Κλείνουμε και ετοιμάζουμε βαλίτσες. Καλό είναι να φτιάξω μια λίστα με πράγματα που θα χρειαστεί να πάρω μαζί μου, γιατί έτσι και κάτσει καμιά στραβή κι αφήσω κάτι πίσω μου βλέπω να πέφτει γκρίνια, να χαλάνε οι διακοπές και τον Σεπτέμβριο η ξινίλα να συνεχίζεται. Αρχίζω με ένα ένα:
Πρώτο και καλύτερο να μην ξεχάσω πρόκριση για τους δυο μεγάλους, για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, γιατί αν κάποιος δεν προκριθεί την κάτσαμε τη βάρκα πριν ακόμη βγει μεσοπέλαγα. Ξεχάστηκα με τη Λάρισα και είδατε, έγινε η ζημιά στον κάμπο. Οι βυσσινί κατόρθωσαν να αποκλειστούν από τους ερασιτέχνες ψαράδες και επαγγελματίες ιχθυοκαλλιεργητές του Ρέικιαβικ. Αν ο Πηλαδάκης αποφάσιζε να βγάλει σε cd τα δυο αυτά παιχνίδια με τους Ισλανδούς, αυτό θα ήταν με τις μικρότερες πωλήσεις. Συνεπώς κάποια ευθύνη έχει και η εταιρεία που δεν πούλησε το σουξέ.
Από τα ψυγεία του Θρύλου να θυμηθώ να πάρω τον Μπομπό, τον Γκονζάλες –τον Μάρκο, όχι κάποιον άλλο, για να μη γίνει παρεξήγηση– γιατί αν δεν κάτσουν αυτοί οι δύο η ομάδα θα κουτσαίνει μόνιμα. Τώρα, αν το παλικάρι δεν έρθει από την Τουρκία ή δεν τον λένε Μάρκο και τον φωνάζουν Μαντσίνι, μικρό το κακό. Το θέμα είναι όποιος έρθει, να παίξει μπάλα, για να καλύψει το κενό αριστερά.
Από τα ψυγεία του Παναθηναϊκού να θυμηθώ να πάρω κανέναν ακραίο αμυντικό, γιατί θα μου χρειαστεί. Ο ακραίος είναι σαν το φούτερ. Στις εκδρομές –στις κοντινές αλλά και στην Ευρώπη– μπορεί να σου χρειαστεί. Γι’ αυτό καλό είναι να το έχεις πάντα μαζί σου. Ρίχ’ το στις πλάτες σου, κι αν πάλι είναι ντεμοντέ δέσ’ το στη μέση σου. Όταν πέσει ψύχρα φόρεσέ το. Με τον Μουν μόνο βλέπω να ξεσπάει γκρίνια και γρήγορα κάποιοι στην κερκίδα να ανακαλύπτουν τον μαύρο Βύντρα. Και δεν θα φταίει το παιδί. Η μόνη επιτυχία που θα πετύχει ο ΠΑΟ, αν τον αφήσει μόνο του στο δεξί άκρο, θα είναι η διασκευή αυτής που πέτυχαν οι Pink Floyd πολλά χρόνια πριν, του “The dark side of the moon”.
Τώρα, από την ντουλάπα της ΑΕΚ πρέπει να κατεβάσω κανέναν επενδυτή, γιατί έτσι όπως πάνε τα πράγματα χωρίς αυτόν διακοπές δεν μπορούν να γίνουν. Να βάλει κι αυτός οκτώμισι-εννιά εκατομμύρια ευρώ, να αρχίσει να κινείται η αγορά, να λαδώσει το έντερό του και τα ταμεία ο Κομπότης στον Λεβαδειακό. Άμα κάτσει παραπάνω από ένας επενδυτής, θα τον βάλω κι αυτόν στη βαλίτσα, ντέφι να γίνει. Έτσι κι αλλιώς, ασήκωτες θα είναι και φέτος. Κρις Αναστασίου θα λέγεται ή οτιδήποτε άλλο, μικρή σημασία έχει. Από τη στιγμή που σταματάει στο Κρις και δεν έχει μετά «η», καλό είναι. Και αν δεν είναι ο ίδιος και είναι ο γιος του, μόλις 25 Μαΐων, καθόλου δεν μου κακοπέφτει. Νέο παιδί, σχεδόν αυτοδημιούργητο, θα έχει όλη τη ζωή μπροστά του να παλέψει, να αγωνιστεί για να κάνει την ΑΕΚ αχτύπητη.
Πριν τραβήξω το φερμουάρ στις βαλίτσες, κατεβάσω τον γενικό, αδειάσω το ψυγείο και διπλοκλειδώσω, να θυμηθώ να συγχαρώ τον Κώστα Μίσσα, τον προπονητή της Εθνικής Νέων στο μπάσκετ και τα παιδιά που κατέκτησαν το Ευρωμπάσκετ της Ρόδου. Να δείτε που κανείς δεν θα τα θυμηθεί, γι’ αυτό ας το κάνω εγώ. Τη Ρόδο θα τη θυμηθούν, θα δείχνει ο Λιάτσος τα Σόδομα και τα Γόμορα που γίνονται στο Φαληράκι, αλλά το επίτευγμα των πιτσιρικάδων θα περάσει στα ψιλά. Δεν είναι είδηση που πουλάει, βλέπετε. Αν έκλανε ο Κολοσσός της Ρόδου κάτι θα πουλούσε. Κερδίζουν διακρίσεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο οι μικροί –που ο Θεός να τους κάνει μικρούς, κοντά στα δυο μέτρα λεβέντες είναι όλοι τους–και στη συνέχεια τα ταλαντούχα μωρά χάνονται. Ψάχνουμε να τα βρούμε με το φανάρι. Σε λίγο θα γίνουν ντοκιμαντέρ. Έχει γεμίσει η Ελλάδα με κοινοτικούς, με ξένους, οι πεντάδες κατακλύζονται από άγνωστους χαρισματικούς και προκοπή δεν βλέπουμε. Δεν το βλέπω ρατσιστικά. Μακριά από μένα αυτές οι σιχαμάρες. Αλλά αφού τα παιδιά αξίζουν να παίζουν, δεν είναι κρίμα κάποιοι να μην τους προτιμούν;
Τα άλλα συγχαρητήρια πρέπει να τα δώσω στον Γιώργο Μορφέση, μεγάλη μορφή στις πισίνες, εξού και το επώνυμό του. Προπονητής της Εθνικής γυναικών στο πόλο. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης στο Φόρο Ιτάλικο, μπροστά σε τρεις χιλιάδες Ιταλούς, τα κορίτσια κέρδισαν την ομάδα της Ιταλίας και μπήκαν στις οκτώ καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος. Κι αυτές δεν θα τις θυμηθεί κανείς, γιατί τα μαγιό τους είναι ολόσωμα. Αλλά με αυτόν τον προπονητή στον πάγκο μπορούν να φτάσουν και ψηλότερα, ακόμη κι αν κάποιοι για να τις εμποδίσουν βάλουν τεχνητό κύμα στην πισίνα. Avanti Giorgio!
8°
