Αριστείδης Μούμογλου: Η ιστορία του μπασκετμπολίστα του Ηρακλή, που κατέχει ένα αξεπέραστο ρεκόρ
Πενήντα τρία καλοκαίρια πριν, Ιούλιος στη Θεσσαλονίκη του 1972 και τελευταία αγωνιστική του ελληνικού πρωταθλήματος μπάσκετ. Ο Ηρακλής με Βλαχόπουλο, Μπουγατσιώτη, Λαμιώτη, Συμεωνίδη, Μούμογλου και Μαγιόπουλο κατεβαίνει στο γήπεδο για να αντιμετωπίσει τον Βυζαντινό Αθλητικό Όμιλο σε ένα παιχνίδι μηδαμινού βαθμολογικού ενδιαφέροντος. Ό,τι και να συμβεί, ο ΒΑΟ των Χαραλαμπίδη, Μπουκοβίνου, Ξουρίδη, Νίπα, Μποζίκη, Γκουλιάνη και Νικολή θα τερματίσει στην τελευταία θέση, ο Ηρακλής είναι έβδομος, το παιχνίδι αρχίζει, και ακολουθεί ένα μυθικό ματς που βάζει τη Θεσσαλονίκη στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες. Καλωσορίσατε στο παιχνίδι της ζωής του, το παιχνίδι που ο Αριστείδης Μούμογλου έβαλε 145 πόντους, κατόρθωμα που κανένας άλλος ως σήμερα, ούτε ο Γκάλης με τον Γιαννάκη κατάφεραν να ξεπεράσουν χρόνια μετά: στο μυθικό Ιωνικός - Άρης του 1981 ο Νικ πετυχαίνει 62 και ο Γιαννάκης 73.
Είκοσι οκτώ χρονών ήταν ο Μούμογλου τον Ιούλιο του 1972, Ηρακλάκι από γεννησιμιού του, και αυτή είναι η ιστορία του παιδιού από την Πλατεία Διοικητηρίου που ήρθε στη Θεσσαλονίκη από τη Βέροια. Πρωτοφόρεσε τα κυανά το 1958, με τον Ηρακλή λίγο αργότερα, χάρις σε αυτόν, να πρωταγωνιστεί. Πρωταθλητής το 1962, δεύτερος το 1964, Εθνική Εφήβων, Εθνική Ανδρών, ελβιέλες αντί για All Star, για το μπράβο και την πορτοκαλάδα ο κάματος, άντε και για καμιά κερασμένη τουλούμπα στου Γκιγκιλίνη ή το Πτι Παλαί. Έτσι κυλά η ζωή ως το 1967, τότε που αναγκαστικά πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο μπάσκετ και το πανεπιστήμιο. Διαλέγει τη Φαρμακευτική, εξαφανίζεται από τα γήπεδα της Α’ Εθνικής μέχρι να πάρει πτυχίο, και νά τος πίσω στην ομάδα, αφού το μπάσκετ στη Θεσσαλονίκη εκείνης της εποχής ήταν φανατίλα, πυρετός, και ο Μούμογλου καιγόταν να ξανασουτάρει με τον ΗΡΑ. Επιστρέφει το 1970 και δυο χρόνια μετά, κοίτα σύμπτωση, το παιχνίδι της 13ης Ιουλίου 1972, που λέγαμε, μόλις ξεκίνησε και θα είναι το τελευταίο του με τα κυανά.
Άνευ βαθμολογικού ενδιαφέροντος, που σημαίνει χαλαρές οι άμυνες και καβλωμένοι να προσφέρουν θέαμα στον λαό, ο Ηρακλής και ο ΒΑΟ παίζουν μια μπασκετάρα. Όταν λήγει το ματς, το σκορ στο ταμπλό γράφει 172-94. Αλλά, είναι αυτό το 145 δίπλα στο όνομα του Μούμογλου που γράφει το φύλλο αγώνα (63 πόντους στο πρώτο ημίχρονο και 82 στο δεύτερο), που αποτελεί την καλύτερη επίδοση σε παγκόσμιο επίπεδο. Ποιος Γουόλτ Τσάμπερλεϊν; Ηρακλάρα! Βέβαια, ο Μούμογλου όλη τη χρονιά του 1972 κυνηγούσε τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ του πρωταθλήματος Α’ Εθνικής. Μπροστά του βρισκόταν μόνο ο Τάκης Μάγλος που αγωνιζόταν με το Παγκράτι. Ο ΒΑΟ επέλεξε σε εκείνο το ματς να κατεβεί με την εφηβική ομάδα και… «Το χέρι μου έπαθε αγκύλωση» δήλωσε με τη λήξη του αγώνα ο ρέκορντμαν. Τον Ηρακλή κοούτσαρε ο Ηρακλής Κλάγκας, που από την αρχή του παιχνιδιού έδωσε μία και μόνο συμβουλή τακτικής, «Η μπάλα διαρκώς στον Μούμογλου». Χρήσιμη υπενθύμιση: την εποχή εκείνη δεν υπήρχε τρίποντο, ενώ για την ιστορία το Γκίνες του Μούμογλου καταρρίφθηκε τον Φεβρουάριο του 1974 από τον Σουηδό Ματς Βερμέλιν, όταν πέτυχε 272 πόντους στο τουρνουά μπάσκετ αγοριών της Στοκχόλμης. Για την Ελλάδα όμως εξακολουθεί να υφίσταται, Ηρακλάρα, Ηρακλάρα, Μούμογλου αιώνια θα σημαίνει 145άρα.
