Πάμε για ένα μπασκετάκι; Το καλοκαίρι στην Αθήνα μπορεί να γίνει παρέα

Σε λίγα χρόνια ίσως να μη θυμούνται πώς έπεσε η ιδέα, ποια το ξεκίνησε. Μια ανάγκη για ομαδική άθληση, ευκαιρία να συνδυαστεί η άσκηση με την παρέα, ένα τακτικό ραντεβού με φίλες για κάτι διαφορετικό. Ίσως σε λίγα χρόνια να μη θυμούνται πώς ακριβώς, αλλά για πάντα θα θυμούνται πως το μπάσκετ μπήκε στη ζωή τους. Κάποιες ήξεραν λίγο, άλλες καθόλου. Ο σύντροφος μιας κοπέλας από την παρέα ανέλαβε χρέη προπονητή. Τις έμαθε τα βασικά του σουτ, τις έβαλε να κάνουν ασκήσεις σε ρολόι, αργότερα προχώρησε στα σκριν και στο χάος –ακόμα και για τους μυημένους– του μπασκετικού φάουλ. Τις χώρισε σε θέσεις, σε αδρές γραμμές (κατά κύριο λόγο σε ασόδυο και πεντάρια) και ξεκίνησαν τα μονά. Και μαζί με αυτό ξεκίνησε ένας νέος κόσμος. Μπάσκετ.

Αυτή η ανώνυμη παρέα κοριτσιών βρήκε όνομα για την ομάδα της και ξεκίνησε να ασχολείται με το μπάσκετ – η καθεμιά με τον τρόπο της και στον ρυθμό της. Αρχικά έβλεπαν αγώνες μπάσκετ στην τηλεόραση και στο γήπεδο, πήγαιναν σε αγώνες του γυναικείου πρωταθλήματος και ξεκίνησαν να βλέπουν τη Euroleague με άλλο μάτι. Τώρα δίνουν ραντεβού τα βράδια στο YouTube για να δουν τ’ αγόρια και τους φίλους τους να παίζουν στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, στο Atlas Basket και στο Basketaki – εκεί που ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δίνει συχνά μαθήματα αφοσίωσης και απόλαυσης του αθλήματος ακόμα και στα επαγγελματικά διαζώματα.

Ψάχνουν τρόπο και χρόνο για να παίζουν μπάσκετ σχεδόν κάθε εβδομάδα – ονειρεύονται ότι σε λίγα χρόνια θα παίζουν με τα παιδιά τους. Τα καλοκαίρια τους πλέον ταυτίζονται με το κυνήγι της πιο δροσερής ώρας και του πιο βολικού διαθέσιμου γηπέδου. Δίωρα και τρίωρα γεμάτα γέλια, καλάθια και «τούβλα», που κάνουν τα καλάθια να μετράνε περισσότερο και να πανηγυρίζονται έξαλλα. Τα καλοκαίρια πια σημαίνουν (και) μπάσκετ, μια νέα γλώσσα που έδωσε σε μια παρέα έναν ακόμη λόγο για να νιώθει δεμένη, ένα ακόμα πεδίο σημειολογίας, πολύτιμο για τη δημιουργία νέων στιγμών και αναμνήσεων.

Το μπάσκετ είναι ένα μαγικό άθλημα. Απαιτεί συνδυασμό πνεύματος και σώματος στο υψηλότερο επίπεδο. Πρεσβεύει την ομαδικότητα και την αλληλοκάλυψη στον ύψιστο βαθμό. Δεν είναι τυχαίο ότι συχνά στο μπάσκετ γράφουν ιστορία ομάδες με ένα καλοκουρδισμένο, «ανώνυμο» σύνολο, που λειτουργεί σαν ένα σώμα. Το μπάσκετ έχει βάθος και πολυπλοκότητα, αλλά και μια φυσική, απλή, γοητεία. Η σπουδαία ιστορία του γράφτηκε από παρέες τόσο στην Ελλάδα και την Ευρώπη όσο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Έχει έντονο χαρακτήρα και κουλτούρα δρόμου, δεν σε αφήνει να το βαρεθείς.

Το βλέπεις παντού, σχεδόν σε κάθε γειτονιά υπάρχει κι ένα γηπεδάκι, με ή χωρίς δίχτυα στις μπασκέτες του. Τα καλοκαίρια τα γηπεδάκια παίρνουν ζωή αργά το απόγευμα, και το βράδυ, μόλις ο ήλιος πέσει τελείως, είναι πια γεμάτα με παρέες. Από τα δημοφιλή γηπεδάκια στο Γουδή μέχρι εκείνα του Νέου Κόσμου, πίσω από τη Στέγη, από το γραφικό δημοτικό γηπεδάκι-μεσοτοιχία με το ιστορικό κτίριο του Νοσοκομείου Ανδρέα Συγγρού μέχρι εκείνο στο πάτημα Κουκακίου και Πετραλώνων, από τη Ριζούπολη και τα Πατήσια μέχρι τον Πειραιά, δίπλα στα βραχάκια, κι από τα γηπεδάκια στη Λαμπρινή και στην Ελληνορώσων, τα ανακαινισμένα από τη Nike και την Antentokounbros Academy, μέχρι τις ακαδημίες Φωκιανού στο Ζάππειο, το μπάσκετ χτυπάει στην καρδιά της πόλης προσκαλώντας μικρούς και μεγάλους στην αθλητική του πρόταση, η οποία δεν καταλαβαίνει από ηλικίες.

Αρκεί μια ερώτηση: «Πάμε για ένα μπασκετάκι;», και ξαφνικά το καλοκαίρι μπορεί να αποκτήσει ένα εντελώς διαφορετικό χρώμα και νόημα. Να θυμίσει κάτι από τα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων. Να μας δείξει έναν δρόμο για το πώς αξίζει να ζούμε όλη τη χρονιά.