Κριτική για την ταινία «Επιχείρηση Κιμάς Operation Mincemeat)» του Τζον Μάντεν με τους Κόλιν Φερθ, Μάθιου Μακφέιντεν, Κέλι Μακντόναλντ, Πενέλοπε Γουίλτον.
Μπορεί τα όσα βλέπουμε μπροστά από την κάμερα του Τζον Μάντεν να φαντάζουν από υπερβολικά έως και αποκυήματα ανεξέλεγκτης φαντασίας, αλλά η πραγματικότητα είναι πως η «Επιχείρηση κιμάς» ήταν ένα αυθεντικό γεγονός του οποίου η έκβαση καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την πορεία του πολέμου. Ο σκηνοθέτης του «Ερωτευμένου Σαίξπηρ» δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την πειστική, ρεαλιστική ανάπλαση του ιστορικού πλαισίου όσο για την ανάδειξη του κατασκοπικού χαρακτήρα μιας πολυεπίπεδης και συναρπαστικής περιπέτειας που βρίσκεται πιο κοντά στην κινηματογραφική μαγεία παρά στην ιστορική αλήθεια. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που ο Μάντεν ενισχύει την αίσθηση της ψευδαίσθησης σε βάρος της πραγματικής ιστορίας, δίνοντας τον ρόλο του αφηγητή στον άνθρωπο που δημιούργησε έναν θρύλο του σινεμά.
Ο Ίαν Φλέμινγκ, πράκτορας της MI6, δεν πρωτοστατεί στην υπόθεση, αλλά οι αιχμηρές παρεμβάσεις καθώς και τα βιτριολικά σχόλιά του δείχνουν ότι οι πρώτες ιδέες για τη γέννηση ενός σούπερ κατασκόπου ονόματι Τζέιμς Μποντ ίσως και να έχουν την πηγή τους στην «Επιχείρηση Κιμά». Οι βασικοί πυλώνες της ιστορίας είναι οι δύο Βρετανοί πράκτορες (ο έμπειρος στα στολισμένα δράματα εποχής Κόλιν Φερθ και ο απρόσμενα στιβαρός Μάθιου Μακφέιντεν αλληλοσυμπληρώνονται θαυμάσια) που δένουν με αξιοθαύμαστη ακρίβεια το χιούμορ με το δράμα και τα ακανθώδη σημεία της Ιστορίας με την ανάλαφρη ψυχαγωγία. Το πραγματικό επίτευγμα όμως του έργου είναι ο αόρατος πόλεμος νεύρων, ψυχολογίας και παραπλανητικών ειδήσεων που δίνεται μέσα από τα σκοτεινά δωμάτια Γερμανών και Βρετανών κατασκόπων. Ο τρόπος με τον οποίο ο Μάντεν καταγράφει το πώς η μια πλευρά επιχειρεί να ξεγελάσει την άλλη είναι βγαλμένος από τα πιο εμπνευσμένα κείμενα του όχι μόνο του Ίαν Φλέμινγκ αλλά- ακόμη καλύτερα- του Τζον Λε Καρέ!
18°
