Στον ΠΑΟΚ η εξωστρέφεια είναι άγνωστη λέξη. Ένας σύλλογος που έχει τα φόντα και την επιθυμία να ψηλώσει, περιορίζεται τα τελευταία χρόνια σε μια προσπάθεια να αντιγράψει κυρίως τα κακά των άλλων μεγάλων, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να κυριαρχήσει πάνω τους με τον ίδιο τρόπο που τον είχαν ως τώρα οι υπόλοιποι από κάτω. Αντί να εκμεταλλευτεί τα λεφτά του Σαββίδη, να οργανωθεί σε μοντέρνες βάσεις, να ξεφύγει από τον μικρόκοσμό του, να ανοίξει πόρτες και παράθυρα κοιτάζοντας προς τα έξω και να έρθει σε επαφή με την μοντέρνα πραγματικότητα χωρίς κόμπλεξ και επαρχιωτισμούς κάθε είδους χαράζοντας δική του αυτόνομη πορεία, παραμένει φυλακισμένος -αναπόσπαστο κομμάτι της άθλιας ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας.
Πλέον αποδεικνύεται και κακός μαθητής. Οι άνθρωποι στους οποίους βασίζεται φαίνονται για μια ακόμη φορά κατώτεροι των περιστάσεων. Η ιστορία με την φυγή του Πρίγιοβιτς έβγαλε στην επιφάνεια μια σειρά από κουσούρια. Το εντελώς συνηθισμένο περιστατικό να φεύγει ένας καλός ποδοσφαιριστής επειδή βρήκε κάπου καλύτερα, να πληρώνει την ρήτρα του και να αποχαιρετά, αντιμετωπίστηκε τόσο ερασιτεχνικά που έγινε γάγγραινα, έτοιμη να σακατέψει τον οργανισμό της ομάδας, την στιγμή που φαινόταν κυρίαρχη στο πρωτάθλημα. Τα όσα παρακολουθούμε την τελευταία εβδομάδα δείχνουν πως πίσω από τα εκατομμύρια του Ιβάν δεν υπάρχουν ούτε σχέδιο, ούτε αντανακλαστικά, ούτε γνώση της αγοράς που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ποδοσφαιριστή - αντικαταστάτη ισάξιο ή φθηνότερο, ούτε στελέχη με γνώση και ικανότητα να αντιμετωπίσουν το παραμικρό απρόοπτο.
Αντί να στείλουν τον παίκτη «στο καλό», να πάρουν τα 10 εκατομμύρια, να εξηγήσουν στον κόσμο με ψυχραιμία ότι η αποχώρηση Πρίγιοβιτς είναι απόδειξη ότι η ΠΑΕ κάνει σωστές επενδύσεις και κατάφερε να εκτοξεύσει την αξία ενός παίκτη της, απειλούνται με... διάλυση αν δεν νικήσουν στην Τρίπολη την Κυριακή τον Αστέρα! Δεν αποκλείεται, δηλαδή, η περίπτωση να εξελιχθεί σε μια ακόμη μοιραία γκάφα όμοια μ’ εκείνη με το πιστόλι του Σαββίδη πέρυσι, που έφερε τα πάνω κάτω και στέρησε ένα «σίγουρο» πρωτάθλημα...
Και φυσικά μένει η εντύπωση μιας ομάδας χωριού η οποία κάθε φορά που προσπαθεί να μεγαλώσει, βγάζει μόνη της τα μάτια της μετατρέποντας σε κρίση μια απλή μεταγραφική διαδικασία...
