Όχι, αποκλείεται, δεν μπορεί να είναι αλήθεια όλα αυτά που ακούω και διαβάζω για το ελληνικό ποδόσφαιρο. ΟΧΙ-ΟΧΙ-ΟΧΙ!!! Σκύβω στο μπράτσο του χεριού μου, αδυνατώντας πλέον να κρατήσω από την ταραχή το κεφάλι μου στους ώμους, και, ναι, δεν θα ντραπώ να το πω –όπως θα έγραφε σε ανάλογη δραματική περίπτωση ο Χέρμαν Έσε–, ξεσπώ σε γοερό κλάμα!
Αρνούμαι να δεχθώ την πραγματικότητα, που με τόσο βάναυσο τρόπο προσπαθούν να μου φανερώσουν. Γιατί τόσα χρόνια που έχει χαθεί ο έλεγχος, 15 και πλέον, προσπαθούσα αγωνιωδώς να σβήσω κάθε αμφισβήτηση που περνούσε από το μυαλό μου. Προσπαθούσα με ειδικές ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης να χειραγωγήσω τη σκέψη μου. Να την προσαρμόσω στα μέτρα και τα σταθμά όλων αυτών που έκαναν κουμάντο στον ποδοσφαιρικό μου παράδεισο. Όλοι οι θεσμικοί παράγοντες θεωρούσαν υπερβολικές και υποβολιμαίες τις κριτικές που ήθελαν το ποδόσφαιρό μας βρόμικο και διεφθαρμένο. Μιλούσαν για συστηματική προσπάθεια απαξίωσης του αθλήματος. Μας το παρουσίαζαν με ένα φωτοστέφανο να μας κοιτάει στα μάτια με βλέμμα αθώο, περιμένοντας την επόμενη κατηγόρια.
15 και πλέον χρόνια προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι όλοι αυτοί οι κύριοι που πρωταγωνιστούν στην κεντρική σκηνή του ποδοσφαίρου μας, δουλεύουν και ιδρώνουν χωρίς σταματημό για το καλό του αθλήματος! Πόσο δέθηκα με τη φράση «Τα λάθη είναι ανθρώπινα», μόνο εγώ το ξέρω. Και πόσο προσπάθησα να πείσω τον κάθε χαμερπή καχύποπτο, που σαν τοίχος τα επιχειρήματά του ορθώνονταν μπροστά μου... τι τράβηξα για να μείνω πιστός στις απόψεις μου! 15 και πλέον χρόνια τα γκολ που έπρεπε να μετρήσουν και ακυρώθηκαν ήταν ανθρώπινα λάθη. Τα γκολ που μέτρησαν και έπρεπε να ακυρωθούν, επίσης. Κάθε Κυριακή σε έκτακτες περιπτώσεις και τα Σάββατα είχαμε από 4-5 ανθρώπινα λάθη. Που δεν γίνονταν μόνο εδώ, αλλά σε όλες τις προηγμένες ποδοσφαιρικές χώρες, σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις σαν το Τσάμπιονς Λιγκ ή του Γιουρόπα Καπ, ακόμα και στο Μουντιάλ, όπως κατάφεραν με τα χρόνια να με πείσουν. 15 χρόνια και βάλε, βλέπω σχεδόν τις ίδιες φάτσες να μπουκάρουν με φουσκωτούς στις συνεδριάσεις της Σούπερ Λίγκας (μερικές φορές μπερδεύομαι γιατί οι πρόεδροι μοιάζουν με φουσκωτούς), άνθρωποι της νύχτας να κάνουν κουμάντο, να ανεβοκατεβάζουν ομάδες σε κατηγορίες, τα παιχνίδια στο κουπόνι του στοιχήματος να κλειδώνουν από Τρίτη βράδυ, προπονητές και στελέχη ομάδας να κάθονται στους πάγκους με τα λάπτοπ ανοιχτά, προβοκάτορες να μου τηλεφωνούν για να με πληροφορήσουν ότι το τάδε ματς είναι