Ξέχασέ τα όλα. Τις κασέτες, τα κύπελλα της πλάκας (και της ντροπής), τις κατεπείγουσες συσκέψεις κι επισκέψεις στον ΓΑΠ, τους υποβιβασμούς και τις «επιτροπές αγώνα» των οπαδών του Ηρακλή. Έχει Final Four. Δηλαδή εγγυημένο θέαμα (όπως μας έδειξαν οι προημιτελικοί) και μεγάλες μάχες. Με τον Παναθηναϊκό να ψάχνει για το έκτο ευρωπαϊκό - αστέρι στη φανέλα. To athensvoice.gr λίγες ώρες πρν το τζάμπολ έχει ετοιμάσει οδηγό εξπρές…
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, περισσότερο από ποτέ, το F4 του Ομπράντοβιτς. Μονοπώλησε τη χθεσινή συνέντευξη τύπου, φέρει τα βαριά παράσημα του αποκλεισμού της (παρ’ ολίγον) οικοδέσποινας Μπαρτσελόνα κι έλλειψη κάποιου μεγαθηρίου ανάμεσα στους 4, ενσαρκώνει τον απόλυτο σταρ της διοργάνωσης. Ο φετινός Παναθηναίκός άλλαξε πρόσωπο, είχε φυσιολογικά σκαμπανεβάσματα , αλλά την κρίσιμη στιγμή απέδειξε ότι και χωρίς Σάρας, Σπανούλη, Πέκοβιτς το μέταλλο του πρωταθλητή παραμένει άθικτο. Σαφώς και μπορεί να γυρίσει με το κύπελλο, αλλά δεν είναι τόσο φαβορί όσο νομίζουμε Ο Ομπράντοβιτς, από την άλλη, σίγουρα είναι…
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: Ο Δημήτρης Διαμαντίδης τελειώνει μια σεζόν που οριστικά τον φέρνει (σχεδόν) στο ίδιο ύψος με το Νίκο Γκάλη, στο ιστορικό χρηματιστήριο του ελληνικού μπάσκετ. Αναμφισβήτητος MVP της διοργάνωσης, απέδειξε με εμφατικό τρόπο ότι αν χρειαστεί εκτός από το να κλέβει μπορεί να βάζει και 20ρες. Κι όλα αυτά με το γνωστό - αδιανόητα σεμνό - low profile…
Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΞΙΑ: Στην όγδοη του χρονιά στο τριφύλλι ο 34χρονος Μάικ Μπατίστ έχει ήδη γίνει «Μπατίστας». Ήρθε το 2003 ως τριάρι, κατέληξε πεντάρι, δεν είναι πια τόσο γρήγορος κι εκρηκτικός όσο κάποτε, αλλά παίζει ΠΑΝΤΑ καλά στα μεγάλα παιχνίδια
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ: Τα καψόνια που έτρωγε δύο σεζόν, τελικά έπιασαν τόπο. Ο Νικ Καλάθης ήταν το έξτρα όπλο στα ματς με την Μπαρτσελόνα και γενικά παίζει καταπληκτικά το τελευταίο δίμηνο. Επιβάλλεται να σταθεί σε αυτό το ύψος απέναντι στους καλούς περιφερειακούς της Σιένα. Α, κι όταν παίζει καλά ο Ρομέιν Σάτο, ο Παναθηναϊκός κερδίζει…
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ: Τα κοσμητικά επίθετα έχουν τελειώσει. Ο μεγαλύτερος προπονητής στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ διεκδικεί το (δικό του) όγδοο αστέρι. In Zots We trust!
Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει στον τελικό μια ομάδα – κλώνο του. Ο Σιμόνε Πιανιτζάνι εδώ και πέντε χρόνια στήνει μια ομάδα που βασίζεται στην πολύ σκληρή άμυνα με παράλληλη επιθετική ισορροπία. Χωρίς σταρ, παίρνει για πλάκα το ιταλικό πρωτάθλημα από το 2007 και ψάχνει ευρωπαϊκή υπέρβαση. Τρεις φορές έχει σκοντάψει στον ημιτελικό του F4 και μια (το 2009) έπεσε σε Παναθηναϊκό τείχος …
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: Σε μια ΟΜΑΔΑ με κεφαλαία γράμματα, ο Μάρκο Γιάριτς ξεχωρίζει, περισσότερο λόγω star quality παρά αξίας. Αν είσαι παντρεμένος με την Αντριάνα Λίμα το δικαιούσαι. Κάποτε ξεκίνησε ως ελληνοποιημένος «Μάρκος Λάτσης» από το Περιστέρι, έκανε καριέρα στην Ευρώπη, πήγε NBA, ξοδεύτηκε σε μέτριες ομάδες εκεί και ψάχνει το ιδανικό φινάλε και πάλι στα μέρη μας. «Κωλόπαιδο» ολκής αλλά και παικταράς. Με τον Ολυμπιακό στους 8 μας το θύμισε για τα καλά…
Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΞΙΑ: Οι δύο Λιθουανοί. Ο καλός σκόρερ γκαρντ Ριμάντας Καουκένας κι ένας από τους τελευταίους καλούς ευρωπαίους ψηλούς, ο Κριστόφ Λαβρίνοβιτς. Αξιόπιστοι.
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ: Ο Μαλίκ Χέρστον ήρθε ως σχετικά άσημο τριάρι από τους πάγκους του NBA για να αντικαταστήσει τον Σάτο. Βάζει εύκολα10 ποντάκια κι αθόρυβα προσφέρει σε άμυνα, ριμπάουντ, ξύλο.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙ: Ο Νίκος Ζήσης συνεχίζει την περιπλάνησή του στα ευρωπαϊκά γήπεδα μένοντας για δεύτερη χρονιά στην Τοσκάνη και προσφέροντας καθαρό οργανωτικό μυαλό, άμυνα και μερικα καλά σουτ.
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ: Ο κομψός Πιανιτζάνι, είπαμε, θέλει να γίνει ένας μικρός Ομπράντοβιτς. Η Σιένα του είναι πίστη στο αμυντικό δόγμα «κάνω τόσα πολλά φάουλ που δε θα τα σφυρίξουν όλα» κι από κει ξεκινάνε όλα. Αγωνιά για τη μεγάλη νίκη σε F4 που θα του χαρίσει γαλόνι καθιερώσης.
ΜΑΚΑΜΠΙ
Η «ομάδα του λαού», ίσως το πιο μπασκετικό club στην Ευρώπη, επιστρέφει μετά το 2008 σε F4. Για χάρη της και λόγω της οργανωτικής αβλέψίας της ULEB, ο τελικός της Κυριακής άλλαξε ώρα προς το νωρίτερο. Αφού οι ισραηλινοί τιμούν στις 8/5 την «Ημέρα των Νεκρών» κι απείλησαν με αποχώρηση. Και με τόσο κόσμο που κουβαλάνε μαζί, συν τα 5 ευρωπαϊκά τους, είναι γεροί παίκτες για να τους αγνοήσεις.
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: Ο πλέι μέικερ Γουίλ Πάργκο (κι αδερφός του Τζανίρο που επαιξε το 2009 στο Βερολίνο με τον ΟΣΦΠ) είναι ο ‘Flash Gordon’ της φετινής σεζόν. Γοργοπόδαρος, εκρηκτικός, πολύ θεαματικός, θα αποτελέσει τον μεγάλο κίνδυνο για τον ΠΑΟ σε ενδεχόμενο τελικό.
Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΞΙΑ: Ο ταλαιπωρημένος Σοφοκλής Σχορτισανίτης βρήκε την ησυχία του στην Μακάμπι και κάνει καταπληκτική χρονιά μακριά από την Ελλάδα και τις εφημερίδες της. «Σταθερή αξία» γιατί σε μια ομάδα που τρέχει πάνω κάτω σαν τρελή, ο «Σόφο» είναι η πιο αξιόπιστη επιλογή στο 5 εναντίον 5.
