Όταν ο διεθνής δημοσιογραφικός υπόκοσμος των social media επιχειρεί να καθορίσει τις τύχες του κόσμου

Ο Tucker Carlson εκπροσωπεί την πεμπτουσία του δημοσιογραφικού υποκόσμου στα αμερικανικά media. Ο Βλαδίμηρος Πούτιν χρησιμοποιεί την ευκαιρία που του πρόσφερε ο Elon Musk, ώστε να διεισδύσει με καλές προϋποθέσεις στην προεκλογική καμπάνια των ΗΠΑ. Ο συνδυασμός του δημοσιογραφικού υποκόσμου, της επιχειρηματικής απληστίας του ιδιοκτήτη του πρώην Twitter και της ασίγαστης δίψας του ρώσου προέδρου για παγκόσμια επιρροή καταλήγει στο δημοσιογραφικό έκτρωμα που παρακολούθησε το παγκόσμιο κοινό από την πλατφόρμα «Χ» με την μορφή στημένης συνέντευξης. Μίας συνέντευξης όπου ο συνεντευξιαστής εκφέρει ερωτήματα τα οποία προηγουμένως έχει συντάξει το προσωπικό Γραφείο Τύπου του ρώσου ηγέτη. Το πόσο άσχετος ήταν ο αμερικανός ακροδεξιός δημοσιογράφος και επικοινωνιακή μαριονέτα του Ντόναλντ Τραμπ, αποκαλύφθηκε από τη δυσκολία που είχε ακόμη και να εκφέρει πειστικά τις ήδη καθορισμένες ερωτήσεις. Ο άνθρωπος λόγω εμφανούς ανεπάρκειας δεν ήταν σε θέση να διατυπώσει αξιοπρεπώς ακόμη και την μοναδική ερώτηση η οποία θεωρητικά θα μπορούσε να… «στριμώξει» τον Βλαδίμηρο Πούτιν. Εκείνη για την τύχη του φυλακισμένου αμερικανού δημοσιογράφου της Wall Street Journal, ο οποίος κρατείται σε ρωσικές φυλακές ως «γεωπολιτικός όμηρος» όπως πολύ σωστά χαρακτηρίζεται σε ανακοίνωση της εφημερίδας του.

Ο πρόεδρος της Ρωσίας κατάφερε όχι μόνον να υλοποιήσει τον σχεδιασμό του αλλά και να υπερβεί τους στόχους του. Πέτυχε και να μιλήσει μέσω του δημοσιογραφικού «απόβλητου», διότι μόνον έτσι μπορεί να περιγραφεί το απερίγραπτο θράσος του Tucker Carlson να υπηρετεί αποκλειστικά την παραπληροφόρηση και την συνειδητή παραχάραξη της ιστορίας, στη άμορφη μάζα των φανατικών οπαδών του οργανωμένου ψεύδους που εκφράζει ο κόσμος του Ντόναλντ Τραμπ. Μιλάμε για την μισή Αμερική και ένα μεγάλο, ίσως και πλειοψηφικό πλέον μέρος της Ευρώπης.

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν «ψιθύρισε» στο αυτί της Άκρας –Υπερδεξιάς του Πλανήτη πώς ίδιος, το σύστημα του και η σημερινή Ρωσία δεν αποτελούν κίνδυνο για μία Δύση υπό την πολιτική καθοδήγηση ενός Τζορτζ Μπους junior, δηλαδή ενός δεδηλωμένου πολιτικού κρετίνου και ενός Ντόναλτ Τραμπ, δηλαδή ενός δεδηλωμένου πολιτικού απατεώνα και υπόδικου. Αυτούς επιλέγει ο ένοικος του Κρεμλίνου ως πολιτικές οντότητες με τις οποίες θα μπορούσε να συνεννοηθεί, να συνδιαλλαγεί. Δηλαδή τον άνθρωπο που ξεκίνησε δύο πολέμους στους οποίους η Αμερική στην ουσία ηττήθηκε πολιτικά αλλά και στρατιωτικά, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ (τον 2ο Πόλεμο του Κόλπου), και έναν άλλο άνθρωπο ο οποίος διέλυσε τον παγκόσμιο ιστό της αμερικανικής ηγεμονίας τορπιλίζοντας το ΝΑΤΟ αφού πρώτα οδήγησε την χώρα του σε έναν καταστροφικό και εσωστρεφή προστατευτισμό. Όλα αυτά λόγω άγνοιας και πρωτοφανούς πολιτικού αναλφαβητισμού. Πρόκειται για τα συστατικά στοιχεία του λαϊκισμού.

