Σχόλιο για τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, τον Γ' Παγκόσμιο και την πιθανότητα ενός πυρηνικού πολέμου.
(«Άλλο ο φόβος του πολέμου κι άλλο η προετοιμασία για πόλεμο». Κονφούκιος. Μάλλον.)
Τα ραδιόφωνα, τα κανάλια, σάιτ και έντυπα ανακοινώνουν τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου: να έχουμε στη μπάντα πολλά νερά επειδή ένας άνθρωπος χρειάζεται 3,5 λίτρα νερό την ημέρα. Να έχουμε μπάρες δημητριακών, κονσέρβες με λαχανικά και άλλες κονσέρβες με τόνο, φαρμακείο με τα βασικά πάρα πολλά πράγματα που κανένας δεν έχει στο σπίτι του άρα να τρέξουμε στα φαρμακεία να τα προμηθευτούμε, παραδοσιακούς φακούς με μπαταρίες, ραδιόφωνο με μπαταρίες, όπως και έξτρα μπαταρίες γιατί σε περίπτωση πυρηνικής καταστροφής δεν θα υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα ούτε ίντερνετ...
Δυστυχώς σε περίπτωση πυρηνικής καταστροφής δεν θα μας απασχολεί καθόλου που δεν θα βλέπουμε τικ-τοκ, ούτε που δεν μας απαντάνε στο τουίτερ, ούτε πόσους φόλοουερς φτάσαμε στο ίνσταγκραμ: θα είμαστε νεκροί εντελώς, ετοιμοθάνατοι στην καλύτερη περίπτωση, σίγουρα με το ένα πόδι στον τάφο, παγκοσμίως. Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν πιάνουν χαρτωσιά μπροστά στα σημερινά πυρηνικά όπλα, και αυτό το λένε ειδικοί επιστήμονες, άσχετα με τις οδηγίες επιβίωσης, τις οποίες επίσης λένε, οι ίδιοι ή άλλοι ειδικοί επιστήμονες, ποιος ξέρει γιατί. Ο μέσος επιστήμονας, ειδικός και μη, έχει καταλάβει ότι η «εξάπλωση του πολέμου» δεν είναι μια σύρραξη, δεν είναι πέντε νοματαίοι που τσουμαδιούνται για ένα κοτέτσι. Είναι χώρες, μεγάλες και μικρές δυνάμεις, στρατόπεδα, εξοπλισμοί, πυρηνικοί αντιδραστήρες, βόμβες διαφόρων ειδών, τοξίνες, ραδιενέργεια, ακτινοβολία που ίσως να είναι το ίδιο πράγμα με διαφορετική λέξη, δηλητήρια μεταδιδόμενα με ένα αγέρι, άλλα δηλητήρια που πήζουν τη θάλασσα, και πάει λέγοντας. Αυτό που κατάφερε ο άνθρωπος από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα είναι να εξελίξει τα εργαλεία καταστροφής, να φτιάξει όπλα που δεν αφήνουνε ρουθούνι, να δημιουργήσει βόμβες που εξολοθρεύουν σε δευτερόλεπτα ολόκληρους πληθυσμούς, μαζί με τις παραδόσεις, τη γλώσσα, τους λαϊκούς χορούς, την Τέχνη, την τηλεόραση, την ποπ κουλτούρα και την Ιστορία τους.
Ευχόμαστε όλοι να τελειώσει γρήγορα ο πόλεμος ενώ παραμένει εκεί που είναι ώσπου να τελειώσει: περιορισμένος όσο γίνεται, μακριά όσο γίνεται, όχι μόνον από εμάς αλλά και από τις άλλες χώρες που στριμώχνονται στα Βαλκάνια, όπως και μακριά από την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη. Μακριά, και μικρός, τοπικός πόλεμος – να μην γίνει ποτέ μεγάλος.
Ένας (υποθετικός) μεγάλος πόλεμος, άρα πυρηνικός γιατί δεν υπάρχει άλλο είδος πια, ένας τέτοιος πόλεμος που φτάνει μέχρι και την Ελλάδα είναι παγκόσμιος, είναι άστα-να-πάνε-στο-διάολο, σημαίνει τραγική καταστροφή επιπέδου «Η επόμενη μέρα»*. Τα νότια σύνορα της Ουκρανίας απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα από τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, αν κατέβουν τανκς μέχρι το Διδυμότειχο φανταζόμαστε με πανικό ότι θα τρέχουμε όλοι με τα διαβατήρια στα δόντια… Αλλά δεν χρειάζεται πανικός μια και δεν θα προλάβουμε να πάμε πουθενά: ένας μεγάλος πόλεμος, που συμπεριλαμβάνει ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΟΚ, Σκανδιναβία, Γερμανία κ.λπ., είναι Τρίτος Παγκόσμιος. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε κατά πόσον έχουμε αρκετές εξάδες εμφιαλωμένα νερά στο υπόγειο ή αν έχουμε υπόγειο, γιατί ένα χιλιοστό μιας μέσης πυρηνικής βόμβας θα μας κάνει όλους σκόνη. Ο κόσμος όπως τον ξέρουμε θα γίνει μπούρμπερη, δεν θα μείνει πεύκο, ούτε μπαρμπούνι, ούτε ραδίκι όρθιο, θα ισοπεδωθούμε νέοι, γέροι και παιδιά με ένα ΤΣΑΚ ΜΠΑΜ του εκατοστού της πυρηνικής βόμβας. Ας μη σκάμε.
Όλα αυτά δεν τα γράφω για να φρουμάξει ο αναγνώστης, αντίθετα: τα γράφω για να μην πανικοβάλλεται. Να μην αγοράζει εκατό μπαταρίες τζάμπα και βερεσέ, να μην ψάχνει γειτονικά υπόγεια. Να μην ξεσκονίζει τις κονσέρβες του. Γιατί δεν πρόκειται να γίνει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, επειδή έτσι και γίνει, πράγμα απίθανο, έτσι και προχωρήσει η τωρινή τραγωδία στο μη περαιτέρω... δεν θα υπάρχει λόγος να ανησυχούμε για το Αύριο επειδή (σωστά μαντέψατε) δεν θα υπάρχει Αύριο.
*«The day after», (1983) συγκλονιστική ταινία του σκηνοθέτη Michael Meyer, σενάριο Eduard Hume, με τον Jason Robards. Το θέμα της είναι η Επόμενη Ημέρα – μετά από μια πυρηνική καταστροφή. Ελπίζουμε να την έχουνε δει οι ηγέτες…
10°