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ: Τα τρίποντα. Οι Ισραηλινοί σουτάρουν πολλά. Με Μπλου, Μπέρσταϊν και σία. Και συνήθως όταν τα βάζουν δεν κερδίζουν απλά, αλλά διαλύουν τον αντίπαλο.
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ: Ο Ντέιβιντ Μπλατ είναι φιγούρα των ευρωπαϊκών γηπέδων. Από backdoor man του Πίνι Γκέρσον βρέθηκε στον πάγκο του ‘Αρη, της εθνικής Ρωσίας και στο στόχαστρο της δικής μας Εθνικής. Στη φετινή Μακάμπι δεν έχει επιβάλλει το κοντρόλ αμυντικό μπάσκετ που του αρέσει, αλλά ευνοεί το ψηλό τέμπο και σκορ. Μπορεί όμως η ομάδα του να κερδίσει ματς που παίζονται στους 65-70 πόντους;
ΡΕΑΛ
F4 χωρίς Ετόρε Μεσίνα γίνεται; Δυστυχώς (και γιατί στους τελικούς ο Ομπράντοβιτς τον έχει «πελάτη») ναι. Ο σπουδαίος φιλόσοφος (και 4 φορές πρωταθλητής Ευρώπης) ‘Έκτορας’ δεν άντεξε το - επιρρεπές στην ίντριγκα - περιβάλλον της «βασίλισσας» και παραιτήθηκε στα μισά της σεζόν. Παρολ΄’ αυτά προκάλεσε το σοκ που χρειαζόταν η ομάδα για να συνέλθει και να προκριθεί στο F4. Η Ρεάλ φέρει ακόμα τη σφραγίδα του. Είναι σοβαρή, σκληρή, προσηλωμένη στην άμυνα και έρχεται από τη γωνία ως το μεγάλο αουτσάιντερ στο εχθρικό γι’ αυτήν καταλανικό έδαφος που ακόμα πανηγυρίζει τον Μέσι…
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ: Η Ρεάλ δεν έχει τέτοια. Ας πούμε ότι ο Αργεντίνος στρατηγός πλέι μέικερ Πάμπλο Πριχιόνι είναι το αφεντικό. Κάνει παιχνίδι, βάζει τρίποντα – μαχαιριές και παίρνει αποφάσεις ρυθμού.
Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΞΙΑ: Μάλλον οι τρεις ισπανοί ρολίστες. Οι περιφερειακοί Σέρχιο Γιουλ και Λουίς Σουάρεθ και ο βετεράνος ψηλός (και κατά Συρίγο «μεγάλος θεατρίνος») Φελίπε Ρέγιες. Κανένας δεν είναι πρωταγωνιστής, και οι τρεις μαζί όμως αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της Ρεάλ.
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ: Να παίξουν καλά και σύμφωνα μ το ταλέντο τους οι δύο πρώην «πλάβι». Ο κροάτης σέντερ Άντε Τόμιτς και ο σέρβος φόργουορντ Νόβισα Βελίτσκοβιτς. Προικισμένοι και οι δύο, αλλά μόνιμα ή του ύψους ή του βάθους …
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ: Μετά την αιφνίδια παραίτηση Μεσίνα, προάχθηκε σε πρώτο προπονητή ο βοηθός του – επίσης Ιταλός – Εμανουέλε Μολίν. ΟΚ, δε διαθέτει την πείρα και το ειδικό βάρος των άλλων τριών, αλλά αν νομίζετε ότι τυχαία δουλεύεις στο πλευρό ενός μεγάλου δεν έχετε παρά να ρωτήσετε τον Δημήτρη Ιτούδη. Άσε που το τηλέφωνο του Έκτορα θα είναι σίγουρα ανοιχτό…
13°
