φον Μπράουν, ο πατέρας της πυραυλικής τεχνολογίας, ολοκλήρωνε, το 1948, στην Αμερική το βιβλίο του «Project Mars: Α Technical Tale» δεν θα μπορούσε να φανταστεί, βεβαίως, πως δεκάδες χρόνια αργότερα ένας πάμπλουτος επιχειρηματίας θα οραματιζόταν την υλοποίηση αυτής της μυθοπλασίας. Ο Φον Μπράουν ήταν ένας από εκείνους τους επιστήμονες που πρόσφεραν στον Χίτλερ την τεχνολογική κυριαρχία στους κρίσιμους τομείς της στρατιωτικής τεχνολογίας. Με τους πυραύλους V1 και V2 ισοπέδωνε το Λονδίνο και απειλούσε ευθέως πια τη Νέα Υόρκη. Στο βιβλίο του, το οποίο άργησε πολύ να εκδοθεί, λόγω του ιδεολογικού περιεχομένου του, οραματίζεται τη μετάβαση του ανθρώπου στον Άρη. Εκεί υπάρχει ένας εξαιρετικά αναπτυγμένος πολιτισμός, που διοικείται από ένα συμβούλιο των «Δέκα», επικεφαλής του οποίου είναι ο «The Elon». Ο πρώην ναζιστής και μετέπειτα ήρωας της αμερικανικής διαστημικής κυριαρχίας οραματίζεται μια τεχνολογικά αναπτυγμένη κοινωνία, η οποία διοικείται από ένα κονκλάβιο τεχνοκρατών που διατηρεί την απόλυτη εξουσία επί του συστήματος.
Πολλές δεκάδες χρόνια αργότερα ένας άλλος Έλον, με το επίθετο Μασκ, από την αρχαία σανσκριτική ρίζα muska, στα φαρσί mushk και στα ελληνικά, βεβαίως, μόσχος, θα πανηγύριζε την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ με μια κραυγή θριάμβου που αφορούσε τον εποικισμό του Άρη. Μέσα στον οραματικό ενθουσιασμό του, χαιρέτησε το πλήθος που παραληρούσε με τον ναζιστικό χαιρετισμό, εις διπλούν μάλιστα.
Εκεί τελειώνουν οι συμπτώσεις. Στο βιβλίο «Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», ο Φίλιπ Ροθ φαντάζεται ότι στις προεδρικές εκλογές του 1940 οι Αμερικανοί στέλνουν στον Λευκό Οίκο όχι τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ, αλλά τον Τσαρλς Λίντμπεργκ, έναν θαυμαστό αεροπόρο, που ήταν απομονωτιστής, ρατσιστής και διαβόητος αντισημίτης. Ενώ ισχυρίζεται ότι έγραψε «για τον εφιάλτη από τον οποίο ξέφυγε τότε η Αμερική», ο Αμερικανός συγγραφέας παραδέχτηκε στη Le Monde το 2006, όταν το βιβλίο εκδόθηκε στη Γαλλία, ότι «ακόμη και οι Αμερικανοί, ελεύθεροι πολίτες μιας ισχυρής Δημοκρατίας οπλισμένης μέχρι τα δόντια, μπορεί να πέσουν στην ενέδρα αυτού του απρόβλεπτου πράγματος που λέγεται Ιστορία». Ενισχυμένος από το κύμα του αντιπολεμικού αισθήματος στην Ευρώπη, ο πρόεδρος Λίντμπεργκ σπεύδει να υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης με τον Χίτλερ.
Δύο περίπου δεκαετίες αργότερα, στην έδρα του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ συμπράττουν ανερυθρίαστα με το καθεστώς Πούτιν και αντιτάσσονται σε ψήφισμα που χαρακτήριζε τη Μόσχα ως επιτιθέμενο στη σύγκρουση με την Ουκρανία. Η Ελλάδα ποιεί την νήσσαν και απέχει.
Ο μεταφραστής του «Mein Kampf» στα γαλλικά, Ολιβιέ Μανονί, επισημαίνει στη Le Monde: «Στη συνθηματολογία του Χίτλερ βρήκα τις ρίζες των κακών που διαταράσσουν την πολιτική μας ζωή: τη χρήση της ασυνέπειας ως ρητορικής, της ακραίας απλοποίησης ως συλλογισμού, της συσσώρευσης ψεμάτων ως επίδειξης, ενός μειωμένου, παραμορφωμένου, χειραγωγημένου λεξιλογίου ως γλώσσας. Και είδα τις υποσχέσεις του Τραμπ να “εξοντώσει” τα “παράσιτα” (πολιτικούς αντιπάλους) και να προστατεύσει το “αμερικανικό αίμα” από το να “μολυνθεί” από τους μετανάστες, ως ρητορική εξόντωσης και εξαγνισμού βγαλμένη κατευθείαν από το εγχειρίδιο του Χίτλερ».
Έκτοτε, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών πέρασε από τα λόγια στις πράξεις και ο Μανονί βλέπει στην κυβέρνηση Τραμπ «την ανάδυση του αμερικανικού φασισμού», με τη λατρεία του ηγέτη, τη συγκέντρωση της εκτελεστικής εξουσίας, την κατάργηση των ελέγχων και των ισορροπιών (checks and balances), την εκκαθάριση της δημόσιας διοίκησης, τα σχέδιά της για την απέλαση έντεκα εκατομμυρίων μεταναστών κ.λπ.
