Ο Τιτανικός ήταν ένα ποντοπόρο πλοίο με μήκος 269,1 μέτρα, πλάτος 28 μέτρα και ύψος 53,3 μέτρα. Όταν σάλπαρε από το τελευταίο ενδιάμεσο λιμάνι του στην Ιρλανδία για να διαπλεύσει τον Ατλαντικό, μετέφερε 2.240 επιβάτες και πλήρωμα.
Συνολικά στο ναυάγιο έχασαν τη ζωή τους 1.517 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και ο πλοίαρχος Σμιθ.
Ο πλοίαρχος Σμιθ ήταν γνωστός ως ο «πλοίαρχος των εκατομμυριούχων», επειδή πολλοί Άγγλοι αριστοκράτες δέχονταν να περάσουν τον Ατλαντικό μόνο με κυβερνήτη τον ίδιο. Ο Τιτανικός έπρεπε να έχει 64 λέμβους και είχε μόνο 20, οι οποίες δεν γέμισαν καν ολόκληρες.
14 χρόνια πριν το ναυάγιο του Τιτανικού, ο Μόργκαν Ρόμπερτσον είχε γράψει το διήγημα «Futility» που αναφερόταν στο ναυάγιο ενός «αβύθιστου» πλοίου που ονομαζόταν Τιτάνας και βυθίστηκε χτυπώντας ένα παγόβουνο στον Ατλαντικό.
Όλοι οι μηχανικοί του πλοίου χάθηκαν στο ναυάγιο. Παρέμειναν στις θέσεις τους μέχρι να βυθιστεί το πλοίο, προκειμένου να λειτουργούν τις μηχανές για να διασωθούν οι επιβάτες.
Ο μόνος Ιάπωνας που επέζησε έχασε τη δουλειά του γιατί θεωρήθηκε δειλός επειδή δεν πέθανε με τους υπόλοιπους επιβάτες. Ακόμη και μετά το θάνατό του η οικογένειά του ήταν στιγματισμένη.
Οι επιζήσαντες του ναυαγίου χρεώθηκαν 1 δολάριο τη λέξη για να στείλουν τηλεγράφημα στους οικείους τους από τη σωσίβια λέμβο. Κάποιος έδωσε το τελευταίο του δολάριο για να στείλει στη μητέρα του μία και μόνη λέξη: «Safe (Σώος)».
Ο ιερέας που αρνήθηκε να μπει στη βάρκα για να σωθεί κι έμεινε στο πλοίο για να εξομολογήσει τους επιβάτες του πλοίου ήταν ο αιδεσιμότατος Ράσελ Ντέιβιντ Μπάιλς, από κάποια ενορία του Εσεξ.
Ένας από τους επιβάτες του Τιτανικού ντύθηκε γυναίκα για να επιβιβαστεί στις σωσίβιες λέμβους.
Μέχρι να βυθιστεί παρέμειναν στο πλοίο οι μουσικοί, παίζοντας συνεχώς.
Ο ιδιοκτήτης του Τιτανικού, Τζ. Π. Μόργκαν, επρόκειτο να συμμετάσχει στο παρθενικό ταξίδι του πλοίου αλλά ακύρωσε το εισιτήριό του την τελευταία στιγμή.
Λένε πως ο αμερικανός επιχειρηματίας, Μπένζαμιν Γκουγκενχάιμ, την ώρα που το πλοίο βυθιζόταν φόρεσε τα καλά του και είπε: «Τώρα έχουμε ντυθεί κατάλληλα για να πάμε στον πάτο». Στη συνέχεια έκατσε σε μια ξαπλώστρα, άναψε το πούρο του και ήπιε το κονιάκ του σαν να μη συνέβαινε τίποτα.
Πάνω στο πλοίο βρίσκονταν εννέα σκυλιά, από αυτά διασώθηκαν μόνο δύο: ένα πομεράνιαν και ένα πεκινουά.
Ο τελευταίος άνθρωπος που επέζησε από το ναυάγιο και έφυγε από τη ζωή ήταν η Μιλβίνα Ντιν, η οποία πέθανε στις 31 Μαΐου 2009, σε ηλικία 97 ετών. Στο ναυάγιο ήταν μόλις δύο μηνών.
Το παγόβουνο είχε περίπου 30 μέτρα ύψος και προήλθε από έναν παγετώνα της Γροιλανδίας.
Μόλις 37 δευτερόλεπτα μεσολάβησαν μεταξύ της παρατήρησης του παγόβουνου και της σύγκρουσης.
Το πλοίο έλαβε έξι προειδοποιήσεις για παγόβουνα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Στις αποθήκες του πλοίου υπήρχαν 20.000 μπουκάλια μπίρας, 1.500 μπουκάλια κρασιού και 8.000 πούρα - όλα για τους επιβάτες της πρώτης θέσης.
Βρέθηκαν μόνο 306 πτώματα. Οι νεκροί μεταφέρθηκαν στο Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας.
Το τελευταίο δείπνο που σερβιρίστηκαν οι επιβάτες της πρώτης θέσης αποτελούνταν από 11 διαφορετικά πιάτα.
Για να φτιαχτεί ο Τιτανικός στο Μπέλφαστ χρειάστηκαν 26 μήνες. Καταγράφηκαν δύο θάνατοι και 246 τραυματισμοί.
Από τα 885 μέλη του πληρώματος, μόλις 23 ήταν γυναίκες.
Ο Τζον Τζέικομπ Αστορ Δ’ ήταν ο πλουσιότερος επιβάτης του πλοίου. Σύμφωνα με το θρύλο, όταν ο Τιτανικός χτύπησε στο παγόβουνο, είπε
χαριτολογώντας σε έναν σερβιτόρο: «Ζήτησα πάγο, αλλά αυτό είναι γελοίο».
Την ώρα που βυθίστηκε το πλοίο, τα νερά του Ατλαντικού ήταν -2 βαθμοί Κελσίου.
Οι ανέσεις του Τιτανικού περιλάμβαναν ένα παριζιάνικο καφέ, κήπους για τσάι, γυμναστήριο, βιβλιοθήκη, κουρείο, ασανσέρ και θερμαινόμενη πισίνα.
Λέγεται πως όταν ο Τιτανικός χτύπησε το παγόβουνο, μεγάλα κομμάτια πάγου έπεσαν στο εμπρός κατάστρωμα και οι ξένοιαστοι ως τότε επιβάτες ξεκίνησαν ένα αυθόρμητο παιχνίδι χιονοπόλεμου, έχοντας πλήρη άγνοια για την επικείμενη τραγωδία.
Υπήρχε μία αληθινή ιστορία έρωτα και αυτοθυσίας: Ο Ίσιντορ Στράους και η σύζυγός του Ίντα ήταν επιβάτες της πρώτης θέσης, παντρεμένοι για 41 χρόνια. Ο Ίσιντορ αρνήθηκε να ανέβει στη λέμβο με τη γυναίκα του, λέγοντας ότι πρέπει να σωθούν τα γυναικόπαιδα. Η Ίντα τότε βγήκε από τη βάρκα και γύρισε μαζί του στο πλοίο που βυθιζόταν. Μαρτυρίες λένε ότι βυθίστηκαν μαζί με το πλοίο κρατώντας ο ένας τα χέρια του άλλου.