στημένο και ότι η δείνα ομάδα θα κερδίσει και να πέφτουν μέσα οι μπαγάσες, δοκάρια να κόβονται με πριόνι στα γήπεδα για να διακοπεί το παιχνίδι, ποδοσφαιριστές να τρώνε μάπες, έδρες να έχουν μεταβληθεί σε γνωστές τραμπουκερί, πρώην διαιτητές να αναλαμβάνουν ομάδες και αυτές να μην υποβιβάζονται ποτέ, παράγοντες χωρίς τη φίλαθλη ιδιότητα να κάθονται στους πάγκους, άλλοι με ποινικό μητρώο, όχι μαύρο, προς Θεού, αλλά… μελαχρινό, να δηλώνονται σαν μεγαλομέτοχοι βάζοντας μπροστά προέδρους αχυράνθρωπους, να μπουκάρουν στα αποδυτήρια, στους αγωνιστικούς χώρους, να δηλώνουν ό,τι γουστάρουν για όποιον γουστάρουν μπροστά στις κάμερες, άλλοι νταήδες μόλις ακούγανε τη λέξη δίωξη να παθαίνουν λοίμωξη και μετά τη νοσηλεία να επιστρέφουν δριμύτεροι στο θρόνο τους, να και οι κουβέντες για παράγκες, αυθαίρετα, κοκαλιάρηδες, ντεμέκ, πιανόλες. Άκουγα από τον Φεβρουάριο ποιοι θα πέσουν κατηγορία, πληροφορούμουν από τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών ποιοι θα ανέβουν και είχα φτάσει στο σημείο να ξέρω τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα, όλα όσα μου χρειαζόταν δηλαδή για να μην… απαξιώσω το άθλημα!!!
15 και πλέον χρόνια πουθενά αλλού στον πλανήτη γη δεν έχει υποτιμηθεί με πιο βάναυσο τρόπο η νοημοσύνη του μέσου φιλάθλου. Πουθενά αλλού δεν δούλεψαν κάποιοι τόσο μεθοδικά, ώστε το ποδόσφαιρο να γίνει τσιφλίκι τους, έχοντας γύρω τους τα οπαδικά μαντρόσκυλα να το φυλάνε! Πουθενά αλλού η Πολιτεία δεν έκανε στην άκρη να περάσουν! Πουθενά αλλού δεν φώναξαν στα μούτρα του μέσου φιλάθλου με πρωτοφανή αναίδεια και κυνικότητα, οι πρωταγωνιστές που τώρα κρύβουν με τα σακάκια τις χειροπέδες, και όχι μόνο αυτοί, ότι το ποδόσφαιρο είναι αυτό που βλέπετε και όσοι δεν γουστάρετε να πάτε στον αγύριστο. Γι’ αυτό κάθε φορά που ακούω για νέες αποκαλύψεις, πέφτω από τα σύννεφα. Όπως έπεσε από τα σύννεφα και ο Κούγιας, όταν πληροφορήθηκε πως γνωστός προπονητής κατηγορείται για παράνομο στοιχηματισμό. Μόνο που για το συγκεκριμένο κόουτς όλη η ποδοσφαιρική πιάτσα μιλούσε εδώ κι ένα χρόνο. Πώς δεν το άκουσε ο Κούγιας, που από το πρωί ως το βράδυ με αυτά ασχολείται, είναι να απορείς. Και θα απορήσουμε για πολλά και για πολλούς ακόμα! Όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, διόλου απίθανο άλλοι 170 ύποπτοι να έχουν προστεθεί στο μακρύ κατάλογο της διαφθοράς. Αλλά εγώ σας το εξομολογούμαι, δεν ψήνομαι. 15 και πλέον χρόνια μού πήρε για να πειστώ ότι το ποδόσφαιρό μας είναι παράδεισος. Τώρα, αν άλλοι συνεχίζουν την έρευνα, εγώ θα μείνω πιστός στο πίστευε και μη ερεύνα!
13°