Ο γνωστός δημοσιογράφος και σχολιαστής της γαλλικής εφημερίδας Φιλίπ Μπερνάρ σημειώνει: «Μέχρι την επανεκλογή του δισεκατομμυριούχου (δηλαδή του Ντόναλντ Τραμπ), το να βάλεις τις λέξεις “φασισμός” και “Ηνωμένες Πολιτείες” μαζί ήταν σχήμα οξύμωρο. Η αναδρομή στη Γερμανία της δεκαετίας του 1930 (Δημοκρατία της Βαϊμάρης), για να καταλάβουμε τι συμβαίνει στην Ουάσινγκτον, είναι γεμάτη διδάγματα».
Η συνεπής αναπαραγωγή του «φασιστικού DNA» μέσα από μια αλληλουχία γεγονότων και ενεργειών δεν μπορεί να είναι απλή σύμπτωση
Το «όραμα» περί μιας Αμερικής που θα κατακτήσει τον Άρη, αφού πρώτα κατακτήσει την Σελήνη, είναι το όχημα που διασφαλίζει στον Έλον Μασκ το απόλυτο ιδεολογικό άλλοθι. Μια Αμερική όπου αυτός ο επιχειρηματίας θα ελέγχει τις επικοινωνίες (Η επέκταση του StarLink), τις βιοτεχνολογίες, τις μεταφορές (TESLA), τη διαστημική τεχνολογία (Space X) και φυσικά την αναπαραγωγή της ιδεολογίας μέσω των social media. Πρόκειται για επιχειρηματικές δραστηριότητες οι οποίες αναπτύσσονται στις νέες δομές της ψηφιακής βιομηχανίας. Σε αυτή τη μετα-βιομηχανική εποχή επιβάλλεται ο έλεγχος όλων των υφισταμένων πλουτοπαραγωγικών πηγών από ένα συγκεκριμένο κονκλάβιο ισχυρών οικονομικών παραγόντων. Αυτό το κονκλάβιο οραματίζεται και τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών που θα εντοπιστούν στο άμεσο μέλλον. Στη Σελήνη προφανώς. Για τον λόγο αυτό παρατηρείται συνωστισμός εκεί πάνω στα οικόπεδα του φεγγαριού. Αυτή είναι και η οικονομική δυναμική που «εμψυχώνει» επιχειρηματικούς κολοσσούς όπως την Ψηφιακή Τριανδρία –Μασκ-Μπέζος-Ζάκερμπεργκ–, που δίνει στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο τις μάχες για την επικράτηση του κινήματος MAGA με εθνικο-χριστιανικά πρότυπα. Πρόκειται για τη νέα δομή του κράτους-Monopoly.
Είπαμε, οι συμπτώσεις κάπου σταματούν. Ο Έλον Μασκ δεν πήρε το όνομά του από τον μυθιστορηματικό ήρωα του Βέρνερ φον Μπράουν, αλλά από τον προπάππου του, τον Τζον-Έλον Χάλντμαν. Προφανώς στη συνέχεια πληροφορήθηκε ο νεαρός Μασκ την ύπαρξη της μυθοπλασίας του Γερμανού μέντορά του και πατέρα της διαστημικής πυραυλικής τεχνολογίας, αποκύημα της οποίας είναι η Space X. Ακούγεται πως ήδη ο παππούς του είχε πρωτοστατήσει στη συγκρότηση ενός κύκλου επιχειρηματιών με στόχο την απαλλαγή του συστήματος διακυβέρνησης από την πολιτική και τους πολιτικούς. Αυτό το αταβιστικό ανακλαστικό της φασιστικής ολοκλήρωσης προφανώς και το κουβαλά στο DNA του ο Ίλον Μασκ. Η μοίρα τού επιφύλασσε μια επεισοδιακή οικογενειακή πορεία από τη Δανία, τη Γερμανία και τη Βρετανία από τον πατέρα του, στην Αμερική, τη Γερμανία και τη Δανία από τη μητέρα του, μέσω της Νότιας Αφρικής και του Απαρχάιντ, που ήταν και η μήτρα κάθε φασιστικής εκδοχής και φιλόξενο θερμοκήπιο κάθε πικραμένου μεταπολεμικού φασίστα.
Τελικά το βιβλίο του Φον Μπράουν δεν εκδόθηκε ποτέ στα γερμανικά, τη γλώσσα στην οποία γράφτηκε. Εκδόθηκε πολύ αργότερα στα αγγλικά από βορειοαμερικανικό εκδοτικό οίκο και έπειτα από πολλές αντιρρήσεις. Βλέπετε, τα φασιστικά απωθημένα του πρώην ναζιστή επιστήμονα θα έπρεπε να περιμένουν δεκαετίες ολόκληρες για να εμφανιστούν ως πρόταση-όραμα. Για τον Έλον Μασκ προφανώς και το «Project Mars: A Technical Tale» είναι η νέα «Έξοδος», όπου ο ίδιος πιθανώς να οραματίζεται ότι θα είναι ο νέος Μωυσής. Το ατέλειωτο και αιμοδιψές ταξίδι της παράνοιας.
17°
