Τι σήμερα, τι αύριο, τι σ’ ένα χρόνο από τώρα... Όποτε και να γίνουν οι εκλογές στην ΕΠΟ, όποιος και να νικήσει, θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Στα ίδια σκατά θα κολυμπάει το ποδόσφαιρό μας κι οι ίδιοι άνθρωποι θα το κουμαντάρουν. Ακόμη και οι φάτσες των παραγόντων είναι τόσο αφόρητα ίδιες που, μόλις τις βλέπεις μπροστά σου, καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος έχει παγώσει κάπου στα τέλη του 20ού αιώνα...
Πάνω που νόμιζες δηλαδή ότι τελείωσαν οι αδελφοί Μητρόπουλοι κι είχες αρχίσει να πιστεύεις πως δεν θα τους ξαναδείς να κανονίζουν τα πράγματα σύμφωνα με τα κέφια τους, ξαφνικά... τσουπ, ξαναπαρουσιάζονται και σου βγάζουν γλώσσα! Αλλάζει μόνο το χρώμα της φανέλας που φοράνε. Εκεί που ο Θωμάς έλυνε κι έδενε μερικά χρόνια πριν με την ασπροκόκκινη ριγέ του Ολυμπιακού, τον βλέπεις τώρα να ποζάρει με μια περίεργη πλουμιστή... κιτρινοπρασινόμαυρη έχοντας δίπλα του τον Βίκτορα να παριστάνει το συμπαίκτη ή τον αντίπαλο, ανάλογα με το πώς βολεύει. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χωράνε συναισθηματισμοί ή οπαδικές προτιμήσεις. Όποιος ξέρει να μαγειρεύει εκλογές προσφέρει τεχνογνωσία σ’ εκείνον που την ζητάει...
Τα αποτελέσματα τα είδαμε όλους αυτούς τους μήνες με το εκλογικό σκηνικό που στήθηκε στην ΕΠΟ και περιλάμβανε... τα πάντα όλα! «Τραμπούκους», «μπράβους», «μαυροπουκαμισάδες», «χτιστούς», «κυνηγητό σε στενά δρομάκια», «εκβιασμούς», «απειλές», «πακιστανικά τηλέφωνα», «σιδερόβεργες», «λοστάρια»... Και... πακέτα! Πολλά πακέτα.
Την πρώτη «βόμβα» την έριξε ο Βίκτορας μιλώντας στο ραδιόφωνο για «μια Ένωση που κόστισε 420 χιλιάδες ευρώ για να πάει από τη μια πλευρά στην άλλη». Στο καπάκι ένας άλλος παράγοντας βγήκε να καταγγείλει ότι ο λυράρης Μανώλης Κονταρός μοίρασε σε φουαγιέ ξενοδοχείου στα Χανιά 784 χιλιάδες κουβαλώντας ένα σακ βουαγιάζ γεμάτο με «κολλαριστά πεντακοσάρικα». Σε παρόμοιο κλίμα είχαν κριθεί οι εκλογές στην Ζάκυνθο που συμπτωματικά είναι η εκλογική περιφέρεια του Κοντονή χωρίς ο υφυπουργός Αθλητισμού να βγάλει κιχ. Και φυσικά κανενός το αυτί δεν ίδρωσε: «όποιος έχει στοιχεία, να καταφύγει στον εισαγγελέα»!
Δυστυχώς ή ευτυχώς το ντέρμπι ανάμεσα στους «Φίλους Μαρινάκη» από τη μια και στους «Φίλους Μελισσανίδη και Σία» από την άλλη δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί. Το διέκοψε η FIFA καταλαβαίνοντας πως η ξεφτίλα θα πρέπει να έχει κι ένα όριο, καθώς είδε πως όλοι προσπάθησαν με τις ίδιες πάνω κάτω μεθοδεύσεις να πάρουν την ΕΠΟ. Σε τέτοιες «κρίσιμες» στιγμές οι αρχές, τα προγράμματα και οι διακηρύξεις χρησιμεύουν απλά σαν βιτρίνα μπροστά στην οποία κανένας δεν σταματάει ούτε για να χαζέψει από περιέργεια.
Και καλά... Οι άνθρωποι που αντιπροσωπεύουν το σημερινό «διεφθαρμένο« καθεστώς κουβαλάνε όλα τα κακά του ελληνικού ποδοσφαίρου στις πλάτες τους. Είναι οι διάδοχοι του υπόδικου Σαρρή και του επίσης υπόδικου Γκιρτζίκη, οι οποίοι επειδή δεν μπορούσαν να είναι πάλι υποψήφιοι, έμειναν στην απ’ έξω και έβαλαν άλλους στη θέση τους. Ο νέος Γκιρτζίκης, ας πούμε, λέγεται Ελευθεριάδης. Πήρε το χρίσμα με την παρουσία όλων των «αμαρτωλών« που στηρίζουν την ως τώρα κατάσταση. Λογικό επομένως να μην έχει κάποιος απαιτήσεις «εξυγίανσης» από αυτούς.
Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης όμως θα περίμενε κανείς να αναδείξουν κάτι πιο ποιοτικό που να κάνει γκελ στον κόσμο, να δίνει διαφορετικό στίγμα και να πείθει ότι τα πράγματα θα πάνε προς κάτι καλύτερο. Τίποτα. Οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από τον Μελισσανίδη, τον Αλαφούζο και τον Σαββίδη με τη φιλοδοξία να «εξυγιάνουν» την ΕΠΟ είναι μία από τα ίδια. Κι ας ξεχάσουμε για λίγο τον Θωμά που «εμπλέκεται» με τον τρόπο του... Εδώ, υποψήφιος πρόεδρος αναδείχθηκε κάποιος Γραμμένος από την Ενωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μακεδονίας. Η παρουσία του και μόνο φανερώνει ότι παρά τις προσπάθειες που έγιναν δεν βρέθηκε πρόσωπο με επιπλέον κύρος και προσωπικότητα που να είναι σε θέση να πείσει ότι αποτελεί σοβαρή εναλλακτική λύση. Μια σειρά από (τυχαία) ονόματα που θα μπορούσαν να μπουν μπροστά σε ένα ψηφοδέλτιο που ενδιαφέρεται πραγματικά να αλλάξει τα πράγματα όπως ο Αριστείδης Καμάρας, ο Λάκης Νικολάου, ο Γιώργος Λυσσαρίδης ή ακόμη κι ο Κώστας Κατσουράνης δεν κρίθηκαν κατάλληλα, προφανώς επειδή δεν θα δέχονταν να γίνουν πρόεδροι-μαριονέτες στη νέα κατάσταση που επιδιώκουν να διαμορφώσουν ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Κάθε σοβαρός άνθρωπος που θα ήθελε να ασχοληθεί, όταν βλέπει να ορίζεται π.χ. ο Παπάς διαιτητής σ’ ένα ματς και την ίδια στιγμή ο Ιβάν Σαββίδης να προαναγγέλει ότι «ο Βασσάρας που τον όρισε δεν θα υπάρχει μια μέρα μετά τις εκλογές», καταλαβαίνει ότι και να καθίσει στην καρέκλα του προέδρου το μόνο που θα κάνει είναι να υπογράφει αποφάσεις άλλων. Έτσι και τα... «δυνατά χαρτιά» της αντιπολίτευσης αναζητήθηκαν και βρέθηκαν στη γνωστή δεξαμενή παραγόντων που όλα αυτά τα χρόνια διοικούν τις τοπικές ποδοσφαιρικές Ενώσεις και δεν δείχνουν να υπόσχονται κάτι διαφορετικό σε σχέση με τις γνωστές συνταγές και νοοτροπίες.
Η μόνη σοβαρή προσπάθεια που έγινε για ένα ψηφοδέλτιο στο οποίο θα συμφωνούσαν όλοι, ήταν από τον Θόδωρο Θεοδωρίδη. Ο «γιος του Σάββα» έχοντας μείνει πολλά πολλά χρόνια στην έδρα της UEFA σε πολύ υψηλά και ενδιαφέροντα πόστα καταλαβαίνει πως τούτη η αρρωστημένη κατάσταση δεν ήταν δυνατόν να βγάλει πουθενά. Προσπάθησε λοιπόν αρκετούς μήνες μήπως μπορέσει να πιάσει τα πράγματα από κάποια άκρη. «Όλοι μαζί να βρουν τη λύση και να δουν την επόμενη μέρα».
Η φωνή του πνίγηκε στο βόθρο που έχει δημιουργηθεί. Η πρότασή του όχι μόνο απορρίφθηκε, αλλά χαρακτηρίστηκε περίπου προβοκατόρικη. Ο πρώτος που την σαμποτάρισε ήταν φυσικά ο Θωμάς. Και ακούγεται λογικό. Στην περίπτωση που τα έβρισκαν οι τέσσερις μεγάλοι, καταλάβαιναν ότι δεν τους συμφέρει να συνεχίσουν να τρώνε ο ένας τα συκώτια του άλλου και προχωρούσαν με κοινή διοίκηση, δεν θα είχε λόγο ύπαρξης ο ίδιος, αφού μόνο σε καθεστώς διχασμού και αναμπουμπούλας μπορεί να επιβιώσει και να παίξει ρόλο.
Τελικά την πάτησε κι αυτός και όλοι οι υπόλοιποι «σωτήρες» που ανακατεύτηκαν. Η FIFA, βλέποντας το γελοίον του πράγματος, προχώρησε σε ένα αναγκαστικό πραξικόπημα που μάλλον δεν έχει ξαναγίνει σε ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Από μέρα σε μέρα ορίζει δική της «διοίκηση εξομάλυνσης» μέχρι νεοτέρας. Φυσικά, κανένας απ’ όσους προκάλεσαν την εξέλιξη δεν ντρέπεται. Αντίθετα, άλλοι την θεωρούν φυσιολογική και άλλοι απαραίτητη, χωρίς να καταλαβαίνουν πόσο τους θίγει και τους υποτιμά. Μάλιστα ο αρμόδιος υφυπουργός Αθλητισμού την έχει αποκαλέσει με επίσημη δήλωσή του «ριζοσπαστική λύση» και «επιλογή διαφάνειας και αξιοκρατίας»! Ξέχασε μάλλον κι αυτός και οι υπόλοιποι πόσες ακόμη γεμάτες τσάντες θα χρειαστούν μέχρι να να αποκτήσει η ΕΠΟ νέο πρόεδρο.
