Κριτική του Κωνσταντίνου Καϊμάκη για την ταινία «Γκρέτελ και Χάνσελ (Gretel and Hansel)» του Οζ Πέρκινς.
Μια φορά και έναν καιρό σε μια μακρινή εξοχή, ένα νεαρό κορίτσι οδηγεί τον μικρό της αδερφό στο σκοτεινό δάσος ψάχνοντας φαγητό και δουλειά, μόνο για να καταλήξουν άθελά τους στο σπίτι μιας μάγισσας.
Το περίφημο παραμύθι των αδελφών Γκριμ μεταφέρεται με εικαστική αρτιότητα, διανθισμένη από δυνατές σπλάτερ εικόνες, σε ένα απόλυτα λειτουργικό κατασκεύασμα όπου ο τρόμος και η φαντασία αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά. Η ταινία παρά την «ενοχλητική» εικόνα της –θα δείτε μερικά από τα πιο βίαια κινηματογραφικά στιγμιότυπα των τελευταίων ετών– συλλαμβάνει υποδειγματικά τη στοχευμένη πολιτική παραβολή των Γκριμ που τοποθετούν στις προτεραιότητές τους την αποδόμηση της «αγαπημένης οικογένειας» και την αποθέωση της φαντασίας (αλλά και την επιβλητική της φύση) πάνω στην καθημερινότητα. Το «Γκρέτελ και Χάνσελ» είναι ένα σοκαριστικό και θεοσκότεινο παραμύθι που δεν απευθύνεται στον μέσο θεατή και έχει για πρωταγωνίστρια την ηθοποιό του «ΙΤ» Σοφία Λίλις.
18°