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν με μία άνεση που του πρόσφερε η δημοσιογραφική ανεπάρκεια του συνομιλητή του δεν κόπιασε καθόλου να αναδειχθεί ελέω Elon Musk ως βασικός influencer στο αμερικανικό προεκλογικό σκηνικό. Αυτή την φορά δεν πρόκειται ούτε για κυβερνοεπίθεση κύκλων της Μόσχας ούτε για «εισβολή» ψηφιακών παρεμβολών για τον αποπροσανατολισμό των αμερικανών ψηφοφόρων. Αυτήν την φορά, ήρεμα και συστηματικά, ένας αμερικανός τηλεπαρουσιαστής χωρίς εργασία αλλά με αναγνωρισιμότητα, εκτελεί μία εργολαβία που ανέλαβε ο θεσμικός επιχειρηματίας και πλουσιότατος Elon Musk, το αποτέλεσμα της οποίας προβάλλεται νομιμότατα από μία πλατφόρμα των Social Media. Το πρώην Twitter. Ο Βλαδίμηρος Πούτιν δηλαδή έχει λόγο στα αμερικανικά πολιτικά πράγματα και την δυνατότητα να καθορίζει εξελίξεις χρησιμοποιώντας θεσμικά εργαλεία του αντιπάλου στρατοπέδου. Δηλώνει πώς δεν έχει κανένα λόγο να επιτεθεί στην Πολωνία και την Λετονία ( στην Εσθονία, την Λιθουανία ή την Φινλανδία μήπως;) καθησυχάζοντας τους αφελείς αμερικανούς ακροατές του και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους οι Κλίντον και Μπαϊντεν δεν είναι της αρεσκείας του ωσάν να του έπεφτε λόγος. Ωσάν να ήταν και αυτός αμερικανός ψηφοφόρος. Σπάνια στην παγκόσμια ιστορία παρακολουθούμε τέτοια αμετροέπεια η οποία νομιμοποιείται μάλιστα από τις ακραίες, υπερδεξιές πολιτικές προσωπικότητες της Δύσης. Είναι αξιοπερίεργο το πώς ο πολιτικός λόγος ενός «προφήτη του τρόμου» του Πούτιν, νομιμοποιείται κυρίως από τα λαϊκά στρώματα μίας παρηκμασμένης και παραδομένης στον ακροδεξιό λαϊκισμό δυτικής κοινωνίας. Όλα τα παραπάνω θυμίζουν την αποδοχή της προκλητικής αμετροέπειας ενός Χίτλερ και ενός Μουσολίνι από τις εξαθλιωμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και τις αιματηρές πολιτικές συγκρούσεις πάνω στα πτώματα των ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών.

Η συνέντευξη Πούτιν στον Tucker Carlson, τον υπερασπιστή του εγχειρήματος του Ντόναλντ Τραμπ να αμφισβητήσει το εκλογικό αποτέλεσμα του 2020 παροτρύνοντας τους οπαδούς του σε πραξικόπημα με την εισβολή τους στο Καπιτώλιο, είναι μόνον η αρχή μίας νεοεμφανιζόμενης διεθνούς πολιτικής αρχιτεκτονικής η οποία την δεκαετία του 1930 προσδιορίστηκε ως «5η Φάλαγγα» αλλά που σήμερα προσλαμβάνει παγκοσμιοποιημένα χαρακτηριστικά με την μορφή ροής κεφαλαίων, χρηματοδοτήσεων, επιλογής με γεωπολιτικά κριτήρια γεωγραφικών περιοχών προς αποσταθεροποίηση (Αφρική, Κεντρική Ευρώπη, Εγγύς και Μέση Ανατολή, ΝΑ Ασία). Ορθώς εξήγησε ο Βλαδίμηρος Πούτιν πώς η Δύση φοβάται περισσότερο μία ισχυρή Κίνα παρά μία ισχυρή Ρωσία. Αυτό που δεν είπε είναι ότι η Ρωσία τρέμει μία ισχυρή Κίνα και τρομοκρατείται από μία στρατηγικά ενωμένη Δύση. Πώς όμως θα εξηγούσε στο αφελές από την πολιτική αφασία δυτικό κοινό του τις μύχιες ιστορικές ανησυχίες της ρωσικής αρκούδας από την ίδρυση του κράτους των Ρος από τους Βίγκινγκ μέχρι την τσαρική επιθετικότητα του Πέτρου του Μεγάλου, της Αικατερίνης και τελικά του ιδίου του Στάλιν. Αυτή καθ’ εαυτή η ύπαρξη της ρωσικής οντότητας καθορίστηκε από τον τρόμο που της προκαλούσε η Δύση και η εκμογγολισμένη Κίνα του Τζένγκις Χαν.